สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 383

ตอนที่ 383 สาวใช้ตัวแสบ287

“เสี่ยว เสี่ยวจุน?” เธอถามอย่างติดอ่าง

“ผมเอง ชีหรั่น ผมคือเสี่ยวจุน โม่เสี่ยวจุน” ในน้ำเสียงโม่เสี่ยวจุนมีความอดกลั้นเสียงสะอึกสะอื้น น้ำตาของเซี่ยชีหรั่นไหลลงอย่างไม่สามารถระงับได้

เธอจับมือถือไว้แน่น ยังคงไม่อยากเชื่อว่าเสียงคำพูดที่เธอได้ยิน เธอถามอย่างสะอึกสะอื้นอีกว่า “เสี่ยวจุน เป็นคุณจริงหรือ? คุณยังมีชีวิตอยู่จริงๆหรือ? คุณไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม? คุณยังมีชีวิตอยู่ คุณยังมีชีวิตอยู่” ทุกคำ ทุกประโยค ตอนที่เธอพูดในใจเจ็บปวดจนแทบแตกสลาย แล้วก็เหมือนดีใจจนจะเป็นบ้า

ชั่วชีวิตในชาตินี้ คงจะไม่มีวันไหนที่จะทำให้เธอยินดีได้ขนาดนี้อีก

เธอเดาว่าเขาอาจจะยังมีชีวิตอยู่ แต่นั่นก็เป็นแค่การคาดเดา ตอนนี้เธอได้ยินแล้วอย่างชัดเจน เป็นเสียงของเขา เธอจะไม่ตื่นเต้นดีใจได้อย่างไร เธอจะสงบได้อย่างไร?

สามารถรับรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกของเธอได้ โม่เสี่ยวจุนเจ็บปวดใจแทนเธอมาก เขาด่าตัวเองเป็นพันครั้งหมื่นครั้ง ตอนนั้นไม่ว่ายังไงก็ควรที่จะทำให้เซี่ยชีหรั่นรับรู้เป็นอันดับแรก ว่าเขายังมีชีวิตอยู่

เขาน่าจะตายไปแล้วจริงๆ ตายแล้วเขาก็ไม่ต้องเผชิญหน้ากับเธอ อย่างรู้สึกผิดแบบนี้

เขาพูดประโยคที่ว่า เขายังมีชีวิตอยู่ เพื่อเธอจะได้สบายใจ ที่จริงเขาไม่มีหน้าพูดคำพวกนี้ออกมาเลย

เขายังมีชีวิตอยู่ ทำไมไม่บอกเธอ เขาไม่สมควรนี่ มีเหตุผลมากมายแค่ไหนก็ไม่สมควร

“ชีหรั่น ผมไม่เป็นไร ผมสบายดี ยังไม่ตาย และก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ คนที่ตาย คือหลิวชิงซาน”

“หลิวชิงซาน? หลิวชิงซานที่ขี้มูกโป่ง? เป็นเขาได้ยังไง? เขาพบกับญาติตัวเองแล้วไม่ใช่หรือ? พวกเราไม่ได้ติดต่อกันแล้วไม่ใช่หรือ? คุณไปเจอเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเขาโดนเผาตายอยู่ในนั้นได้ยังไง?” เซี่ยชีหรั่นถามคำถามมากมายอย่างไม่หยุดหายใจ ถึงแม้เธอจะไม่สนิทกับหลิวชิงซานคนนั้นเหมือนโม่เสี่ยวจุน อย่างน้อยก็เป็นคนที่ออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกัน ดังนั้นเมื่อได้ยินข่าวการตายของเขา ในใจเธอก็รู้สึกไม่ดี

“ใช่ พวกนี้ไว้วันหลัง มีโอกาสแล้วผมค่อยเล่าให้คุณฟัง ชีหรั่น ผมแค่อยากรู้ว่า คุณสบายดีไหม ทำไมคุณถึงโง่แบบนี้ ทำไมต้องไปแก้แค้นให้ผม โดยการเสียสละตัวเองแบบนั้น? ตอนนี้คุณยังสามารถถอนตัวได้ไหม?”

ที่เขาถามแบบนี้ เพราะรู้จักเซี่ยชีหรั่นเป็นอย่างดี สิ่งที่เขารับปากแล้วก็จะต้องทำให้ได้ ตอนนั้นเธอไม่รู้ข่าวการตายของเขา คิดว่าเพื่อแก้แค้นให้เขา จึงรับปากเป็นคู่นอนของคนอื่นนานแค่ไหน ถึงแม้ตอนนี้เธอจะรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ แต่คำสัญญาที่เธอได้รับปากไว้แล้ว เธอจะไม่มีทางผิดสัญญา

เซี่ยชีหรั่นส่ายหัวอย่างที่สุด น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง

