สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 472

ตอนที่ 472 สาวใช้ตัวแสบ376

วันนี้เธอยิ่งสวยงดงามน่าประทับใจคนขึ้นเรื่อยๆ ปกติไม่ค่อยได้แต่งหน้า แต่จะสวยแบบธรรมชาติ วันนี้มัดผมไว้ด้านหลังอย่างสบายๆ ดูไฮโซยังแสดงถึงความเขินอายเล็กน้อย ทำให้พวกวัยรุ่นที่หล่อเหลาเห็นใบหน้าเธอแล้วอดไม่ได้ที่จะละสายตาหันมามอง

สมควรตาย จ้องมองมาที่ผู้หญิงของเขาอีกแล้ว มือใหญ่ๆของเย่เชินหลินที่ มือใบใหญ่ที่กอดอยู่ที่เอวยิ่งแน่นขึ้น พูดอย่างเย็นชาว่า “ไปเถอะ ตรงนี้สว่างเกินไป พวกเราไปทักทายลุงไห่กับคุณน้าเถอะ

หัวคิ้วของไห่ลี่หมินขยับขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ตรงนี้สว่างเกินไป เขาก็ไม่ใช่หมาป่า สายตาเขาคงไม่สว่างขนาดนั้นหรอก?

“ลุงไห่ คุณน้า ยินดีด้วยครับ! ผมกับชีหรั่นขอตัวเข้าไปก่อนนะ”

ไห่ลี่หมินมองที่ภาพด้านหลังของเย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่น เขาไม่ยอมรับไม่ได้ แซ่เย่นับวันยิ่งรู้จักทะนุถนอมผู้หญิงแล้ว ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ไห่ลี่หมินอย่างฉันคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว

พลาดกับคนสวยเป็นเรื่องที่น่าเสียดายของชีวิต แต่เขาจะไม่ให้ความสัมพันธ์ของพี่น้องมาถูกทำลายเพราะผู้หญิง เขาจะไม่เป็นคนฉวยโอกาส

“คุณไห่ คนเดินไปไกลแล้ว!” จิ่วจิ่วยิ้มเตือน ยื่นมือส่งของขวัญที่อยู่ในมือให้เขา

“ยินดีด้วย! นี่คือของขวัญของคุณเย่กับชีหรั่น” เธอพูดจบ ไห่ลี่หมินถึงจะดึงสายตากลับมามองที่รอยยิ้มของจิ่วจิ่ว

ลักยิ้มของเด็กคนนี้ใหญ่กว่าเมื่อก่อน ยิ้มขึ้นมาแล้วดูหวานแหวว

เมื่อก่อนไม่ได้สนใจเธอเท่าไร วันนี้พอได้เจอ เด็กคนนี้แต่งตัวหน่อยก็ดูสวยมีรสนิยมนะ

“ขอบคุณ!” ไห่ลี่หมินรับกล่องของขวัญมา กำลังจะพูดอะไรสักอย่างกับจิ่วจิ่ว แต่เห็นเธอมองผ่านเขาไป รอยยิ้มบนใบหน้าทั้งหมดหุบลงทันที การเปลี่ยนแปลงนั้นอย่างรวดเร็ว

ตามแววตาของเธอ ไห่ลี่หมินเห็นเธอจ้องมองโม่เสี่ยวจุนที่ยืนอยู่ข้างๆน้องสาวเขา

ขาของจิ่วจิ่วเหมือนกำหนดให้ยืนอยู่กับที่ เธอเหมือนคนโง่มองโม่เสี่ยวจุน ในแววตาค่อยๆมีน้ำตาซึมออกมา

ตอนนี้เธอแค้นตัวเองมาก ทำไมฐานะเธอถึงไม่เหมือนไห่ฉิงฉิง ที่งดงามเหมือนเขา โม่เสี่ยวจุนค่อยๆ จับผมที่ยุ่งเหยิงบนหน้าผากทัดหูไว้ การดูแลแบบนั้น เป็นสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝัน

มองอย่างงมงายแบบนั้น ใครๆก็ดูออกถึงความรักที่จิ่วจิ่วมีต่อโม่เสี่ยวจุน

“เขาเป็นผู้ชายของน้องสาวผม ต่อไปอย่ามองเขาแบบนี้อีก” ไห่ลี่หมินเดินขึ้นมาหนึ่งก้าว พูดข้างๆหูของจิ่วจิ่วอย่างหนักแน่น หลังจากนั้นพูดต่อว่า “เข้าไปข้างในกับผม!”

