สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 557

ตอนที่ 557 สาวใช้ตัวแสบ 461

เซี่ยชีหรั่น ทำไมถึงเลิกกับเขากันแน่ คุณแค่กลัวส้งหลิงหลิงจะมาทำสงครามกับคุณไม่หยุดเหรอ?

ถ้าคุณรักเขาจริงๆ คุณก็ไม่สามารถยอมรับทุกอย่างของเขาได้? คุณจะพูดรักอะไร คุณรักไม่พอต่างหาก คุณก็รู้ว่าเขานั้นรักคุณ เขาแยกจากคุณทุกข์ทรมานขนาดนั้น คุณยังโหดร้ายพูดไม่สนใจก็ไม่สนใจเขาแล้วเหรอ

คุณเห็นเคราเขาไหม? เห็นสีหน้าเขาแล้วหรือยัง? คุณใจแข็งขนาดไหน ถึงพูดว่าไปก็จะไป

เซี่ยชีหรั่นตาละห้อย พูดกับหลินหลิงเบาๆว่า : “คุณพูดถูก ฉันเห็นแก่ตัวมาก รักเขาไม่พอ ”

เธอยอมรับแบบนี้ หลินหลิงรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาแล้ว เธอคิด หรือว่าเธอชอบเย่เชินหลินมากเกินไป เลยคิดว่าเป็นคนที่รักเขาที่สุดบนโลกใบนี้แล้ว สามารถยอมรับเขาได้ทุกอย่าง

แต่ว่าผู้หญิงที่ไหนไม่มีนิสัยรักความสะอาดบ้างล่ะ?

เธอไม่ได้รับความรักจากเขา ก็เลยคิดแบบนี้มั้ง ถ้าได้อยู่ด้วยกันจริงๆ ความต้องการก็ไม่เหมือนกันแล้ว?

ที่จริงเขาไม่ได้อยากที่จะตำหนิเซี่ยชีหรั่นเลย ไม่ว่ายังไง ความรู้สึกเป็นเรื่องของคนสองคน เธอไม่มีสิทธิ์ถาม

ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้เห็นเย่เชินหลินแห้งเหี่ยว เธอเป็นคนมีเหตุผลมาตลอดก็คงไม่พูดคำพูดที่แรงแบบนี้ เธอคิดไปคิดมา ก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังกับเซี่ยชีหรั่น : “ขอโทษ ฉันไม่ควรพูดแบบนั้น ”

“ไม่ต้อง ที่คุณพูดนั้นถูกทั้งหมด ”

เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบาจบ ก็ถามขึ้นอีก : “ผู้ช่วยหลินมาพูดเรื่องนี้กับฉันโดยเฉพาะเลยใช่ไหม? ถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อน ”

“ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ” หลินหลิงพูดเสร็จ ก็หยิบซองเอกสารที่อยู่บนโต๊ะยื่นให้เซี่ยชีหรั่น

“นี่คือสิ่งที่คุณเย่ให้ฉันเอามาให้คุณ ”

เซี่ยชีหรั่นรับซองเอกสารมาแล้วเปิดออก ด้านในมีกระดาษอยู่หลายแผ่น เนื้อหาด้านบนคือเย่เชินหลินจะโอนย้ายทรัพย์สินให้เป็นชื่อของเธอ

หุ้น เงินทุน และยังมีทรัพย์สินบ้านเรือน รถ……ยอดรวมทรัพย์สินทำให้เซี่ยชีหรั่นตกใจเป็นอย่างมาก

ถึงแม้ความมั่นคงและทรัพย์สินของเย่เชินหลินจะเหมือนกับที่เล่าต่อกันมา ไม่มีใครรู้ว่าเขามีเงินเท่าไรกันแน่ แต่ว่าถึงยังไงซะเงินของเขาก็มีจำนวนตัวเลขแน่นอน

ที่ให้เธอพวกนี้ ก็มากเกินกว่าที่คิดไว้ ดูจากสิ่งนี้เกรงว่าเขาเกือบจะเอาบ้านทั้งหมดให้เธออยู่แล้ว

แต่ไหนแต่ไรเซี่ยชีหรั่นไม่ได้ให้ความสำคัญกับเงินมากนัก เธอรู้สึกว่าไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ความสำคัญที่สุดในชีวิตก็คือความสุข เป็นความพึงพอใจในจิตวิญญาณ ได้อยู่กับคนรัก ไม่ว่าจะเป็นอาหารเรียบง่าย สวมใส่ของตลาดนัด ขอแค่ทั้งสองรักและเป็นห่วงกัน ก็คือความสุขแล้ว

เธอไม่ชื่นชมประโยคหนึ่งที่พูดว่ายอมนั่งในรถบีเอ็มดับบิวแล้วร้องไห้ ดีกว่านั่งหัวเราะหลังจักรยาน แต่เธอก็รู้ว่าคนส่วนใหญ่เห็นด้วย ทุกคนล้วนมีมุมมองการมองโลกที่ไม่เหมือนกัน เธอเข้าใจได้ เธอก็รู้ว่าคนส่วนใหญ่ลำบากมามาก เพราะฉะนั้นเลยอยากที่จะสัมผัสพลังของเงิน

เงินไม่ได้ซื้อได้ทุกอย่าง แต่ก็มีบางครั้งที่แสดงให้เห็นสิ่งที่มีคุณค่า

ในชีวิตจริงจะเห็นคู่สามีภรรยาที่หย่าร้างแล้วขึ้นโรงขึ้นศาลเพื่อแย่งทรัพย์สินกัน ถึงกระทั่งมีการปกปิดแอบซ่อนทรัพย์สิน เพื่อที่จะให้อีกฝ่ายได้น้อย ให้ตัวเองได้เยอะมากขึ้น

เธอตัวเปล่าเข้าไปในบ้านตระกูลเย่ ยังไม่ได้แต่งงาน ตอนที่เธอจะจากไปเย่เชินหลินยอมที่จะให้เธอมากมายขนาดนี้ เธอกลายเป็นมหาเศรษฐีในชั่วพริบตาเดียว

นี้เป็นความใฝ่ฝันของผู้หญิงสักกี่คน?

