สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 69

บทที่ 69รักเขาเข้าแล้ว? 1

ส้งซูหานตามมา ทั้งยังเข้ามาคว้าข้อมือของเซี่ยซีหรั่นอีก ไห่ลี่หมินก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวอย่างแนบเนียนไร้ที่ติ ขวางเธอเอาไว้

　　“ซูหาน เกิดเรื่องอะไรขึ้น？”ไห่ลี่หมินถาม

　　“ไม่มีอะไร มีปัญหากับผู้หญิงของฉันนิดหน่อย มา กลับไปกับฉัน！”

ไห่ลี่หมินแกล้วทำเป็นไม่รู้จักว่าเซี่ยซีหรั่นคือใคร หันกลับไปมองเธอครั้งหนึ่ง แล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย“ไม่ใช่นะ เหมือนว่าเธอจะเป็นสาวใช้ของตระกูลเย่นะ ทั้งยังเป็นน้องสาวที่พี่สาวนายยอมรับอีกหนิ กลายเป็นแฟนสาวนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

ส้งซูหาวไม่อยากพูดอะไรมาก เขาคิดว่าไห่ลี่หมินคงจะมีความอดทนอยู่ และก็ไม่กล้ายั่วโมโหเขาอย่างโจ่งแจ้งหรอก

“เพิ่งจะเป็นเมื่อกี้ พี่ไห่ ฉันต้องรีบทำเรื่องให้เสร็จ พี่ไม่ได้ยุ่งอยู่ก่อนหรอกหรอ?”

เซี่ยซีหรั่นจับชายเสื้อของไห่ลี่หมินเอาไว้แน่น เอ่ยภาวนาขอร้อง“คุณไห่ช่วยฉันด้วย ฉันไม่ได้เป็นแฟนสาวของเขา เขาใช้กำลังจับตัวฉัน”

ส้งซูหาวเดินอ้อมไห่ลี่หมินไปจับตัวเซี่ยซีหรั่น เขาหมายจะดึงเธอไปเบาๆ ส้งซูหานก็โผเข้าไปได้แค่ความว่างเปล่า

งั้นเขาก็จะแสดงความร้ายออกมาไปเลยละกัน จึงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงชั่วร้าย“ฉันแค่อยากจะเล่นกับเธอ เธอคิดว่าพี่ไห่จะช่วยเธอหรอ? จะบอกอะไรเธอให้ ในโลกของฉัน เธอเป็นแบบนี้ ในเวลาเดียวกันอีกหลากๆคนก็ไม่ได้ถือเป็นเรื่องไม่ปกตินะ”

พอเขาพูดจบ เขาก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่ละอายอีกว่า“ถ้าพี่ไห่สนใจ พวกเราก็ไปด้วยกันแถอะ！ ฉันไม่บอกพี่พานหรอก”

ไห่ลี่หมินขมวดคิ้วเป็นปม ทว่าก็ไม่ได้แสดงท่าทางรังเกียจออกมาชัดเจน แต่กลับพูดกับส้งซูหานอย่างอ่อนโยนว่า“พวกแขกเหรื่อที่ร่วมงานเสร็จใกล้จะลงมาแล้ว นายก็รู้ หัวหน้า ยามรักษาความปลอดภัยก็อยู่กันหมด เวลาปกตินายจะเล่นยังไงก็ได้ ตอนนี้จะทำเรื่องแบบนั้น ไม่ใช่เท่ากับหันกระบอกปืนใส่ตัวเองหรอ? แม้ว่าคุณลุงส้งจะปกป้องนายได้ แต่ต่อจากนี้นายจะเป็นวัวสันหลังหวะที่มีความผิดติดตัว ทำให้ตระกูลของพวกนายไม่ราบรื่น พูดอีกก็คือ ไม่ว่าเธอจะพูดยังไงก็ยังเป็นคนของตระกูลเย่อยู่ดี นายก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้พี่สาวนายจะต้องปวดใจแน่ ฟังคำแนะนำพี่ไห่สักคำ แล้วหลังจากนี้ค่อยว่ากันเถอะ”

ไห่ลี่หมินวิเคราะห์ให้ฟังเป็นขั้นๆ ความโกรธโมโหของส้งซูหานต่างก็หายไปไม่น้อยเหมือนกัน

