สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 559

ตอนที่ 559 สาวใช้ตัวแสบ 463

แต่ว่าแปลกมากๆ เธอไม่เคยคิดถึงภาพเธอกับเสี่ยวจุนเลยสักนิด อาจจะเป็นเพราะในจิตใต้สำนึกของเธอ เขาเป็นแค่พี่ชายคนหนึ่งป่ะ

นับตั้งแต่คบกับเย่เชินหลินมา ความปรารถนาของเธอนั้นก็

เธอมักจะเคยนึกถึง เรื่องที่คู่สามีภรรยาจับมือกันแก่เฒ่า ต้องเป็นความรักที่สมบูรณ์แบบมากแน่ๆเลย แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าความจริงกลับไม่ได้เป็นอย่างนั้นแล้ว รักกันมาสิบปี ทั้งสองคนค่อยๆคุ้นเคยมากกันขึ้น แล้วก็ไม่มีความตื่นเต้นแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็กลายเป็นความเคยชิน เพราะฉะนั้นเลยมีคำพูดหนึ่งที่พูดว่าอาถรรพ์เจ็ดปี เมื่อถึงตอนนั้น ผู้คนมากมายอาจจะมองไปที่อื่น เพราะว่าเคยชินแล้ว ก็จะอยู่แบบไม่มีตัวตนแล้ว

การนอกใจ คนที่เลือกยอมรับและให้อภัยนั้น ก็สามารถจูงมือคบกันต่อไปได้ ก็เหมือนกับคู่สามีภรรยาที่อยู่ด้านหน้านี้

ก็มีบางคนที่เลือกที่จะเลิกลากัน งั้นหลังจากนี้พวกเขาจะได้พบความรักที่สวยงามอีกไหม จะไม่มีอุปสรรคอีกแล้วใช่ไหม? เกรงว่าจะยากมากขึ้นไปอีกซะอีก

ชีวิตของคนเราต้องมีเรื่องเยอะแยะมากมายขนาดนี้เลยเหรอ?

หรือว่าเธอเรียกร้องเย่เชินหลินสูงเกิน? เขาไม่ได้มาคบกับเธอแล้วนอกใจหนิ เทียบกับพวกผู้ชายที่แต่งงานแล้วเหงาไปแอบมีอะไรกับคนอื่นไม่ได้ แท้ที่จริงเขาสมควรให้อภัยมากกว่า ใช่หรือเปล่า?

ชายชราเอาของเล่นที่อยู่ในมือของเด็กน้อยนั้นไปให้หญิงชรา พูดอย่างอารมณ์ไม่ดีกับเธอไปหนึ่งประโยค : “รออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวผมกลับไปเอาน้ำที่บ้านมาให้ ”

“ไปเถอะ ช้าๆระวังหน่อยล่ะ ” หญิงชราพูดสั่ง การกระทำของทั้งสองคนนั้นดูเป็นปกติมาก ภาษาที่ใช้พูด กลับดูออกว่าพวกเขาแคร์กันและกันมาก

“คุณปู่ ครั้งนี้อย่าเดินหลงหายไปอีกนะ จำไว้ว่าผมกับคุณย่ารออยู่ตรงนี้นะ! ” เด็กน้อยพูดออกมาหนึ่งประโยค ชายชราและหญิงชรามองตากันแล้วยิ้ม

“เด็กโง่ ปู่เดินหลงไปครั้งหนึ่งหลังจากนั้นสมองก็ดีขึ้นแล้ว ไม่เดินหลงหายไปอีกแล้ว ” ชายชราพูดเอาความในใจออกมาเสร็จ ก็มองไปที่ภรรยาของเขา พูดเสียงเบาว่า : “ซูจาน คุณพูดว่าใช่ไหม? ”

หญิงชราเบะปาก พูดเสียงไม่พอใจอ่อนไปนิดหนึ่ง : “แล้วใครจะรู้ล่ะ รักษาคนสวยไว้ไม่ได้ ใจของคุณก็ลอยไปอีก ”

“ยังจะมาคนสวยอีกนะ หญิงแก่หกสิบกว่าแล้ว สวยบ้าอะไร ไม่ต้องพูดมั่วซั่วแล้ว เดี๋ยวผมกลับบ้านไปเอาน้ำมาให้คุณ คุณอยากกินแอปเปิลไหม อยากกินเดี๋ยวผมปอกมาให้กิน ”

“โอเค คุณปอกมาเถอะ ” หญิงชราพูดจบ มองส่งชายชราเดินออกไป เซี่ยชีหรั่นไม่ได้เห็นอารมณ์ด้านลบในสายตาเธอเลย

อาจจะเป็นเพราะเวลาผ่านไป ก็ไม่ได้ถือสาอะไรแล้วจริง?