เธอจำได้ว่ามีข่าวข่าวหนึ่ง ดาราผู้หญิงคนหนึ่งคลอดลูกให้บ้านมหาเศรษฐี อีกฝ่ายให้ค่าที่ผู้หญิงลำบากตั้งท้องกว่าพันล้าน

เธอยังไม่เคยคลอดลูกให้กับเย่เชินหลินเลย แค่มีชื่อเป็นคู่หมั้นของเขาไม่กี่วัน เขาปฏิบัติต่อเธอขนาดนี้แล้ว เธอจะไม่มีความรู้สึกภายในใจอะไรเลยได้ยังไง

ถึงแม้เธอจะไม่เอา มองดูจำนวนเงินพวกนี้ เธอก็เหมือนได้มองเห็นความจริงใจของเย่เชินหลินที่มีต่อเธอ ความรักและเป็นห่วงในตัวเธอ

เธอเรียงเอกสารเหล่านั้นให้เรียบร้อย แล้วเอาใส่ไปในซองเอกสารเหมือนเดิม พูดอย่างจริงจังกับหลินหลิงว่า : “ขอบคุณที่คุณช่วยเอามาให้ฉัน แต่ว่าก็ขอรบกวนให้คุณ ช่วยเอากลับไปคืนให้คุณเย่ด้วย นี้ไม่ใช่สิ่งที่ฉันควรได้รับ ไม่ต้องพูดว่าพวกเรายังไม่แต่งงานกัน ถึงแม้จะแต่งงานกันแล้ว ทรัพย์สินก่อนแต่งงานก็ไม่ควรจะแบ่งให้ฉัน ฉันอยู่กับเขา ไม่ใช่เพื่อเงิน ฉันจากไปฉันก็ไม่คิดที่จะเอาเงินของเขาสักบาทเดียว คุณช่วยฉันบอกเขา ถ้าฉันรับเงินของเขา ฉันจะรู้สึกดูถูกตัวเอง ”

เย่เชินหลินมอบหมายงานให้หลินหลิงไปตั้งนานแล้ว ว่าเซี่ยชีหรั่นต้องพูดแบบนี้ เขาสั่งคำสั่งอย่างเด็ดขาดให้เธอ ว่าต้องเอาสิ่งของพวกนี้ให้เธอให้ได้ ห้ามเอากลับมาเด็ดขาด

“ขอโทษ หน้าที่ของฉันคือนำมาส่งให้คุณ คุณเย่สั่งให้ฉัน ส่งแล้วห้ามนำกลับคืนมา ฉันรับฟังคำสั่งของคุณเย่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่จะช่วยคุณได้แล้ว ” พูดจบ หลินหลิงก็ลุกขึ้นยืน เตรียมที่จะออกไป

ที่จริงเธออยากที่จะช่วยยื้อเวลาให้เย่เชินหลินสักหน่อย แต่ก็หาเรื่องถามที่เหมาะสมไม่ได้เลยจริงๆ ทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้วจากไป คือสไตล์ของเธออย่างแท้จริง

“เออใช่แล้ว ยังมีสิ่งของอีกบางสิ่ง ที่คุณเย่ขอร้องให้ฉันจำเป็นต้องเอามาให้คุณ ” หลินหลิงหยิบโทรศัพท์เครื่องหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเอกสาร ตอนที่เซี่ยชีหรั่นจากไปนั้นเอาวางไว้ในลิ้นชักนั้นเอง

“อันนี้ฉัน……” ตอนที่เซี่ยชีหรั่นกำลังจะพูดว่าไม่เอา หลินหลิงก็พูดตัดเธอขึ้นมา : “นี้เป็นสิ่งที่คุณเย่มอบหมายงานมาให้ฉันว่าต้องให้คุณให้ได้ ”

อารมณ์และท่าทางของหลินหลิงกลับไปเป็นเย็นชาและมีความสามารถเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว

“โทรศัพท์เครื่องนี้ไม่เหมือนกับที่ขายในท้องตลาดทั่วไป ด้านในมีระบบบอกตำแหน่งที่แม่นยำที่สุดในโลก คุณเย่พูดว่า คุณจำเป็นต้องเก็บไว้ ความปลอดภัยของคุณถึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดต่อพ่อแม่ของคุณ คนที่เป็นห่วงคุณ และคนที่รักคุณ ”

หลินหลิงพูดคำพูดที่เย่เชินหลินพูด เอาโทรศัพท์วางลงบนโต๊ะ ไม่สนใจว่าเซี่ยชีหรั่นจะเอาหรือว่าไม่เอา ก็หมุนตัวเดินออกไปเลย

เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าถ้าหลินหลิง เธอพูดว่าไม่ช่วยเอากลับคืนไปให้เธอ ก็ไม่เอาไปแน่นอน