สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 487

ตอนที่ 487 สาวใช้ตัวแสบ 391

คำพูดของคุณนางเย่ นี้เทียบเท่ากับคำพูดที่มืออาชีพเลย ทันทีที่เธอพูดจบ ไม่รอให้พ่อบ้านได้ปรบมือก่อน ทุกคนต่างก็พร้อมกันปรบมืออย่างเป็นธรรมชาติแล้ว

เย่เชินหลินมองสิ่งเล็กๆ ของเขาด้วยความเสน่หา เป็นอีกครั้งที่ทำให้นึกถึงบทความในแผนผังแปดทิศ: จักรพรรดิซวนในทางเท้า

แน่นอนว่าเธออยู่ในเส้นทางที่ถูกต้อง ในวันนี้ดูเหมือนว่า ลูกสาวของประธานจงแห่งหอการค้าจังหวัด จะพิเศษจริงๆ มีความสามารถมากมายที่เธอนั้นเหมือนจะมีมาตั้งแต่เกิด ของเพียงแค่ให้เธอมีพื้นที่เล็กๆ เพื่อเรียนรู้ เธอก็จะสามารถก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว

มีใครบางคนรู้สึกกดดันมาก โชคดีที่เธอเริ่มก้าวเดินช้ากว่าเขา ไม่อย่างนั้นคงได้เป็นผู้นำเขาแน่

เซี่ยชีหรั่นควงแขนของเย่เชินหลินๆ ไว้ มีเสียงปรบมือดังขึ้นเกือบจะตลอดทางที่เดินกลับไปที่บ้านใหญ่ เธอไม่ได้กลับมานานหลายเดือนแล้ว บ้านใหญ่ได้เปลี่ยนไปมาก ไม่แปลกใจเลยที่เธอเคยบอกกับเย่เชินหลินถึงสองครั้งแล้ว ว่าอยากกลับมาดูเสี่ยวหนง แต่ปรากฏว่าได้ถูกเขายกเลิกไป ที่แท้ก็กำลังเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้เธอนี่เอง บ้านใหญ่เป็นเพียงตึกเล็กๆ ที่มีไม่กี่ชั้นเท่านั้น ก่อนหน้านี้เธอเคยทำงานอยู่ที่ชั้นหนึ่งเท่านั้น พวกเขาทั้งหมดทุกคน รวมไปถึงเย่เชินหลินเองก็ทำกิจกรรมต่างๆ ที่ชั้นหนึ่งเท่านั้น ส่วนชั้นอื่นๆ เขาไม่เคยได้ไปเหยียบเลยสักครั้ง

ครั้งนี้ เย่เชินหลินได้สั่งให้คนจัดการรับแต่งซ่อมแซม และทำความสาดห้องนอนบนชั้นสองใหม่ อีกหน่อยห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดทางด้านทิศใต้จะใช้เป็นห้องนอนสำหรับพวกเขาทั้งคู่

ห้องนอนห้องนั้นมีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง โดยเฉพาะเตียงนอน ซึ่งได้สั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษ ทันทีที่เซี่ยชีหรั่นได้เห็น

แทบจะไม่อยากเชื่อเลยว่าบนโลกใบนี้จะมีเตียงที่มีขนาดใหญ่เท่านี้มาก่อน

“พวกคุณไปทำงานเถอะ! จิ่วจิ่ว โดยเฉพาะเธอ ลองไปทำความคุ้นเคยกับบทบาทของผู้นำสักหน่อย ” เย่เชินหลินพูดเยาะเย้ย จิ่วจิ่วเผยให้เห็นลักยิ้มขนาดใหญ่

เธอนั้นรู้สึกดีใจจริงๆ เพื่อนสนิทแต่งงานแล้ว เธอมีความสุขมาก อีกหน่อยเพื่อสนิทก็จะได้เป็นเจ้านายในวิลล่าแห่งนี้แล้ว เธอดีใจมาก ตัวเธอเองที่ได้เลื่อนตำแหน่ง ก็ดีใจเหมือนกัน

“คุณเย่ พวกเราไปทำงานก่อนนะคะ แล้วพวกคุณสองคนจะทำอะไรหละ?” จิ่วจิ่วจงใจพูดล้อเล่นขึ้นมา มองเซี่ยชีหรั่นที่เริ่มหน้าแดงขึ้นมา บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“พวกเราจะลองเตียงหลังนี้ดู” เย่เชินหลินยอมรับอย่างไม่ปิดบัง เซี่ยชีหรั่นเขินอายจนต้องก้มหน้าลง อยากจะเตะเย่เชินหลินจริงๆ

พ่อบ้านลากจิ่วจิ่วจากไปแล้ว และยังปิดประตูห้องนอนให้อย่างสนิทอีกด้วย

เย่เชินหลินยังไม่ทันได้พาเซี่ยชีหรั่นไปเที่ยวชมห้องอื่นเลย หลังจากชั้นสองทั้งหมดเป็นต้นไปได้เป็นโลกของเซี่ยชีหรั่นแล้ว