จิ่วจิ่วถึงกลับสะดุ้งตั้งสติได้ หน้าแดงก่ำด้วยความอึดอัด

โม่เสี่ยวจุนกับไห่ฉิงฉิงเวลานี้ก็สังเกตเห็นจิ่วจิ่วอยู่ด้วย พวกเรากำลังจะไปคุยกับเธอสักสองประโยค แต่จิ่วจิ่วไล่ตามไห่ลี่หมินไปแล้ว

“เธอชอบคุณ!” ไห่ฉิงฉิงพูดอย่างแน่วแน่

โม่เสี่ยวจุนรู้สึกผิดต่อจิ่วจิ่ว ถึงแม้เขาจะไม่เคยขอให้เธอชอบเขา แต่ยังไงเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีของเซี่ยชีหรั่น จิตใจที่เธอมีต่อเขานั้นบริสุทธิ์ อีกอย่างเธอกับไห่ฉิงฉิงก็เหมือนกัน ที่ต่างก็เป็นเด็กผู้หญิงที่มีจิตใจดีงาม เขาทำร้ายเธอไม่ลงจริงๆ

“คนที่ผมชอบคือคุณ” โม่เสี่ยวจุนจับมือไห่ฉิงฉิง พูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ แต่สามารถทำให้จิตใจที่อิจฉาของเธอค่อยๆสงบลง

คนของตระกูลเย่เขามาในงานเลี้ยงกันทั้งครอบครัว เวลานี้ใกล้ถึงเวลามื้อเที่ยงเข้ามาทุกที

คนทั้งครอบครัวพึ่งเข้ามาอยู่ภายใต้การนำพาของไห่ลี่หมินที่มากับพวกเขา และเห็นจ้าวเหวินอิงค่อยๆเดินเข้ามาจากที่ไม่ไกล มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเธอ ดวงตาของเธอจ้องไปที่ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่น

แม่! เซี่ยชีหรั่นเรียกแม่ในใจ ดวงตานั้นเหมือนอยากร้องไห้ อยากจะก้าวเดินไปข้างหน้า

แต่เธอหวังว่าเธอจะมองผิด แม่คงไม่ใช่จะเดินมาทางเธอ เขาเดินมาถึงข้างหน้าของเธอ คนอื่นคงต้องจ้องมองพวกเขา พวกเขาหน้าตาเหมือนกันขนาดนั้น คนอื่นต้องวิพากษ์วิจารณ์แม่เขาแน่

เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลินโดยไม่รู้จะทำตัวยังไง เขาจับมือเธอไว้แน่น พูดเป็นนัยๆเพื่อให้เธอผ่อนคลาย

การมาของจ้าวเหวินอิงก็แสดงให้เห็นว่าเธอไม่กลัวที่จะถูกคนวิพากษ์วิจารณ์

เสนาธิการหลี่กลับปักกิ่งแล้ว ประธานจงไม่เคยคิดเลยว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น ภรรยาของเขาจะมาคนเดียวเพื่อร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของท่านปู่ไห่หลายปีมานี้ จ้าวเหวินอิงไม่เคยออกหน้าออกตา ได้ออกสักครั้งก็จะเป็นงานการกุศล และส่วนใหญ่จะมาพร้อมกับเสนาธิการหลี่ วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น?

เธอไม่เพียงแต่มา แล้วก็ไม่คิดจะหลบ ไม่กลัวคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์ แถมยังไปตระกูลเย่อีก

ด้วยหน้าตาของเธอ แค่ไปยืนข้างๆเซี่ยชีหรั่น ใครจะดูไม่ออกว่าเป็นแม่ลูกกันหล่ะ?

เธอไม่รู้ว่าเธอเป็นแม่ของเซี่ยชีหรั่น เขากลับรู้ เธอทำอย่างนี้เหมือนจงใจอยากให้เขาตาย?

คิ้วของประธานจงสองข้างค่อยๆขมวดขึ้น ด้วยประสบการณ์อย่างเป็นทางการหลายปี ทำให้เขาสงบลงอย่างรวดเร็ว เขากลับลืมไปว่า เซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินไม่พูดอะไร ถึงแม้ทำให้คนอื่นเข้าใจว่าพวกเขาเป็นแม่ลูกกัน แต่ก็คิดไม่ถึงว่าพ่อบังเกิดเกล้าของเซี่ยชีหรั่นคือเขา

ในปีนั้นเรื่องที่เขาสมหวังกับสาวงามคนนี้ ทำได้แนบเนียนพอสมควร ไม่มีใครรู้เรื่องเลย

คุณนางจงกับ จงหยุนซางสองแม่ลูกมองไปที่จ้าวเหวินอิงที่กำลังเดินเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่นโดยไม่ได้นัดหมาย จงหยุนซางรู้สึกมาสักพักแล้วว่าสองคนนี้หน้าตาเหมือนพิมพ์เดียวกันเลย

วันนี้ที่ตงเจียงเป็นวันที่ยิ่งใหญ่สำหรับสังคมชั้นสูง และแม้แต่ประธานหอการค้าจังหวัดก็มาพร้อมกับภรรยาและลูกสาวของเขา ครอบครัวของพวกเขาถูก คุณพ่อไห่พาเข้ามาด้วยตัวเอง พอดีเห็นจ้าวเหวินอิงกำลังเดินมาทางตระกูลเย่