สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 473

ตอนที่ 473 สาวใช้ตัวแสบ377

เพียงแต่ตอนนั้นแม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองท้อง หลังจากออกจากงาน กลับถึงบ้านเธอถึงจะรู้ว่าตัวเองนั้นท้องแล้ว

เรื่องของจ้าวเหวินอิงทำให้คุณนางจงระวังตัวมากขึ้น หลายปีที่ผ่านมานี้ ทุกวันเธอจะคอยสังเกตว่าประธานจงไปไหนบ้าง นิสัยเธอแข็งกร้าว ทนไม่ได้ที่เขาจะมีชู้อยู่ข้างนอก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะว่ามีจงหยุนซาง เพื่อให้เธอมีครอบครัวที่สมบูรณ์ หลายปีที่ผ่านมาเธอต้องฝืนยิ้ม ไม่เคยพูดออกมา ทำเหมือนเธอไม่เคยรับรู้ถึงเรื่องนั้น

เธอก็คิดไม่ถึงว่าจงหวีฉวนกับจ้าวเหวินอิงจะมีลูกด้วยกันคนหนึ่ง วันนี้เธอเห็นเซี่ยชีหรั่นยืนอยู่ข้าง จ้าวเหวินอิงคนโง่ยังดูออกว่าเป็นแม่ลูกกัน แต่ตัวเองกลับถูกปิดบัง

คิดถึงคืนก่อนสามีตัวเองแอบไปบ้านพักตากอากาศตระกูลเย่ เธอยังเดาไม่ออกถึงสาเหตุที่แอบไป ดูจากตอนนี้ มันชัดเจนมาก เขาไปเยี่ยมลูกนอกสมรสนี่เอง!

จิตใจคุณนางจงตอนนี้เจ็บปวดเหมือนถูกแมลงหลายร้อยตัวเกาะอยู่ที่หัวใจ สามีที่เธอเฝ้ามายี่สิบกว่าปี

ประธานจงไม่ได้พูดอะไร เขารู้ว่าคุณผู้หญิงของเขาหากโวยวายขึ้นมา ฟ้าจะต้องสนั่นหวั่นไหวแน่ๆ

ขณะนี้จงหยุนซางกลับมาพอดี ในใจของเขาถอนหายใจอย่างโล่งอก ไม่ว่าจะยังไงคุณผู้หญิงต้องเห็นแก่ลูกสาว เธอคงไม่โวยวาย เขายังสามารถใช้ลูกสาวเป็นประโยชน์ที่จะระงับอารมณ์ของแม่ไว้

คุณนางจงก็ชำเลืองจงหยุนซาง จึงทำเสียงต่ำลงแล้วพูดว่า “หยุนซางกลับมาแล้ว เรื่องวุ่นวายนี้คุณจงจัดการให้ฉันเรียบร้อยนะ ตราบใดที่มีฉันอยู่คุณอย่าหวังที่จะได้ยอมรับเขา!”

“มีเรื่องอะไร พวกเรากลับบ้านค่อยคุย คุณผู้หญิงสงบไว้ นี่คือวันงานมงคลของตระกูลไห่พวกเรากินข้าวกันเถอะ” ตระกูลไห่กับคุณนางจงก็มีความสัมพันธ์ที่ตัดกันไม่ขาดแยกกันไม่ได้ พอเขาเตือนสติคุณนางจงถึงกับฝืนยิ้มออกมา

ยิ้มของเธอนี้ ที่สำคัญเพื่อให้ลูกสาวดู

“คุณแม่ เป็นยังไงบ้าง? ดื่มน้ำเยอะๆดูว่าจะดีขึ้นไหม” จงหยุนซางพูดจบ เอาน้ำยื่นให้คุณแม่

“ไม่เป็นไร แม่ดีขึ้นเยอะแล้ว ลูกรักนั่งลงเถอะ”คุณนางจงรับเอาน้ำอุ่นที่จงหยุนซางยื่นให้อย่างระมัดระวังดื่มไปหลายอึด อารมณ์ที่ฉุนเฉียวค่อยๆสงบลงสายตาของเธอก็ยังมองไปทางด้านตระกูลเย่อย่างไม่หยุดนิ่ง นัยน์ตาแฝงไปด้วยความเย็นชา

พวกเขาถ้าไม่ใช่รักฝังใจเพ้อฝันอยู่ก็แล้วกันไป ถ้าใครกล้ามาทำลายครอบครัวทำลายชื่อเสียงละก็ เธอก็ไม่ได้เป็นคนยอมง่ายๆ

ผู้หญิงของเย่เชินหลินแล้วจะทำไม คุณนางหลี่แล้วจะทำไม?