หญิงชราคนนั้นสามารถทำเหมือนไม่เคยเกิดเรื่องนั้นมาก่อน เซี่ยชีหรั่นคุณทำได้ไหม?

หรือว่าสถานการณ์ที่คุณเจอไม่เหมือนกับเธอ ข้างกายเธอคงไม่มีลูกของสามีกับคนอื่นแน่นอน แต่คุณกลับมี

คุณต้องเห็นหน้าของเด็กคนนั้นทุกวัน สามารถไม่คิดถึงเรื่องที่เขาเคยไปผูกพันกับผู้หญิงคนอื่นได้ไหม สามารถมองข้ามเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วได้ไหม?

ด้านหน้าของเธอเหมือนกับมองเห็นเย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิงอยู่ด้วยกันอีกแล้ว เป็นภาพที่เขาลูบท้องของเธอ

หรือว่าเธอยังข้ามผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้ ทำไม่ได้ไม่ไปวางแผน ไม่ไปคิด

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็อย่าเสียใจอีก มองดูด้านหน้า ไม่หันกลับไปมองอีก

เธอลุกขึ้นยืน ในเวลานี้โทรศัพท์ก็ดังขึ้น หน้าจอโทรศัพท์แสดงชื่อของโม่เสี่ยวจุน

นับตั้งแต่รู้เรื่องที่ส้งหลิงหลิงตั้งท้อง ทุกวันโม่เสี่ยวจุนเป็นกังวลว่าเซี่ยชีหรั่นจะรู้ เขามักจะคิดว่าก่อนที่เธอจะรู้เขาจะตีเด็กที่ควรจะตายคนนั้นของส้งหลิงหลิงก่อน

แต่ว่าแผนการการกระทำที่วางแผนไว้นั้นกลับล้มเหลว เขาพยายามคิดอีกสักเท่าไร ก็ไม่มีทางที่จะทำสำเร็จได้

เขาปรึกษาไห่ฉิงฉิง รอให้ช่วงเวลานี้ผ่านไป หรืออาจจะให้ทางของเย่เชินหลินนั้นไม่ตื่นตัวก่อน พวกเขาค่อยคิดหาวิธีใหม่อีกครั้ง อีกสองสามเดือนเด็กถึงจะคลอดออกมา ไม่ใช่หนึ่งสองวันนี้สักหน่อย

ถึงแม้ในใจยังคิดเรื่องวางแผนอยู่ แต่ใจของโม่เสี่ยวจุนก็ยังคงร้อนรนอยู่ เขาเข้าใจเซี่ยชีหรั่นเป็นอย่างมาก รู้ว่าถ้าเธอรู้เรื่องนี้ ต้องเหมือนฟ้าถล่มทลายลงมาแน่นอน

ไห่ฉิงฉิงมองความคิดของเขาออกอย่างแน่นอน เธอแนะนำให้เขาโทรหาเซี่ยชีหรั่นตั้งหลายครั้ง ถามอาการของเธอ

โม่เสี่ยวจุนกลัวว่าถ้าเขาโทรหาเธออย่ากะทันหัน เซี่ยชีหรั่นจะสงสัย และอีกอย่างเขาก็กลัวเขาติดต่อเซี่ยชีหรั่นมากเกินไป ไห่ฉิงฉิงก็จะหึงนิดหนึ่ง เพราะเป็นห่วงความรู้สึกของไห่ฉิงฉิง เขาเลยอดทนไว้ตลอดไม่ได้โทร

วันนี้ไห่ฉิงฉิงแย่งเบอร์โทรศัพท์ของเขามา เป็นฝ่ายรุกโทรหาเซี่ยชีหรั่น

“โอ้ย ไม่ใช่บอกแล้วเหรอว่าเธอเป็นแค่น้องสาวของคุณอ่ะ? เป็นพี่ชายเป็นห่วงน้องสาวไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ? คุณคาดการฉันต่ำเกินไป ฉันไห่ฉิงฉิงเก่งกาจมากแค่ไหน ยังกลัวว่าคุณจะวิ่งหนีเหรอ?”

ผ่านเรื่องนี้ไป โม่เสี่ยวจุนเคารพและซาบซึ้งในตัวไห่ฉิงฉิงเพิ่มไปอีก เขาก็เริ่มเป็นห่วงความรู้สึกของเธอขึ้นมาแล้ว คิดถึงเรื่องเกี่ยวกับเธอทั้งหมด

“เสี่ยวจุน ” เซี่ยชีหรั่นรับโทรศัพท์ พูดเสียงเบา

“ช่วงนี้คุณเป็นยังไงบ้าง สบายดีใช่ไหม? ” โม่เสี่ยวจุนถามเธออย่างปกติ