สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 382

ตอนที่ 382 สาวใช้ตัวแสบ286

“ผมไปตามหาคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?” สีหน้าโม่เสี่ยวจุนยิ่งเยือกเย็น

เขาจำได้ว่าเมื่อก่อนหวีซานซานก็เป็นแบบนี้ เป็นเธอเองที่มาตอแยเขาเองแท้ เพราะเห็นแก่ความเป็นคุณหนูใหญ่ จึงพูดว่าเขาเริ่มเข้าหาเธอ ดังนั้นเขาจึงสะอิดสะเอียนกับการกระทำแบบนี้มาก

“คุณ....พักนี้คุณกำลังตามหาฉันตลอดนี่ อยากหาฉัน ยังไม่พูดตรงๆว่าตามหาฉัน ยังจะไปพูดว่าตามหาเซี่ยชีหรั่น”

จิ่วจิ่วพูดประโยคนี้จบ ไม่คาดคิดเลยว่าโม่เสี่ยวจุนจะมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้ รุนแรงกว่าครั้งก่อนที่เขาได้ยินชื่อของหมาตัวนั้นเรียกว่าหรงหรงเสียอีก

มือทั้งคู่ของเขา จับหัวไหล่เธอไว้แน่น ให้แรงเยอะมาก เธอเจ็บจนขมวดคิ้วชนกัน

“คุณทำอะไรคะ? คุณเป็นบ้า........”

“คุณพูดว่าอะไรนะ? คุณรู้จักเซี่ยชีหรั่น? เป็นเซี่ยชีหรั่น?เซี่ยชีหรั่น?” สายตาของโม่เสี่ยวจุน ที่มองเป็นประกาย จิ่วจิ่วคิดว่าเป็นแสงที่บ้าคลั่ง เธออึ้งไปชั่วขณะ

เธอไม่เคยพูดกับเขาว่า หมาน้อยเป็นหมาที่เซี่ยชีหรั่นเลี้ยงไว้? อ๋อ จำได้แล้ว เธอบอกว่าพระสนมขององค์ชายเลี้ยงไว้

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เคยพูดชื่อของเซี่ยชีหรั่น เดี๋ยวก่อน งั้นทำไมเขาต้องตามหาเซี่ยชีหรั่น นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

เธอกำลังอึ้ง โม่เสี่ยวจุนเขย่าหัวไหล่เธออย่างแรงสองที กัดฟันพูดขึ้นว่า

“ตอบผม คุณรู้จักเซี่ยชีหรั่นใช่ไหม?”

“ฉัน.....ทำไมฉันต้องบอกคุณ” จิ่วจิ่วตกใจกับท่าทีเขามาก ความรู้สึกแรกที่คิดได้ก็คือ คนคนนี้เป็นโรคจิต เผื่อเขาไปทำร้ายเซี่ยชีหรั่นจะทำยังไง เธอไม่พูดอะไรไปเรื่อยดีกว่า

“บอกผมมา ผมขอร้อง หากคุณรู้คุณต้องบอกผมนะ ผมตามหาเธอมาตั้งนานแล้ว” เชอเฮ่าถึงขั้นขอร้องเธอ? จิ่วจิ่วยิ่งรู้สึกเป็นไปไม่ได้

“คุณตามหาเธอทำไม? คุณขอร้องฉันก็ไม่มีประโยชน์ ฉันต้องรู้ก่อนว่า คุณจะไม่ทำร้ายเธอถึงจะพิจารณาว่าจะบอกคุณดีไหม” สุดท้ายจิ่วจิ่วก็ยังคงใจอ่อน เพราะคำว่าขอร้องของเขาที่ขอร้องเธอ แน่นอน เพื่อนสนิทกันจะต้องไม่ขายเพื่อน ดังนั้นถึงแม้จะใจอ่อน ก็ต้องวิเคราะห์ให้ดีก่อนค่อยตัดสินใจ

โม่เสี่ยวจุนคิดถึงหมาน้อยตัวนั้นขึ้นมา ทำไมเขาโง่แบบนี้ งั้นเป็นชื่อที่เซี่ยชีหรั่นตั้งให้ หรงหรง ผู้หญิงคนนี้กลับพูดเป็นชื่อหรงของหวงหรง