เธอไม่เชื่อว่าถ้าผิดใจกันแล้ว คุณนางหลี่ยังไม่ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกจากบ้าน!

จ้าวเหวินอิงกับเย่เฮ่าหรันสามีภรรยาทักทายกันอีกนิดหน่อย มองเย่เชินหลินด้วยรอยยิ้ม แล้วมองไปที่เซี่ยชีหรั่น พยักหน้าแล้วจากไป

หลังจากเธอไป เย่เฮ่าหรันกับฝู้เฟิ่งหยีรู้สึกแปลกใจมองลูกชายตัวเองและลูกสะใภ้ในอนาคต

ก็ไม่โทษพวกเขาที่เกิดความสงสัย ทุกคนเป็นได้ แต่ว่าพวกเขาเป็นคนมีฐานะ แค่ชำเลืองมอง แต่ไม่ได้พูดอะไร ถึงจะเป็นอย่างนี้ ในใจเซี่ยชีหรั่นก็ไม่สามารถสงบลง เย่เชินหลินจับมือเธอไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ เข้าใจความรู้สึกเธอ เขาค่อยๆเอ่ยปากพูดกับพ่อแม่อย่างเบาๆ “แค่บังเอิญเท่านั้น พวกเราเคยเจอตั้งนานแล้ว”

ถึงจะบังเอิญก็เหมือนจะบังเอิญเกินไป โดยเฉพาะเซี่ยชีหรั่นเป็นเด็กกำพร้า เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ทำให้คนสังเกต

เย่เฮ่าหรันกับฝู้เฟิ่งหยีไม่ใช่คนที่จู้จี้จุกจิก พวกเขาขอแค่เห็นลูกชายกับเซี่ยชีหรั่นรักกันก็พอ ดังนั้นจึงไม่มีใครที่จะเปิดปากพูดอะไรมากกว่านี้ ข้าวมื้อเที่ยงเป็นแบบบุฟเฟต์ อย่างนี้ทำให้ทุกคนสะดวกสบายต่อการเคลื่อนที่จบคำอวยพรของท่านปู่ตระกูลไห่ก็เป็นเวลาที่ทุกคนเริ่มกินบุฟเฟต์เย่เชินหลินรู้ว่าเซี่ยชีหรั่นร่วมงานแบบนี้ครั้งแรก ก็จะมีอาการเขินเก้ๆ กังๆ อีกอย่างยังกังวลเป็นห่วงว่าจะทำให้แม่เดือดร้อน ยิ่งเก้ๆ กังๆเข้าไปอีก เพราะฉะนั้นเย่เชินหลินอยู่เคียงข้างเธอไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว

ห้องงานเลี้ยงใหญ่มาก หลังจากทานอาหารเสร็จ ดูเหมือนจ้าวเหวินอิงจะจงใจหลบหน้าตระกูลเย่ จึงหลบไปอยู่อีกฝั่งหนึ่ง เธอจิบเครื่องดื่มร้อนๆในมืออย่างค่อยๆ และในขณะเดียวกันก็จ้องมองเซี่ยชีหรั่นอย่างละเอียดถี่ถ้วน “คุณนางหลี่ ไม่เจอกันตั้งนาน!” ในขณะที่จ้าวเหวินอิงมองไปที่เซี่ยชีหรั่นอีกครั้ง ใครบางคนที่อยู่ข้างหลังได้ทักทายเธอ

เธอหันศีรษะไปมอง เห็นในมือของคุณนางจงถือแก้วแชมเปญยืนอยู่ด้างหลังเธอยิ้มอย่างเย็นชา ผู้หญิงคนนี้เธอจำได้เสมอ การปรากฏตัวของเธอทำให้เธอเข้าใจในสิ่งที่เธอคิดเกี่ยวกับความรักที่ลบไม่ออก แต่เป็นการหลอกลวง

เมื่อจ้าวเหวินอิงเห็นประธานจงมา เธอได้เห็นเขาไม่มีการสั่นเทาเหมือนตอนแรก ไม่มีความคับข้องใจและความเกลียดชัง เธอคนนี้ไม่เคยโยนความผิดของตัวเองให้คนอื่น แม้ว่าเธอจะถูกเขาหลอก แต่เธอก็คิดว่าเป็นเพราะความสะเพร่าของตัวเอง