“ไม่ได้ เสี่ยวจุน ฉันไปจากที่นี่ไม่ได้แล้ว ฉันเคยรับปากเขาแล้ว หากเขาช่วยแก้แค้นให้คุณได้ ฉันก็จะเป็นผู้หญิงของเขา ฉันขอโทษ เราตกลงกันว่าจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต ตกลงกันว่า ฉันจะเป็นภรรยาของคุณ แต่ตอนนี้ฉัน...... ตอนนี้ฉันไม่บริสุทธิ์แล้ว ฉัน ฉันไม่สามารถอยู่กับคุณอีกแล้ว ฉันขอโทษ เสี่ยวจุน คุณอภัยให้ฉันนะ”

เซี่ยชีหรั่นพูดคำพูดพวกนี้ออกมา น้ำเสียงแทบไม่เป็นคำ ร้องไห้จนหักห้ามตัวเองไม่ได้แล้ว

หัวใจเธอเหมือนโดนผ่าออกเป็นสองชิ้น ครึ่งหนึ่งให้โม่เสี่ยวจุน อีกครึ่งหนึ่งให้เย่เชินหลิน ต่อให้เธอไม่มีทางเลือกมากมายแค่ไหน มีเหตุผลมากมายแค่ไหน เธอก็ไม่ควรลืมเสี่ยวจุน ไม่ควรทรยศคำมั่นสัญญาระหว่างทั้งสอง แต่เธอก็ทรยศแล้ว เธอหลงรักผู้ชายอีกคนอย่างถอนตัวไม่ขึ้น เธอทรยศเสี่ยวจุนที่ดูแลเธอมาตั้งยี่สิบกว่าปี

ตอนที่เธอรู้ว่าเขาเป็นศพไปแล้วไม่นาน เธอก็หลงรักคนอื่นไปแล้ว

ตอนนี้ถึงแม้จะได้คุยกับโม่เสี่ยวจุนผ่านทางโทรศัพท์ เธอยังรู้สึกไม่กล้าสู้หน้าแบบนั้น เธอละอายใจ โทษตัวเอง

ร่างกายเธอมอบให้เย่เชินหลิน เธอยังสามารถให้อภัยตัวเองได้ แต่ใจเธอก็ให้เขาไปแล้ว นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่กล้าเผชิญหน้า และไม่มีหนทางที่จะบอกเสี่ยวจุน

“ชีหรั่น คุณอย่าคิดแบบนั้น คนที่สมควรขอโทษคือผม คนที่ควรขอให้อภัยก็เป็นผม หากผมทำให้คุณรู้ตั้งแต่แรกว่าผมยังไม่ตาย คุณก็จะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานขนาดนี้ ผมไม่มีสิทธิ์ ไม่มีเหตุผลที่จะโทษว่าคุณหักหลังผม ที่สำคัญคุณแบบนี้ลงไปก็เพื่อผม คุณบอกผมมา ผมจะต้องทำยังไงถึงจะช่วยให้คุณเป็นทุกข์น้อยกว่านี้ คุณบอกผมมา ผมยอม...... ”

เซี่ยชีหรั่นร้องไห้จนพูดไม่ออกอีกครั้ง เธอเพียงคิดถึงว่าเสี่ยวจุนที่เธอสนิทที่สุดยังไม่ตาย ตอนนี้เธอยังสามารถได้ยินเสียงของเขา ไม่ว่าเขากำลังพูดอะไร เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นที่สุด

แต่ว่าเธอได้ยินเพียงเสียงของเขาเท่านั้น ไม่ได้เห็นเขากับตา ทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นแค่ความฝัน

“เสี่ยงจุน เราไม่พูดพวกนั้น ฉันอยากพบคุณ อยากเห็นคุณกับตาตัวเอง คุณอยู่ที่ไหน? ฉันอยากเจอคุณ”

เซี่ยชีหรั่นยังพูดไม่ทันจบ ก็ได้ยินเสียงกิ่งใบดอกไม้สีม่วงแดงหักอยู่ข้างหลัง เธอหันไปมอง เห็นเย่เชินหลินกำลังเพ่งมองเธออย่างเยือกเย็น

หน้าของเย่เชินหลินเป็นเหมือนดั่งเมฆมืดครึ้มของท้องฟ้า กำลังเพ่งมองเซี่ยชีหรั่นอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ เหมือนจะกัดกินเธอทั้งเป็น

ผู้หญิงเจ้ากรรม

เธอบอกว่า ต่อให้หาเจอโม่เสี่ยวจุน เธอก็จะอยู่ข้างกายเขาอย่างสงบเสงี่ยมไปตลอดชีวิตไม่ใช่หรือ?

เมื่อกี้เธอพูดว่าอยากเจอเขาอย่างตื่นเต้นขนาดนั้น หมายความว่ายังไง?

“เสี่ยวจุน เราไม่พูดพวกนั้น ฉันอยากพบคุณ อยากเห็นคุณกับตาตัวเอง คุณอยู่ที่ไหน? ฉันอยากเจอคุณ”

คำพูดที่ร้อนรนของเธอ เหมือนยังดังก้องอยู่ในหูของเขา เธอพูดว่าเธออยากเจอเขาจริงๆอยากเห็นเขากับตาตัวเอง อยากเจอเขา วนเวียนอยู่แบบนั้น ดูสิเธอตื่นเต้นมากแค่ไหน รอคอยมากแค่ไหน