สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 558

ตอนที่ 558 สาวใช้ตัวแสบ 462

“ฉันพูดจบแล้ว ไปก่อนนะ ”

เธอไม่ได้มองเขาอีก หมุนตัวเดินกลับไป เย่เชินหลินก็ยืนลุกขึ้นมา รีบหยิบเอาซองเอกสารนั้น แล้วเดินไปขว้างทางเธอ ก่อนที่เธอจะเดินใกล้ถึงประตู

พวกเขาทั้งสองคนเผชิญหน้ากันอีกครั้ง ใกล้กันมาก

แค่เขายืนแขนออกไปดึง ก็สามารถเอาร่างเล็กๆของเธอดึงเข้ามาในอ้อมกอดที่แข็งแรงของเขาได้

เขาสามารถจูบเธอได้ เธอจะขัดขืน หรือไม่ขัดขืนก็ได้ แค่เขาจูบเธออย่างรุนแรง เธอก็มักจะยอมอ่อนให้เขา เขารู้

เขามีความรู้สึกอยากที่จะกอดเธออยากจูบเธออย่างมาก ถึงแม้ว่าจะผ่านไปไม่กี่วัน เขากระหายเธอเหมือนกับคนที่กระหายน้ำกำลังจะตาย อยากที่สัมผัสใกล้ชิดอยากจะจูบเธอ

สายตาของเขาเร่าร้อนแสดงความคิดถึงเธออย่างเห็นได้ชัด เซี่ยชีหรั่นถูกเขาขว้างทางทัน เธอยังรู้สึกแปลกใจนิดๆ เธอแปลกใจในสายตาที่เร่าร้อนของเขา หัวใจยิ่งเต้นแรงขึ้นมาอีก

เธอลดสายตาลงแล้วหยุดฝีเท้า เพราะว่าถ้าเดินต่อไปด้านหน้าก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว

เย่เชินหลินรู้สึกเจ็บหัวใจขึ้นมา ดึงมือเล็กๆของเธอขึ้น เอาซองเอกสารวางไว้ในมือของเธอ

“เซี่ยชีหรั่น สิ่งที่ให้ไปแล้วไม่มีเหตุผลที่จะเอากลับมา ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีควรที่จะให้คุณ ”

“คุณพยายามยัดเยียดมาให้ฉันนี้หมายความว่าอะไร? ฉันไม่เอา! ฉันพูดไปแล้วว่าไม่เอา! ฉันไม่อยากจากไปแล้วยังมีอะไรติดค้างกับคุณอีก เดิมทีฉันจากไปทำให้คุณเจ็บปวดมากมายทำให้ฉันรู้สึกโทษตัวเองอยู่แล้ว คุณยังพยายามเอาพวกนี้ให้ฉันอีก ฉันยิ่งโทษตัวเองเข้าไปมากอีก ฉันไม่ได้แต่งงานกับคุณ และก็ไม่เคยคลอดลูกให้คุณด้วย ฉันมีสิทธิ์อะไรที่จะเอาสิ่งของมากมายขนาดนี้? ” ในที่สุดเซี่ยชีหรั่นก็ทนไม่ได้อีกต่อไป เธอขมวดคิ้ว จ้องมองไปที่เขา พูดออกมาด้วยความโกรธ

เย่เชินหลินก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย มองเธออย่างนิ่งๆ “คุณโทษตัวเองทำไม? เป็นผมที่ไปมีลูกกับคนอื่นแล้ว คุณเป็นคนได้รับความเจ็บปวด คุณโทษตัวเองทำไม? มีผู้หญิงคนไหนที่ดีใจและยอมรับที่ผู้ชายไปมีลูกกับคนอื่นอ่ะ? อย่าโง่เลย! เอาไปซะ! รีบไปเถอะ! ”

หลังจากที่เขายัดซองเอกสารให้เธอไป แล้วก็เดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของเขา

เขาไม่สามารถมองเธอได้อีกต่อไปแล้ว ถ้ามองเธอต่อไปเขาจะทนไม่ไหวอยากกอดเธอ

น้อยมากที่เธอจะโกรธ มีบางครั้งที่โกรธแล้วใช้เสียงต่ำขู่เขา ที่จริงท่าทางแบบนั้นเขาชอบมาก เขาชอบที่เธอแสดงอารมณ์ที่แท้จริงออกมา ไม่ใช่แค่ยิ้มอ่อนเท่านั้น

เซี่ยชีหรั่นทำได้แค่เดินตามเขาไปอีกครั้ง รู้ว่าถ้าพยายามเอาสิ่งของยัดกลับไปในมือของเขาอีกครั้ง เขาก็ไม่เอาแน่นอน เธอรีบวิ่งเดินแซงเขาไป เอาซองเอกสารไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา แล้วพูดอย่างหยิ่งทะนงว่า : “ถึงแม้จะเป็นคนได้รับความเจ็บปวด ก็ไม่จำเป็นต้องชดเชยให้มากมายขนาดนี้ ฉันต้องการแค่ผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่สิ่งของที่ไม่มีความอบอุ่นเหล่านี้ ”

ผู้หญิงนี้ควรตายจริงๆ! ทำไมถึงดื้อขนาดนี้!

