สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 488

ตอนที่ 488 สาวใช้ตัวแสบ 392

ในตอนที่ส้งหลิงหลิงพูดประโยคนี้นั้น เธอก็ไม่สงบแล้ว ดวงตาของเธอแดงก่ำ น้ำเสียงก็แหบแห้งเล็กน้อย

รองประธานส้งเดินเข้าไปหาลูกสาว วางมือลงบนไหล่ของลูกสาว และพูดกับเธออย่างอบอุ่นว่า: “พอแล้วหลิงหลิง พ่อสนับสนุนเธอ ลูกก็โตจนป่านนี้แล้ว ถ้าเอาออกร่างกายจะต้องเจ็บปวดมากแน่ๆ เธอลองพูดมาสิว่าเธอคิดจะทำยังไง พ่อจะช่วยเธอเอง ลูกก็มีแล้ว ถึงเขาอยากจะไม่รับผิดชอบมันก็คงไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก ไม่อย่างนั้นเอาแบบนี้ไหม พ่อกับแม่จะพาเธอไปที่ตระกูลเย่ตอนนี้เลยดีไหม ให้พวกเขาเป็นคนตัดสินใจ”

รองประธานส้งไม่ได้คิดจะพาลูกสาวไปที่ตระกูลเย่จริงๆ เขารู้ว่าเรื่องนี้ลูกสาวเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เพราะแอบตั้งท้องเอง เขาแค่ต้องการแสดงให้เห็นว่าเขาสนับสนุนลูกสาว เขารักและแอนดูลูกสาวมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตอนนี้ท้องของลูกสาวก็คือต้นเขย่าเงิน เขาก็ต้องยิ่งรักมากขึ้นไปอีก

“ไม่ได้นะคะพ่อ เรื่องที่ฉันท้อง ห้ามทำให้โจ่งแจ้งอย่างเด็ดขาด เด็กคือฉันเป็นคนตั้งท้องเอง มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะให้เขามารับผิดชอบ ฉันมีวิธีของฉันเองอยู่แล้ว คุณไม่ต้องกังวลหรอก เสี่ยวลี่หละ?”

“ที่บ้านของเธอมีปัญหานิดหน่อย จึงกลับไปแล้ว เดี๋ยวตอนเย็นก็กลับมา” รองประธานส้งพูด

“ฉันไปพักแล้วนะคะ” เมื่อส้งหลิงหลิงพูดจบก็ เหลือบมองแม่ด้วยความโกรธจากนั้นก็เดินกลับเข้าห้องนอนไป

นายหญิงส้งเองก็โกรธเหมือนกัน แต่ว่าเมื่อคิดคิดดูแล้ว แต่ก็อดเห็นลูกสาวเสียใจไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงรีบตามไปถามเธอ: “เย็นนี้เธออยากกินอะไรหละ? คนที่จะเป็นแม่คนอยู่แล้ว ยังทำตัวเอาแต่ใจอยู่ได้ ขยับนิดหน่อยก็โกรธไม่ได้นะ? บอกฉันสิว่าอยากกินอะไร ฉันจะรีบสั่งให้พี่เลี้ยงไปซื้อให้ทันทีเลย ”

ส้งหลิงหลิงก็เริ่มหายโกรธแล้ว ตอบอย่างไม่เกรงใจว่า: “อาหารของต่างประเทศไม่อร่อยเลย โภชนาการของลูกของฉันก็ยังไม่เพิ่มขึ้นเลย ฉันจะกินซุปซี่โครงหมู เนื้อย่างซอส นอกจากนี้ก็ผัดผักให้ฉันด้วย แล้วก็ยังมีมะเขือเทศผัดไข่ด้วย......”

เพียงแค่อึดใจเดียวเธอก็สั่งอาหารตั้งมากมายขนาดนี้ คงจะต้องลงสนามครั้งใหญ่แล้วหละ เธอจำเป็นต้องให้ลูกๆ กินอิ่มก่อนถึงจะวางใจ

ในตอนกลางคืนเซียวเสี่ยวลี่กลับมาแล้ว เมื่อเธอเห็นท่าทางแบบนี้ของส้งหลิงหลิง ก็ทั้งตกใจทั้งดีใจจริงๆ ส้งหลิงหลิงคือเจ้านายของเธอ เธอทั้งดูสง่าและมีราศี มันก็คือความสง่าและมีราศีของเซียวเสี่ยวลี่นั่นเอง

ดังนั้นเธอจึงจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อช่วยเหลือเธอ ส้งหลิงหลิงเองก็มุ่งมั่นเหมือนกัน รอจนกว่าเธอจะได้เป็นเจ้านายในตระกูลเย่อย่างเป็นทางการเสียก่อน อย่างน้อยก็จะให้เซียวเสี่ยวลี่จำนวนเงิน 5ล้าน เพื่อแทนคำขอบคุณเธอ

“พี่หลิงหลิง คุณพูดเลยดีกว่าว่าอยากให้ฉันทำอะไร ระหว่างพวกเราไม่ต้องพูดถึงเรื่องเงินหรอก” เซียวเสี่ยวลี่คอยติดตามส้งหลิงหลิงมานานขนาดนี้แล้ว ความทะเยอทะยานจึงมีไม่เล็กอย่างแน่นอน เธอรู้ดีว่าหากส้งหลิงหลิงได้แต่งงานกับ เย่เชินหลินจริง นั่นก็หมายความว่าจะได้แบ่งปันมรดกหลายพันล้านกับเย่เชินหลิน เธอได้มาเยอะขนาดนั้น ก็ให้เธอเซียวเสี่ยวลี่แค่ 5 ล้าน นี่ไม่ใช่ขอทานหรอกหรือยังไง?

