สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 68

บทที่68ร่วมงานหมั้นของเขา4

“ขอบใจ！”เย่เฮ่าหรันดึงสติกลับมา เอ่ยเสียงหนักแน่นจบ จึงรีบจูงฝู่ฟิ่งหยีเดินไปยังประตู

คนขับรถรวมทั้งผู้จัดการของเย่เฮ่าหรัน ทั้งยังมีเหล่าผู้ช่วยส่วนตัวของฝู้เฟิ่งหยีต่างก็ตามไปดูแลพวกเขา เซี่ยซีหรั่นก็เดินตามหลังพวกเขาไป

เธอจะต้องไปเห็นเย่เชินหลินในช่วงเวลาแรกๆ เธอต้องการไปเห็นกับตาตัวเองว่าเขาปลอดภัยไม่ได้รับอันตราย

เธอต้องการสารภาพบาปกับเขา เธอต้องบอกเขา ว่าจริงๆแล้วเธอไม่อยากเห็นเขาไปหมั้นกับผู้หญิงคนอื่น ความจริงแล้วเธอ......เธอชอบเขาไปแล้วเรียบร้อย

เพียงแค่เขายังดีอยู่ จะให้เธอพูดอะไรทำอะไรก็ได้หมด

ครั้นถึงลานจอดรถของโรงแรม สถานการณ์ตึงเครียด พวกเขาไม่ได้ขับรถของใครของมันมา หลายคนที่เบียดกันนั่งไปพร้อมกับรถของเย่เฮ่าหรัน

รถแน่นเกินไป เดิมทีก็ไม่มีที่นั่งสำหรับเซี่ยซีหรั่นอยู่แล้ว

หลังจากที่เย่เฮาหรัน ฝู้เฟิ่งหยีรวมไปถึงคนที่ปกติคอยติดตามพวกเขาขึ้นรถกันไปหมดแล้ว รถก็ออกตัวขับออกไปรวดเร็วดั่งลูกศร

เซี่ยซีหรั่นวิ่งไปสองก้าวอยากจะตามไป ก็ทำได้เพียงแค่กะพริบตาปริบๆมองตามรถที่ไกลออกไป

ไม่มีที่ของเธอก็ไม่เป็นไร เธอคิด เธอก็ใช้เท้าเดินไปและจะเดินไปตรงหน้าของเขา

เธอถกกระโปรงขึ้น สองขาก้าวแล้วออกตัววิ่ง ยังวิ่งไปได้เพียงไม่กี่ก้าว จู่แขนก็ถูกชายหนุ่มใช้แรงจับลากรั้งไว้จากด้านหลัง

ในขณะที่กำลังตื่นตกใจนั้น เธอหันหน้ากลับมา คนที่จับเธอเอาไว้แท้จริงแล้วคือใบหน้าลำพองใจของส้งซูหาว

ตอนที่สองสามีภรรยารองประธานส้งกำลังอธิบายชี้แจงให้กับเหล่าแขกนั้น ส้งหลิงหลิงก็แอบส่งซิกกำชับส้งซูหาว “พวกเขาคงจะไม่ได้สนใจเซี่ยซีหรั่นแน่ นายไปกับเธอ รีบไปทำเรื่องที่ยังทำไม่เสร็จเมื่อคืนนี้ให้เรียบร้อยซะ”

เธอชอบเย่เชินหลินไม่ผิดแน่ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็กังวล สิ่งที่น่ากังวลมากกว่านั้นคือฐานะของเธอในอนาคตตอนอยู่กับตระกูลเย่

เพียงแค่มีนามสกุลเซี่ย เธอก็อย่าคิดว่าจะได้ใช่ชีวิตอย่างสุขสงบเลย

นี่เป็นโอกาสที่ดี ตอนที่คนของตระกูลเย่ต่างกำลังสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เย่เชินหลินก็ยังนอนอยู่ในโรงพยาบาล ใครจะมาสนใจถึงสาวใช้เล็กๆอย่างหล่อนกัน

ส้งซูหาวกำลังตามมาหาที่โรงจอดรถ ก็เห็นเซี่ยซีหรั่นอยู่คนเดียวอย่างที่คิดไว้จริงๆ

เขาแอบชมพี่สาวอยู่ในใจที่รู้เรื่องราวกับพระเจ้า จึงรีบวิ่งเข้าไปจับเซี่ยซีหรั่นเอาไว้

