สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 525

ตอนที่525สาวใช้ตัวแสบ429

ในห้องอาหาร คนรับใช้ยืนเรียงกันเป็นแถว เย่เชินหลินคิดว่าจงหวีฉวนไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องที่ว่า เซี่ยชีหรั่นเป็นลูกสาวเขา แต่เขาก็อยากให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าเขาชอบเธอนะ

ดังนั้นยิ่งเขาต้องการไม่ให้ใครรู้ เขาก็จะยิ่งทำให้เขาทำไม่สำเร็จ

“ท่านประธานจง! ท่านเป็นถึงประธานหอการค้าจังหวัด เป็นแขกคนสำคัญของตระกูลเย่ เชิญนั่งครับ” ใบหน้าของเย่เชินหลินแกล้งเป็นยิ้มอย่างสุภาพ

ในใจของประธานจงโกรธจนเป็นฟืนเป็นไฟ อยู่ตำแหน่งนี่มานาน สถานการณ์อะไรไม่เคยเจอ หน้าด้านนี่ไม่ต้องพูดถึง

เย่เชินหลินอยากทำเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงทำตัวเหมือนท่านประธานหอการค้าจังหวัดที่รักประชาชนยิ่งนัก เดินไปนั่งลงที่โต๊ะ

เย่เชินหลินไม่ได้ตั้งใจที่จะเพิกเฉยเขาอยู่แล้ว พ่อบ้านก็เข้าใจความหมายของเย่เชินหลินเป็นอย่างดี เดินเข้าไปช่วยจงหวีฉวนเลื่อนเก้าอี้ จงหวีฉวนนั่งลงอย่างเงียบๆ เย่เชินหลินจึงสั่งให้เสริฟ์อาหารได้

“ไม่รีบ รอชีหรั่นมาก่อนค่อยว่ากันดีกว่า” จงหวีฉวนพูด เพิ่งสิ้นเสียงพูด เซี่ยชีหรั่นก็ยกอาหารมาที่ห้องอาหารพอดี

ด้านหลังเธอ จิ่วจิ่ว หลิวเสี่ยวเจียว และสาวใช้คนอื่นๆ ก็ยกอาหารมาเสริฟ์์

“ท่านประธานจง” เซี่ยชีหรั่นเดินไปตรงหน้าจงหวีฉวน แล้วทักทายเบาๆ เพราะตอนนี้คนเยอะเกินไปเธอจึงไม่กล้าเรียกพ่อ

เธอไม่เรียกพ่อนี่เป็นเรื่องดี จงหวีฉวนพยักหน้า แล้วพูดด้วยความรักว่า:“ ดี ชีหรั่นอ่า ลำบากเธอแล้วนะ”

คนรับใช้เคยเห็นประธานจงแค่ในทีวี เวลานี้พวกเขาจึงมักแอบดูอยู่บ่อยครั้งพร้อมกับคิดในใจว่าเขาดูใกล้ชิดกับประชาชนมากกว่าในทีวีเสียอีก

“ท่านประธานจงค่ะ อาหารจานนี้ฉันเป็นคนทำเอง เห็นเชินหลินบอกว่าท่านชอบกินอาหารเสฉวน วันนี้ฉันเพิ่งเรียนมา ไม่รู้ว่าจะอร่อยหรือเปล่านะคะ” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นเบาๆ ความหวังบนใบหน้าเขาใครๆ ก็ดูออก ไม่เว้นแม่แค่ประธานจง

เขาแอบด่าตระกูลของเย่เชินหลินในใจ เขาเป็นโรคกระเพาะซึ่งกินเผ็ดไม่ได้ ไอ่เด็กนี่ ไม่ธรรมดาจริงๆ ดูเหมือนว่าเย่เชินหลินจะรู้ว่าเขาไม่ได้จริงใจกับเซี่ยชีหรั่น ถึงได้จงใจแกล้งแบบนี้

ไอ้เด็ก อย่าได้ใจไปหน่อยเลย เดี๋ยวแกก็จะยิ้มไม่ออก

เพื่อที่จะแสดงภาพลักษณ์ของพ่อใจดี จงหวีฉวนหันไปยิ้มให้กับเซี่ยชีหรั่น ตามการคาดเดาของเย่เชินหลิน แล้วกล่าวว่า:“ ดี ต้องอร่อยแน่นอน ดูสีของอาหารสด น่ากินมากเลย แค่ได้กลิ่นก็อร่อยแล้ว”

“งั้นท่านก็ต้องกินเยอะๆค่ะ ยังมีอาหารอีกสองสามจาน เดี๋ยวฉันไปเอามาค่ะ” เซี่ยชีหรั่นอยากไปยกด้วยตัวเอง แต่เย่เชินหลินมองเธออย่างอ่อนโยนและพูดกับเธอว่า:“คุณนั่งลงคุยกับประธานจงเถอะ ที่เหลือให้พวกเขาไปยกมาก็พอ”