ทว่าพอเขากลับไปคิดอีกครั้ง ถ้าหากปล่อยเซี่ยซีหรั่นไปทั้งๆแบบนี้ เธอยิ่งจะต้องเอาสิ่งที่เขาทำลงไปทั้งหมดไปบอกเย่เชินหลินน่ะสิ

ในมือของเธอยังมีรูปถ่ายโทรศัพท์ของเขาไปเป็นหลักฐานอีก หากถึงเวลาเย่เชินหลินจะไม่หาเรื่องลำบากมาให้พี่สาวเขาหรอ

เรื่องนี้จะทำไปหยุดไปไม่ได้ จะต้องทำให้ถึงที่สุด

ไห่ลี่หมินเดาออกแล้วว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขาออกตัวนำไปก่อนหนึ่งก้าวพูดถึงความกังวลของเขา

“น้องซูหาน เชื่อฉัน งานของเธอฉันจะทำเอง จะไม่เอาเรื่องในวันนี้ไปพูดเด็ดขาด”

เซี่ยซีหรั่นก็รีบพูดยอมรับตกลง“ฉันไม่พูดแน่นอน คุณเป็นน้องชายรักของพี่หลิงหลิง บอกคุณเย่ไปเขาก็ไม่เชื่อหรอก พูดอีกก็คือ ถ้าฉันจะบอกก็กลัวว่าคุณจะมาแก้แค้นทีหลังอีก ดังนั้นฉันไม่กล้าพูดจริงๆ”

เสียงของเธอเพิ่งจะเบาลง ก็ได้ยินเสียงแม่ของส้งซูหาน เขาเอ่ยขึ้นด้วยความเคารพ “ประธานจง ขออภัยจริงๆที่ทำให้ท่านต้องวิ่งมาเสียเปล่า”

ไห่ลี่หมินฉวยโอกาสนี้เอ่ยเสียงเบา“ฉันจะพาเธอไปละนะ ดึกแล้วถ้าถูกพวกเขาเห็นจะไม่ดีเอา”

พูดจบ ไม่รอให้ส้งซูหานพูดต่อ ไห่ลี่หมินก็ลากข้อมือของเซี่ยซีหรั่นไปทางที่มืดสลัวลับตาคนอย่างรวดเร็ว

ไห่ลี่หมินล้วงกุญแจออกมาแล้วกดรีโมตรถ ลากเปิดประตู ให้เซี่ยซีหรั่นนั่งที่นั่งข้างคนขับ ตัวเขาเองก็ขึ้นรถ เริ่มขับไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ขับรถออกจากลานจอดรถแล้ว เขามองเซี่ยซีหรั่นไปแวบหนึ่ง เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง “เธอเป็นไงบ้าง? เขาคงจะยังมาทำร้ายเธอไม่ทันแล้วล่ะ?”

ที่โถงงานเลี้ยงเขาเห็นสองพี่น้องแอบกระซิบกระซาบกัน ทั้งยังเห็นส้งซูหาวเดินตามหางพวกเขาไป ก็กังวลว่าพวกเขาจะต้องทำให้เซี่ยซีหรั่นไม่ราบรื่นแน่

โชคดีที่เขาเดินตามออกมา ไม่งั้นไม่อยากจะคิดเลยว่าสุดท้ายผลจะออกมาเป็นยังไง

“ไม่มีค่ะ ขอบคุณคุณไห่มากๆค่ะ！”

　　“ฉันจะหาสักที่ ให้เธอพักสักหน่อยเถอะ”

ไห่ลี่หมินคิด ผู้หญิงที่พบเจอกับเรื่องแบบนี้มักจะต้องการช่วงเวลาสักหน่อยถึงจะฟื้นกลับมาได้ ทว่าคิดไม่ถึงว่าเซี่ยซีหรั่นจะรีบปฏิเสธข้อเสนอของเขาอย่างรวดเร็ว

“ไม่ค่ะ ฉันจะไปดูคุณเย่ที่โรงพยาบาล ฉันจะต้องไปเดี๋ยวนี้！”

เธอถูกทำให้เสียขวัญมา ทว่าเวลานี้ทั้งใจเธอยังคงกังวลถึงอาการบาดเจ็บของเย่เชินหลินอยู่ดี เอาความเจ็บปวดของตัวเองวางทิ้งไว้หลังสมองตั้งนานแล้ว