“คุณทำอะไรน่ะ? ปล่อยฉัน！คุณไม่ได้ยินหรอว่าสามีของพี่สาวคุณกำลังเกิดเรื่อง? ฉันจะไปดูเขา！”

เซี่ยซีหรั่นคิดจะอธิบายกับเขา และเบี่ยงเบนจุดสนใจของเขา

เธอรู้ว่าพูดอะไรกับเขาไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาจะต้องคิดจะให้เธอทำอะไรอีกเป็นแน่

“งั้นเธอมาดูฉันก่อนเถอะ มีบางที่ที่เมื่อวานโดนเธอกาหมายไว้มันบวมไปหมดแล้ว ตอนนี้คงจะต้องดูแลรักษาอย่างดีแล้วล่ะ！”

ส้งซูหาวยิ้มลามก มืออีกข้างก็จับเธอเอาไว้

ในขณะเดียวกันเซี่ยซีหรั่นก็ขัดขืนต่อต้านอย่างสุดชีวิต ใช้แรงเรียกขอความช่วยเหลือ

ที่ลานจอดรถไม่มีรถที่เปิดไฟสว่าง ข้างในมืดมิด เธอที่กำลังขัดขืนอยู่ก็ไม่มีใครเห็น เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเธอก็ไม่มีใครได้ยิน

ส้งซูหาวเรียนรู้จากประสบการณ์ที่ได้รับมาเมื่อวาน ไม่เสียเวลาอีกต่อไป

มือข้างหนึ่งของเขายื่นมาปิดปากเธอ มืออีกข้างก็กอดรั้งเอวของเธอเอาไว้ ลากเธอไปข้างๆรถอย่างแรง

ในตอนที่เซี่ยซีหรั่นกำลังต่อต้านไม่หยุดนั้น ส้งซูหาวก็ยังเปิดประตูรถของเขา เอาเธอยัดเข้าไปที่เบาะลัง จากนั้นเขาก็ใช้ทั้งร่างทิ้งตัวมากดทับเธอเอาไว้

ดูจากข้างนอกแล้ว ปรากฏเพียงเท้าของทั้งสองคน เซี่ยซีหรั่นพยายามถีบเตะเขามาโดยตลอด

ส้งซูหาวใช้แรงในการกดร่างครึ่งบนของเซี่ยซีหรั่นเอาไว้ มือก็ยื่นมาหาเธออย่างบ้าคลั่ง พยายามยื่นมาดึงกระโปรงของเธอ

　　“ช่วยด้วย！ปล่อยฉัน！ช่วยด้วย！”

เสียงตะโกนเรียกของเธอดังมาก ส้งซูหาวจึงพยายามอุดปากเธอไว้อีกครั้ง รับมือกับเธอด้วยมือเดียว

เขาไม่มีเวลามาถอดเสื้อผ้าของเธอ ในใจคิดเพียงแค่ต้องการถอดกระโปรงด้านล่างของเธอออกไปก็ได้แล้ว

เซี่ยซีหรั่นรู้สึกถึงความสิ้นหวังอีกครั้ง เธอรู้ว่าครั้งนี้เย่เชินหลินคงจะช่วยเธอไม่ได้แล้ว ในทางกลับกันขากำลังนอนอยู่ในโรงพยาบาล เขาไร้ซึ่งการช่วยเหลือขนาดนั้น

เธอต้องช่วยเหลือตัวเอง เธอจะต้องรีบไปอยู่ข้างๆเขาให้ได้

ความคิดนี้มอบพลังอันแข็งแกร่งให้กับเธอ เธอหันไปกัดแขนของส้งซูหาวอย่างแรง เขาเจ็บจนต้องร้อง“ซี้ด”ออกมา

　　“นังสารเลว！แท้จริงแล้วกล้าตีฉัน ดูว่าฉันจะเล่นกับแกจนตายยังไง！”

ส้งซูหาวสบถด่าด้วยความแค้นใจ แล้วรีบแกะเข็มขัดหนังของเขาออก

เขาจะใช้เข็มขัดมัดแขนของเธอไว้แน่น มัดมือเธอไว้กับเบาะนั่ง แบบนี้เขาก็จะทำอะไรตามที่ต้องการได้แล้ว

　　“แกกล้าหรอ！ฉันฟ้องแก！”

แน่นอนว่าส้งซูหาวไม่ใส่ใจการใช้อำนาจแบบนี้ของเธอ ในใจคิดว่า รอให้เขาเล่นเสร็จแล้ว ก็ถ่ายรูปเธอเอาไว้ อย่าพูดว่าฟ้องเลย ต่อจากนี้เธอยังไม่ว่านอนสอนง่ายเวลาเรียกหาแล้ว อะไรยังไงก็ต้องฟังเขาอยู่ดี?