“ใช่ เธอดูฉันนี่.....” เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย จิ่วจิ่วเห็นเซี่ยชีหรั่นกำลังจะนั่ง จึงรีบเข้ามาเลื่อนเก้าอี้ให้นั่งข้างๆ เย่เชินหลิน แต่สายตาเธอกลับจ้องแต่ประธานจง

“หลิวเสี่ยวเจียวไปตักอาหารให้ประธานจง” เย่เชินหลินพูดสั่งหลิวเสี่ยวเจียวตอบรับทันที :“ ค่ะ คุณเย่”

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้คิดเกี่ยวกับสาเหตุที่เย่เชินหลินไปตักอาหาร เพราะเธอเอาแต่คิดว่าพ่อเธอจะชอบอาหารที่เธอทำหรือเปล่า

ประธานจงนึกย้อนไปถึงตอนยังหนุ่ม เพื่อที่จะได้เลื่อนตำแหน่ง ยอมไปดื่มกับหัวหน้า ดื่มแทนหัวหน้า นั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขามีโรคกระเพาะ

ตอนนี้อายุมากแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าเพื่องาน ต้องทนกัดฟันกินพริกนี่เข้าไป ดีไม่ดี อาจต้องนอนโรงพยาบาลเลยล่ะ

“ท่านทานสิคะ” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างรักใคร่ ประธานจงแข็งใจ คีบอาหารที่หลิวเสี่ยวเจียวตักมาให้เข้าแล้วเคี้ยว

ทันทีที่กลืนลงท้อง ก็มีความรู้สึกแสบท้องไปหมด แต่ใบหน้าเขามีแต่รอยยิ้ม ไม่แสดงออกมาเลยว่าเขาไม่ชอบกิน

“มันดีจริงๆ รสชาติดีมาก” คำชมของจงหวีฉวนทำให้เซี่ยชีหรั่นมีความสุขเป็นพิเศษ นี่ก็ถือว่าพ่อยอมรับเธอแล้ว

แม้แต่ฝันเธอก็ยังไม่กล้าฝันเลยว่าเขาจะยิ้มให้เธอด้วยความรักแบบนี้ ยิ้มไปจนถึงใต้ตา ทุกคนมองมันก็รู้สึกจริงใจมาก

จงหวีฉวนพูดแต่ว่าอร่อย แต่กินเพียงแต่ไม่กี่คำ เพียงแค่แป๊บเดียวเซี่ยชีหรั่นก็สังเกตเห็น

“ท่านประธานจงค่ะ ท่านไม่ชอบกินเผ็ดหรือเปล่าคะ? เชินหลินจำผิดหรือเปล่า?” เซี่ยชีหรั่นถามด้วยความกังวล

เย่เชินหลินมองจงหวีฉวนด้วยท่าทีสบายๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร เขารู้ว่าผู้หญิงของเขาไม่มีวันสงสัยเขาแน่นอน สายตาของเขากำลังบอกให้จงหวีฉวนว่าเซี่ยชีหรั่นเชื่อเขา

“ ชอบสิ” จงหวีฉวนยิ้มแล้วพูดต่อว่า:“ ฉันชอบกินที่สุดก็อาหารเสฉวนนี่แหละ เธอเพิ่งเรียนทำวันนี้ก็ทำได้อร่อยอย่างนี้ มีพรสวรรค์จริงๆ แค่ช่วงนี้กระเพาะไม่ค่อยดี หมอเลยสั่งให้กินเผ็ดน้อยลง เรื่องนี่เชินหลินอาจจะไม่รู้ แต่ไม่เป็นไร ฉันแค่กินนิดเดียว”

“เป็นอย่างนี้นี่เอง ท่านก็อย่าฝืนเลยค่ะ ยังไงร่างกายก็สำคัญกว่า เดี๋ยวฉันไปทำอาหารมาให้ใหม่นะคะ” เซี่ยชีหรั่นลุกขึ้นยืน สีหน้าของเย่เชินหลินนิ่งลงเล็กน้อย

“ไม่ต้องหรอก เวลานี้แล้ว เธอคงหิวแล้วล่ะ ฉันกินได้ ไม่เป็นไร” จงหวีฉวนเหมือนพ่อที่รักลูกมาก ค่อยใส่ใจเซี่ยชีหรั่น ยิ่งเขาทำแบบนี้กับเธอ เธอก็ยิ่งอยากกตัญญูต่อเขาและไม่อยากให้เขาฝืนกินอาหารที่กินไม่ได้