สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 374

ตอนที่374สาวใช้ตัวแสบ278

“ไม่กลับ!” เย่เชินหลินพูดเย็นชาจบก็วางสายลง

จิ่วจิ่วอยู่ข้างๆ ใจร้อนแทบตาย รีบถามพ่อบ้านว่า: “เป็นไงบ้างเป็นไงบ้าง คุณเย่ได้ยินว่าเธอป่วยจะรีบบินกลับมาเลยใช่ไหม” พ่อบ้านส่ายหัว แต่พอเห็นสีหน้าของเซี่ยชีหรั่นเหมือนจะเสียใจก็ยิ้มพูดว่า: “คุณเย่เหมือนกำลังประชุมอยู่”

พ่อบ้านกำลังโกหกเพื่อปลอบใจเธอ เซี่ยชีหรั่นดูออกอยู่ เขาไม่กลับมาหาเธอ เธอก็ไม่ควรเสียใจ สำหรับเขาแล้ว ครั้งนี้เธอก็เกินไปแล้วจริงๆ ดังนั้นเขาอาจจะตัดสินใจจะลืมเธอลงแล้วจริงๆ

เย่เชินหลิน คุณจะลืมฉันไหม ถ้าคุณลืมฉันได้ ฉันก็จะลืมคุณได้เหมือนกันใช่ไหม

คุณขึ้นเตียงกับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ เธอจะเลวคุณก็ไม่สนใจใช่ไหม แล้วทำไมเมื่อคืนขึ้นเตียง วันนี้ก็ให้เธอออกไปอีก หัวใจของคุณ สงสัยจะไม่ให้ผู้หญิงคนไหนเลยมั้ง

ทำไมคุณใจดำแบบนี้ ทำไมคุณรักก็เร็วไปก็เร็ว แต่ฉันก็ยังคิดถึงคุณที่นี่อยู่เลย

ถึงฉันจะเห็นแก่ตาว่าคุณอยู่ด้วยกันกับเธอ เวลาที่ฉันเจ็บใจ ยังคงวางคุณไม่ลง

เนื่องจากว่าไข้ขึ้น เซี่ยชีหรั่นงงงันไปทั้งวัน ตื่นแล้วก็นอน นอนแล้วก็ตื่น ถึงแม้เธอจะบอกกับตัวเองหลายครั้งแล้วว่าเขาไม่มองเธอหรอก นี่ปกติที่สุดแล้ว แต่ทุกครั้งที่ลืมตาขึ้น เธอก็ยังคงมองดูรอบๆ หาเงาของเขา

จิ่วจิ่วเอ็นดูเธอมาก โกรธไม่ไหวแล้วจนตะคอกด่าว่าเย่เชินหลินเป็นคนเลวที่ชอบทิ้งผู้หญิง

“ชีหรั่น เราไม่อยู่กับมันแล้ว ดีไหม เธอหนีออกไปกับเราเหอะ ไปข้างนอกหาคนหล่อๆ มาให้เขาเสียดายเลย!”

เซี่ยชีหรั่นพยายามยิ้มออกนิดหนึ่ง บอกเธอว่า: “เธอโง่หรือไง ฉันไปได้ที่ไหน ยังไม่ได้แก้แค้นให้เสี่ยวจุน ฉันไม่ไป ฉันต้องอยู่เคียงข้างเขา ถ้าเขาเป็นคนแก้แค้นให้เสี่ยวจุน ฉันเอาทั้งชีวิตไว้กับเขาก็ไปไม่ได้”

“แล้วทำไงอ่ะ เธอจะอยู่แบบนี้ตลอดชีวิตเลยเหรอ เธอจะทำตัวไร้ค่าให้เขากลั่นแกล้งแบบนี้เหรอ มันไม่ยุติธรรมเลย! เขาเกินไปแล้ว!”

เซี่ยชีหรั่นยิ้มแห้งๆ อีก

“ไม่ตลอดชีวิตหรอก เมื่อคืนเขาก็อันนั้นกับส้งหลิงหลิงแล้ว อีกไม่นานเขาก็จะรู้สึกว่าฉันมีหรือไม่มีก็ได้ หลังจากนั้นก็จะปล่อยฉันไปแล้ว ถึงเวลานั้นฉันก็อิสระแล้ว” เพื่อที่จะไม่ให้จิ่วจิ่วเป็นห่วงเธอ เธอยังมีการเน้นย้ำว่า: “รอถึงวันนั้น เธอก็แนะนำผู้ชายหล่อๆ ให้ฉันดีไหม”

“จะให้ฉันแนะนำทำไม ฉันว่าคุณไห่ก็ไม่แย่นะ เขายังชอบเธออีกด้วย ถึงเวลานั้นเธอก็พิจารณาเขาหน่อยเนาะ ก็ถือว่าหน้าตาดี ฐานะที่บ้านก็สูง อะไรก็ดีไปหมด!”