เขาดึงกระชากเข็มขัดออกด้วยความคล่องแคล่ว มือเดียวคว้าจับแขนทั้งสองข้างของเซี่ยซีหรั่นที่ยังดิ้นรนขัดขืนไว้ แล้วใช้แรงรัดไปรอบๆ.........

เซี่ยซีหรั่นฉวยโอกาสตอนที่เขาพุ่งความสนใจและกำลังทั้งหมดมาใช้กับการรับมือกับมือทั้งสองข้างของเธอนั้น เธอก็คุกเข่าแล้วใช้เข่ากระแทกไปที่ระหว่างขาของเขาเต็มแรง

ร่างของเธอที่โดนเขากดเอาไว้ ที่จริงร่างกายของเขาก็ใช้แรงไม่มาก ทว่าเป็นเพราะโดนส่วนสำคัญก็สามารถทำให้ส้งซูหาวรู้สึกเสียใจพอแล้วล่ะ

เพียงแค่ได้ยินเสียงเขาอู้อี้ ร้อง“โอ็ย” การกระทำในมือก็หยุดลง ทั้งสองมือก็รีบลงไปกอบกุมปกป้องส่วนสำคัญเอาไว้

เซี่ยซีหรั่นไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ฝืนผลักเขาออกไป กระโดดหนีไปจากร่างด้านล่างของเขา

ลานจอดรถมืดสนิท เธอไม่กล้าหยุดอยู่เพียงสักนิด พอกระโดดลงจากรถได้ก็วิ่งหนีสุดชีวิต ยังวิ่งไปได้ไม่ถึงไหน ส้งซูหาวที่ฟื้นตัวแล้วก็กระโดดลงรถมาจับเธอ

“ช่วยด้วย！”เซี่ยซีหรั่นตะโกนร้องของความช่วยเหลือเสียงดังขึ้นอีกครั้ง ขณะเดียวกันก็ไม่ได้หยุดวิ่ง

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”เธอได้ยินเสียงถามของผู้ชาย เสียงดูคุ้นหูอยู่มาก

พอมองไปยังข้างหน้า ร่างผอมสูงของผู้ชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาอยู่ท่ามกลางสายตา

เธอแยกไม่ออกว่าอีกฝั่งคือใคร ไม่ว่าจะเป็นใคร มาปรากฏตัวในเวลานี้ล้วนแต่เป็นผู้ช่วยชีวิตทั้งหมด เธอทุ่มแรงทั้งหมดวิ่งตรงไปหาเขา ปากก็ตะโกนร้องอย่างหมดทางช่วยเหลือ“คุณชาย！ช่วยด้วย！”

เธอจำเขาไม่ได้ ในใจของไห่ลี่หมินแอบซึมลงไปนิดหน่อย ทว่าก็ไม่โทษเธอ ในตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอันตรายจริงๆ

“ข้างหน้านั่นใครน่ะ หลีกทางฉันไปซะ！ฉันคือส้งซูหาวนะเว้ย แกอย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่อง！”ส้งซูหาวพูดเตือน

ส่วนสำคัญของเขาเกือบถูกเซี่ยซีหรั่นเตะจนได้รับบาดเจ็บหนักแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเขากำลังกดเธออยู่ เกรงว่าต่อจากนี้คงจะทำให้เขาไม่มีใครรู้ไปตลอด ถ้าแค้นนี้ไม่ได้ชำระ เขาก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว！

เซี่ยซีหรั่นวิ่งไปอยู่ข้างๆไห่ลี่หมินเรียบร้อยแล้ว เธอถึงเพิ่งจะเห็นชัดๆว่าคนที่มาคือเขา ในใจดีใจที่ได้รับการช่วยเหลือแล้ว

เธอกำลังจะพูดว่า“ไห่”ตัวนั้น ไห่ลี่หมินก็พยักหน้าเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้นเสียงดัง “ที่จริงก็เป็นน้องส้งซูหาวนี่เอง ฉันคือพี่ไห่ของนายไง ไห่ลี่หมิน”