ห้องหนังสือส่วนตัวของเธอ เขาได้เตรียมหนังสือไว้ให้เธอมากมาย นอกจากนี้ยังได้ติดตั้งคอมพิวเตอร์รุ่นล่าสุดไว้ให้เธออีกด้วย ทางทิศใต้ยังมีห้องนอนเด็กอีกสองห้อง ห้องหนึ่งสีฟ้า และอีกห้องหนึ่งเป็นสีชมพู นั่นเป็นแผนที่เย่เชินหลินวางเอาไว้ ในอนาคตอย่างน้อยก็อยากจะได้ลูกผู้ชายหนึ่งคนลูกหญิงหนึ่งคน

ที่เหลือเก็บไว้อีกหน่อยค่อยไปเที่ยวชม ตอนนี้เรื่องที่เย่เชินหลินอยากทำมากที่สุด ก็คือการลองเตียง

เขาค่อยๆ เข้าไปหาเซี่ยชีหรั่นทีละก้าว ร่างกายของเธอราวกับว่าได้รับความทรงจำคืนมาแล้ว นึกถึงความบ้าคลั่งที่เกิดขึ้นบนเรือยอชท์ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าร่างกายยังคงปวดเมื่อยอยู่

“อย่าเข้ามานะ ฉันไม่อยากได้แบบนั้น......” เขาเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ข่มขู่ และโจมตีเข้ามา ยิ่งเธอกลัวมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากได้

เธอขยับถอยหลังไม่หยุด เขาก็เดินเข้าไปใกล้ๆ ไม่หยุด ท้ายที่สุด ก็ผลักเธอลงไปนอนราบบนเตียง

นั่นเป็นเตียงฟื้นคืนความทรงจำที่เด้งชา ทันทีที่เธอล้มลงไป ก็ถูกดูดเขาไปช้าๆ

“วันนี้คุณได้พูดอะไรกับแม่ของผมไว้นะ? ” เขากระซิบถามที่ข้างหูของเธอ

“ฉันพูดอะไรไปเหรอ?” ลมหายใจของเขาร้อนมาก หัวใจของเซี่ยชีหรั่นเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ตามสัญชาตญาณต้องการจะหลีกเลี่ยง แต่แล้วก็รู้สึกเสียดาย ถูกเขาหยอกเย้าแบบนี้ เธอก็ไม่สามารถคิดอะไรได้แล้ว

“คุณบอกว่าผมปกติดีมาก” เขาพูดเตือนเธอหนึ่งประโยค จากนั้นก็มองดูใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ เขายักคิ้วแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก

“คุณยังจะพูดอีก คุณร้ายนี่ที่สุดเลย ก็คุณไม่อธิบายเอง และโยนปัญหามาให้ฉัน ......อื้อ.....อื้อ......” เขาประกบจูบไปที่ริมฝีปากเล็กๆ ของเธอ มือใหญ่ถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนหมดอย่างไม่เกรงใจ

หลังจากเสร็จเรื่อง ใครบางคนก็ถอนหายใจยาว เตียงใหญ่นี่ดีที่สุดจริงๆ กลิ้งไปได้ทุกที่ตามใจชอบเลย ไม่ต้องกลัวว่าจะแสดงฤทธิ์ไม่ได้

เขาได้แสดงฤทธิ์สมใจแล้ว เซี่ยชีหรั่นที่เดิมก็เหนื่อยล้ามากอยู่แล้ว จึงทำได้เพียงเอนอิงในอกกว้างๆ ของเขา และหอบหายใจหนักอย่างหมดแรง

เธอคิดถึงแม่ของเธอแล้ว อยู่ข้างๆ แม่ของเธอถึงจะปลอดภัยที่สุด ร่างกายที่แข็งแรงก็ไม่ถูกบีบอัด

“หลิน ฉันมีข้อเสนอ อีกหน่อยพวกเราก็มาพักที่นี่ทุกๆ อาทิตย์ละสองวัน เวลาที่นอกเหนือจากนั้น ไปอยู่ที่บ้านแม่ของฉันดีไหม?” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน

แต่น่าเสียดายที่ถึงเธอจะอ่อนโยนมากแค่ไหน แผนการเล็กๆ ของเธอ ก็ไม่อาจหนีรอดไปจากสายตาของเย่เชินหลินได้

“ได้” เขาตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

“จริงเหรอ? คุณดีกับฉันมากจริงๆ !” เซี่ยชีหรั่นยิ้มอย่างประจบ และเย่เชินหลินก็พูดขึ้นเบาๆ : “ข้อกำหนดเบื้องต้นเป็นแบบนี้ สองวันที่อาศัยอยู่ที่นี่ ต้องทำ 7 ครั้งต่อวัน สองวันก็สามารถทำได้ครบจำนวนหนึ่งสัปดาห์พอดี”

“คุณ! ไร้ยางอาย! ขี้โกง!” กำปั้นสีชมพูของเซี่ยชีหรั่นหล่นลงบนหน้าอกของเย่เชินหลินอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นมือเล็กๆ ก็ถูกเขาจับไว้ เป็นอีกครั้งที่ถูกเขาพลิกตัวกดลงไปด้านล่าง

คราวนี้ ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นลึกมากยิ่งขึ้น ยังคงมีความปรารถนาลึกอยู่ภายในสายตา

“เด็กน้อย ผมอดไม่ได้ที่อยากจะบดขยี้คุณ และกินคุณซะ” หลังจากที่เขาถอนหายใจแล้ว ก็จูบไปที่ใบหน้าของเธออีกครั้ง ประกบจูบริมฝีปากของเธอ