“ได้! งั้นก็เอาเขานะ!” เซี่ยชีหรั่นยิ้มพูด

“ชีหรั่น ไม่งั้นเธอแกล้งเขาหน่อยไหม เธอก็บอกว่าเขาไม่ดีกับเธอ เธอจะไปหาคุณไห่ คุณไห่ก็สามารถแก้แค้นให้เธอได้เหมือนกันนิ!”

“ได้ รอเขากลับมา ฉันก็จะบอกเขาว่ายังไงคุณไห่ก็ดีกว่า”

เธอกลับไม่เห็นเขากลับมาสักที ดึกมากแล้ว ก็ยังไม่ได้กลับมา

เธอไข้ลงแล้ว จิ่วจิ่วก็ถูกไล่กลับไปห้องตัวเองแล้วด้วย

เมื่อเวลาเที่ยงคืน มีคนนั่งอยู่ข้างเตียงมองเธออยู่ ยังยื่นมือไปสัมผัสหน้าผากของเธอ เธอไม่รู้อะไรเลย

“เย่เชินหลิน ฉันไม่ได้โกหกคุณ เย่เชินหลิน!” เธอฝันและตะโกนประโยคนี้ออกมา น้ำตาค่อยๆ รินไหลลงไปที่แก้ม เย่เชินหลินขมวดคิ้ว จากนั้นก็ลุกขึ้นจากไป

อีกวันหนึ่งตื่นขึ้นมา ในห้องเหมือนจะไม่มีกลิ่นของผู้ชายที่เคยเข้ามาในห้องเลย มีแต่จิ่วจิ่วที่ยิ้มเบิกบานนั่งอยู่ข้างเตียง ยิ้มพูดว่า: “ตื่นแล้วเหรอคนสวย เช้าวันใหม่เริ่มขึ้นแล้ว! เธอดูสิ ฉันยังลืม Mr. Right ของฉันได้เลย เธอต้องเรียนรู้จากฉันนะ!”

ความจริงจิ่วจิ่วโกหก เมื่อคืนเธอยังฝันถึงไอ้นั่นเลย ยังมีการบอกเธอในฝันว่า: “เธอมาหาฉันสิ ฉันก็รอคุณอยู่ในร้านนะ”

ถ้าไม่ใช่เซี่ยชีหรั่นป่วย ใจจริงเธออยากจะไปดูหรงหรงหน่อย และไปดูว่าไอ้นั่นกลับมาหรือยังด้วย

“ใช่ไง วันนี้เป็นวันใหม่แล้ว ฉันรู้สึกดีขึ้นเยอะแล้ว” เซี่ยชีหรั่นยิ้มออก เธอสามารถเห็นลักยิ้มของจิ่วจิ่วได้ก็ควรดีใจ เสี่ยวจุนก็ต้องอยากให้เธอมีความสุขเหมือนกัน

แต่เมื่อจิ่วจิ่วไม่อยู่ เซี่ยชีหรั่นจึงรู้ว่าตัวเองยังคงอำพรางอยู่ นึกถึงผู้ชายคนนั้นทีไร ในใจก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ติดต่อกันมาหลายวันแล้ว เย่เชินหลินมีแต่ถามสภาพของเซี่ยชีหรั่นในมือถือกับพ่อบ้าน รู้ว่าร่างกายของเธอไม่มีปัญหาอะไร เขาก็ไม่ได้กลับไปวิลล่าอีก

ซึ่งทุกครั้งที่ถามเสร็จเขาก็จะบอกให้พ่อบ้านว่าอย่าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าเซี่ยชีหรั่น

ในวิลล่าเงียบสงบมาก ส้งหลิงหลิงออกไปแล้ว ฟางลี่น่าโดนเย่เชินหลินด่าก็ไม่กล้าหาเรื่องเซี่ยชีหรั่นอีกแล้ว

เธอวันๆ เจอแต่จิ่วจิ่ว ไม่ก็เจอพ่อบ้าน แค่เธอไม่รู้ว่า ตอนที่เธอเงียบเชียบที่สุด เย่เชินหลินฝั่งนั้นกลับได้ผลที่ไม่สามารถทำให้เขาสงบลงได้เลย

เช้าวันนั้น ผลการตรวจ DNA ออกมาแล้ว!

ไม่คาดคิดเลยว่าผลการตรวจระหว่างเหยนชิงเหยียนกับเย่เชินหลิน มีความสัมพันธ์เป็นญาติกัน