เขาอยากที่จะวางแผนทั้งชีวิตนี้ของเธอให้ดีดี เขาอยากที่จะปกป้องเธอ เขาอยากที่จะใช้วิธีนี้รักทะนุถนอมเธอ ทำไมเธอถึงไม่ยอมเอานะ

เย่เชินหลินขมวดคิ้วอย่างหนัก หายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง และก็ดึงเธอเข้ามากอดให้อ้อมกอด

เขาใช้แรงแขนทั้งสองข้างกอดไว้แน่น เซี่ยชีหรั่นตัวสั่นอย่างรุนแรง และน้ำตาก็ไหลออกมา

เธอปรารถนาที่จะกอดเขาเป็นที่สุด เธอบ้าไปแล้วเหรอ?

เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากแน่น ในช่วงเวลาที่เขากอดเธอนั้น ในสมองของเธอก็พูดกับเธอว่า เธอต้องผลักเขาออก แต่ความรู้สึกของเธอกลับไม่ได้ทำการกระทำแบบนั้นเลย

ร่างกายเล็กๆของเธอสั่นไปทั้งตัวอย่างรุนแรงในอ้อมกอดของเขา ทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวด

เย่เชินหลินขมวดคิ้วแน่น เขารู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

เขาไม่ควรที่จะกอดเธอแล้ว ทำอย่างนี้ก็เหมือนกับว่าเขาไม่อยากปล่อยวางอย่างเห็นได้ชัด เขาสัญญาแล้วว่าจะยอมปล่อย เขาไม่ควรทำแบบนี้ แต่ว่าตอนนี้เขาอยากที่จะโอบกอดเธอไว้แน่นๆอย่างนี้ และกอดเธอแน่นกว่านี้

เธอต้องการผู้ชายที่อบอุ่นคนหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นอย่างเห็นได้ชัด แต่ความอบอุ่นของเขานั้นกลับเป็นสิ่งที่เธอปฏิเสธ

เซี่ยชีหรั่นไม่สามารถทนความใจสั่นแบบนี้ไปได้อีกแล้ว กอดอีกนานกว่านี้ เธอคิดว่า เธอคงเก็บความรู้สึกไม่ได้แล้วพูดออกไปว่า พวกเราคืนดีกันเถอะ ฉันไม่เลิกกับคุณแล้ว ฉันยอมรับลูกของคุณ ทุกอย่างของคุณ ขอแค่พวกเรายังอยู่ด้วยกัน

น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ไหลจนจะกลายเป็นแม่น้ำแล้ว

รู้สึกเหมือนเธอจะผลักเขาออกแล้ว เย่เชินหลินพูดเสียงต่ำข้างหูของเธอ : “ผมให้คุณจำเป็นต้องรับ ไม่อย่างนั้นก็กลับมาอยู่ข้างกายผม คุณมีแค่สองทางเลือกเท่านั้น ”

เขารู้ เธอดื้อมาก เธอพูดว่าไปก็จะไป ไม่ย้อนกลับมาอีก เพราะฉะนั้นเขาเลยต้องบังคับเธอ ให้เธอรับสิ่งที่เขาให้ซะ

เธอผลักเขาออก แค่ผลักออกเบาๆ ก็ผลักออกแล้ว เขาไม่ได้ดึงเธอเข้ามากอดอีก

เธอไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาของเธอ เลยก้มหน้าลง ยังคงยืนหยัดพูดว่า : “ไม่เลือกทั้งสองอย่าง อย่ามาบังคับฉัน ”

พวกเขา ทั้งสองคนนิ่งแข็งไม่ขยับเขยื้อน เย่เชินหลินสามารถเผด็จการได้มากกว่านี้ สามารถดึงใบหน้าที่เล็กๆของเธอได้ จูบเช็ดน้ำตาเธออย่างอ่อนโยน

เขารู้ว่าเธอชอบให้เขาทำแบบนั้น มีความเคยชินบ้างอย่างที่ไม่สามารถหายไปได้ในทันทีทันใด