สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 95

ตอนที่95ปล่อยฉันไปเถอะ3

ดีที่ขอบเสื้อยูนิฟอร์มฤดูใบไม้ร่วงสูงหน่อยเธอใช้แรงดึงยูนิฟอร์มให้สูงขึ้นปกปิดรอยจูบ

“เสี่ยวหนงเมื่อคืนเธอคิดดีแล้วหรือยัง”เธอถาม

“พี่สาวฉันคิดถึงพี่แล้วพี่ให้ฉันอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนพี่อีกสองวันได้ไหม”

เซี่ยชีหรั่นรู้จักเธอเป็นคนมีชั้นเชิงแต่คาดไม่ถึงเธอจะมีท่าทีแข็งกล้าจะเป็นการกระตุ้นนิสัยดื้นรั้นของเธอจึงวางน้ำเสียงที่นุ่มนวล

“เธอก็อยู่ที่นี่สองสามวันก็ได้แล้วค่อยกลับไปเรียนหนังสือ”

“ขอบคุณค่ะพี่สาวพี่แสนดี”

โม่เสี่ยวหนงกำลังพูดใช้กอดเซี่ยชีหรั่นเอาไว้แน่น

สวรรค์ได้ยินคำอธิษฐานของเซี่ยชีหรั่นบ่ายวันนี้ฝู้เฟิ่งหยีมาแล้วจริงด้วย

ส้งหลิงหลิงแนะนำตัวโม่เสี่ยงหนงให้ฝู้เฟิ่งหยีอย่างจริงจังเห็นแก่หน้าของส้งหลิงหลิงฝู้เฟิ่งหยีปฏิบัติต่อโม่เสี่ยวหนงนับว่าเป็นมิตร

ฝู้เฟิ่งหยีมีความเคยชินเข้าพักผ่อนตอนบ่ายหลังทานข้าวเที่ยงส้งหลิงหลิงฝู้เฟิ่งหยีกลับเข้าห้อง

เซี่ยชีหรั่นสังเกตตั้งแต่ต้นจนจบพอเห็นส้งหลิงหลิงไปแล้วโม่เสี่ยวหนงก็นอนหลับแล้วเธอออกจากห้องเงียบๆไปเคาะประตูห้องของฝู้เฟิ่งหยี

ขอเพียงฝู้เฟิ่งหยีตกลงเธอสามารถออกจากตงวิลล่าได้และเข้าใกล้เป้าหมายอีกหนึ่งก้าว

เวลาเดียวกันก็ความหมายว่าเธอจะไปจากคนที่ทำให้เธอใจเต้นและผู้ชายที่ทำให้เธอกลัวคิดถึงจุดจุดนี้จิตใต้สำนึกเธอมองอยู่ที่ประตูห้องนอนของเขา

ประตูห้องนอนเย่เชินหลินปิดแน่นเวลานี้เขาคงนอนหลับแล้ว

“เข้ามา”เสียงของฝู้เฟิ่งหยี

เซี่ยชีหรั่นสูดหายใจเข้าลึกตั้งใจดึงคอเสื้อลงต่ำให้รอยจูบปรากฏออกมาซิดีฝู้เฟิ่งหยีเห็นเข้าแล้ว

“เป็นเธอมีเรื่องอะไร”เห็นคนที่จะเข้ามาเป็นเซี่ยชีหรั่นฝู้เฟิ่งหยีไม่คาดคิด

“คุณนายค่ะฉันอยากปรึกษาท่าน”เซี่ยชีหรั่นพูดด้วยความเคารพ

“นั่งซิ”

ฝู้เฟิ่งหยีมองเห็นโซฟาที่อยู่ข้างหน้าแสดงอาการบอกให้เธอนั่ง

ในเวลาที่มองดูเธอเธอสังเกตที่คอเธอมีรอยฟกช้ำสีม่องอ่อนอยู่หนึ่งรอยเธอผ่านโลกมาก่อนแค่มองก็รู้ว่านั้นคืออะไร

แต่มีบางอย่างแปลกประหลาดเชินหลินได้รับบาดเจ็บที่ไหนลักแห่งหรือ

คิดย้อนกลับไปเขาเคยกระซิบบอกกับเธอเขาบาดเจ็บไม่มากหรือว่าแกล้งเจ็บ