“ระยะนี้เธอก็คอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของคุณนางเย่ ก็พอ แล้วมารายงานฉัน”

“ได้ค่ะ พี่หลิงหลิง” พูดจบ เซียวเสี่ยวลี่ก็โน้มตัวลงมา พูดกับเด็กชายตัวน้อยที่อยู่ในท้องเสียงเบาๆ : “ฉันคือคุณป้าเสี่ยวลี่ เธอสบายดีไหม? อีกไม่นานก็จะได้พบคุณยายแล้วนะ ดีใจไหม?”

มุมปากของส้งหลิงหลิงกระตุกเล็กน้อย เซียวเสี่ยวลี่ยัยเด็กนี่ ฉลาด และมีไหวพริบจริงๆ รู้ความตั้งใจของเธอ

ถึงแม้ว่าลูกของเธอจะอายุครรภ์ได้ 6 เดือนแล้ว ไม่ควรเอาเด็กออก แต่ทว่าเรื่องของเย่เชินหลิน เธอเองก็ไม่กล้ามั่นใจ 100%

แต่กลับกันฝู้เฟิ่งหยีที่ใจอ่อนที่สุด ด้านในท้องนี่คือหลานชายแท้ๆ ของเขานะ ไม่ว่าเธอจะมีน้ำใจมากแค่ไหน แต่ยังไงก็ต้องพิจารณาจากทิศทางของการสืบทอดสายเลือด คงจะไม่ให้เธอเอาออกแน่นอน

สิ่งที่เย่เชินหลินให้ความสำคัญมากที่สุดก็คือความคิดเห็นของแม่ ในกรณีที่ถึงตอนนั้นแล้วเขาไม่ยอมพูดอะไรเลย การปกป้องลูกก็ต้องพึ่งแม่ของเขาแล้วหละ

วันนี้ ฝู้เฟิ่งหยีและ คุณนายไห่นัดกัน ไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้างสรรพสินค้า เมื่อเซี่ยชีหรั่นได้รับข่าวจากเซียวเสี่ยวลี่ ก็ให้เธอ ไปห้างสรรพสินค้าเป็นเพื่อนเธอหน่อย

เธอจงใจเลือกชุดคลุมท้องที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดในบรรดาชุดคลุมท้องหลายชุดมาสวมใส่ เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้าแล้ว ก็เดินเล่นไปทั่วในย่านเสื้อผ้าของคนวัยกลางคนและผู้สูงอายุ

เมื่อเห็นว่าพวกเขาเดินเข้ามาจากที่ไกลไกล เธอจึงตะโกนเรียกพนักงานเสียงดัง: “คุณช่วยเอาเสื้อตัวนี้ลงมาให้ฉันดูหน่อยค่ะ!”

เป็นเสียงของส้งหลิงหลิง ฝู้เฟิ่งหยี และคุณนายไห่ต่างก็ฟังออก เมื่อไม่นานมานี้ได้ยินว่าเธอออกไปอยู่ต่างประเทศแล้วนิ เมื่อไดยินเสียงของเธอก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

“ดูเหมือนจะเป็นเสียงของส้งหลิงหลิง” คุณนายไห่บอกกับฝู้เฟิ่งหยี

“ฟังดูก็เหมือนนะ” เมื่อฝู้เฟิ่งหยีพูดจบ ก็หันมองมาทางส้งหลิงหลิง และเซียวเสี่ยวลี่ เห็นแวบแรกก็มั่นใจเลยว่าเป็นหญิงมีครรภ์ จากนั้นก็สายหัวและพูดกับ คุณนายไห่ : “คงจะไม่ใช่ หญิงตั้งครรภ์คนนั้นหรอก”

เมื่อได้ยินคำว่าหญิงตั้งครรภ์ ส้งหลิงหลิงก็หันหน้ากลับมา ทำเหมือนเจอกับฝู้เฟิ่งหยีและคุณนายไห่ โดยบังเอิญ พวกเธอทำเหมือนไม่รู้จักร ดึงมือเซียวเสี่ยวลี่แล้วเตรียมจะจากไป

ในเสี้ยววินาทีเดียว หัวของฝู้เฟิ่งหยีก็ปวดขึ้นมาแป๊บๆ

ส้งหลิงหลิงอ้วนขึ้นหน่อยก็จริง แต่มันก็ไม่ถึงขนาดที่ว่าจะจำกันไม่ได้

คุณนายไห่ เองก็ประหลาดใจมากเหมือนกัน มองไปหาฝู้เฟิ่งหยีอย่างชะงัก ทั้งสองคนสบตากันครู่หนึ่ง ก็พบว่าส้งหลิงหลิงและเซียวเสี่ยวลี่ได้ออกไปจากร้านนั้นแล้ว

“เดี๋ยวก่อน! หลิงหลิง รอเดี๋ยวก่อน!” ฝู้เฟิ่งหยีที่ได้สติกลับมาแล้วตามขึ้นไป คุณนายไห่ เองก็วิ่งตามไปเหมือนกัน