เขาน่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกแล้ว

ดูแล้วความสัมพันธ์ของทั้งสองต้องไม่ธรรมดาแน่ เขาหายใจเข้าลึกๆ ทำให้ตัวเองสงบลงบ้าง แล้วก็ดึงมือจิ่วจิ่วขึ้นมาพูดว่า “ที่นี่คุยไม่สะดวก ไปกับผม”

คนในร้านหลายคนตกใจกับท่าทีแบบนี้ของเขาแทบตาย คำพูดข้างหลังที่เขาจะพูด อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้น ดังนั้นหลังจากที่เขาบีบบังคับให้ตัวเองสงบลงบ้างแล้ว ก็ตัดสินใจไปคุยที่อื่นดีกว่า

ร้านกาแฟด้านข้างตลาดดอกไม้และนก โม่เสี่ยวจุนสั่งกาแฟให้จิ่วจิ่วแก้วหนึ่ง

เขากลัวจะทำให้เธอตกใจ จึงยังไม่กล้าพูดความจริง พยายามระงับอารมณ์ตื่นเต้นอย่างสุดขีด แล้วค่อยๆพูดกับเธอว่า

“เธอเคยได้ยินชีหรั่นพูดถึงชื่อโม่เสี่ยวจุนไหม?” เขาถาม เขาไม่รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นเคยพูดถึงหรือเปล่า เพราะที่เธอออกมาก็เพื่อล้างแค้นให้เขา อาจจะระมัดระวังคำพูด หากไม่เคยพูดถึงก็ไม่แปลก

เขาได้คิดเตรียมพร้อมไว้แล้ว หากเซี่ยชีหรั่นไม่เคยพูดถึง เขาก็จะได้เล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่แรกให้จิ่วจิ่วฟัง อุตส่าห์ได้เบาะแสมาอย่างยากเย็น เขาจะไม่มีทางปล่อยเด็ดขาด

จิ่วจิ่วพยักหัว พูดอย่างเชื่องช้าว่า “เคยสิ”

เธอดูออกว่าเชอเฮ่ารีบร้อนตามหาเซี่ยชีหรั่น แต่ว่าเขาไม่รีบ คิดถึงท่าทางที่เขาทำกับเธอพวกนั้นแล้ว เธอก็ไม่อยากบอกเขาง่ายๆ

“ผมคือโม่เสี่ยวจุน”

“เฮ้ย......คุณพูดว่าอะไรนะ?” กาแฟเย็นในปากจิ่วจิ่วพุ่งออกมาทันที ความตื่นตกใจที่มีทำให้ไม่ทันได้นึกถึงภาพลักษณ์ ร้องเรียกออกมาเสียงดัง ในร้านกาแฟที่เงียบสงบ เสียงของเธอฟังดูดังจนก้อง พนักงานทั้งร้านล้วนหันมามองพวกเขา

“ผมคือโม่เสี่ยวจุน” เขาพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณตายไปแล้วไม่ใช่หรือ?” จิ่วจิ่วพูดคำนี้ออกมาอย่างโพล่ง โม่เสี่ยวจุนก็ไม่ถือสา เขาพูดกับเธอเพียงสั้นๆว่า “ผมยังไม่ตาย คนที่ตายคือคนอื่น แต่เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ คุณรีบพาผมไปพบเธอ ผมจะต้องได้พบเธอเดี๋ยวนี้”

พระเจ้า

จิ่วจิ่วสตั้นไปเลย คนที่เธอเฝ้าภาวนาคิดถึงอยู่ตลอดเวลา....เชอเฮ่า ทำไมถึงกลายเป็นโม่เสี่ยวจุนไปได้?

อีกอย่างโม่เสี่ยวจุนยังมีชีวิตอยู่ แล้วชีหรั่นจะทำยังไง? เธอรักโม่เสี่ยวจุนขนาดนั้น เธอเข้าใกล้ชิดกับคุณองค์ชายก็เพื่อเขา ถึงแม้ตอนนี้เธอจะไม่อยากให้เธออยู่กับคุณองค์ชาย ที่จริงก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง ถ้าเธอหวนกลับไปอยู่กับโม่เสี่ยวจุนอีก เธอคงจะลำบากใจและรับไม่ได้ ที่สำคัญคุณองค์ชายก็เป็นคนที่เผด็จการขนาดนั้น จะยอมได้อย่างไรกัน

สถานการณ์ตอนนี้วุ่นวายขนาดนี้ จะทำยังไงดี?