สาวโก๊ะทะลุมิติ มาใช้ชีวิตในยุคโบราณ นิยาย บท 49

กว่าทั้งสองคนจะได้ลงมาจากต้นไม้ใหญ่ก็ถึงเวลาพลบค่ำพอดี เพราะเจ้าแรดมันไม่ยอมไปไหน มันเดินเฝ้าพวกนางอยู่รอบๆต้นไม้อยู่หลายชั่วยาม จนในที่สุดมันก็ยอมแพ้เดินเข้าไปในป่าลึกอย่างหัวเสีย "เราลงกันเถอะ" ทั้งสองกำลังจะลงจากต้นไม้ใหญ่ก็คิดขึ้นมาได้ว่าตนเองไม่เคยลงจากต้นไม้มาก่อน ทั้งสองมองหน้ากันแล้วหัวเราะขึ้นมา ฮ่า ฮ่า ฮ่า ทั้งสองลงจากต้นไม้ใหญ่อย่างทุลักทุเล กว่าจะลงมาถึงพื้นก็ใช้เวลาอยู่นานพอสมควร "เรารีบกลับกันเถอะ ข้ากลัวว่าเจ้าแรดมันจะกลับมาอีกรอบ" เหมยเหม่ยกระซิบด้วยเสียงที่บางเบา กลัวว่าเจ้าแรดมันจะอยู่ใกล้ๆนี้ "อืม ไปกันเถอะ" ทั้งสองเดินออกมาจากป่าด้วยความเร็ว กว่าจะลงมาถึงเชิงเขาได้ ก็หายใจหอบยิ่งกว่าคนที่เป็นโรคหอบเสียอีก พอมาถึงที่บ้านก็เห็นผู้ปกครองกำลังยืนกอดอกรอพวกนางอยู่ พวกนางก็ได้แต่ยิ้มแหยๆกลับไปให้พวกเขา แต่พวกเขาไม่ได้เห็นความสำนึกผิดของพวกนางเลยสักนิด

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผู้ปกครองของนางทั้งสองก็ไม่ให้อยู่ห่างตัวเลยจนแทบจะไปสิงร่างของพวกเขาอยู่แล้ว และห้ามให้นางทั้งสองเจอกันเป็นเวลา 1 เดือน ต่อให้ฟางเหนียงจะคิดถึงเจ้าหลานชายมากเพียงใด แต่ครั้งนี้ก็คงต้องตามใจผู้ปกครองไปก่อนเพราะเขาโกรธนางจริงๆ "ท่านพี่เจ้าค่ะ นี่ก็จะ 2 เดือนแล้วนะที่ข้าไม่ได้ไปเจอหน้าหลานชายของข้าเลย" ฟางเหนียงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่ออดอ้อน "แล้วอย่างไร" ฟางเหนียงเดินเข้าไปใกล้เจิ้งเจี๋ยที่ตอนนี้กำลังนั่งตรวจบัญชีอยู่ แล้วโอบกอดคล้องคอเขาจากด้านหลัง "ไปเจอหลานชายสักครั้งดีไหมเจ้าคะ" ฟางเหนียงหอมแก้มเขาไปหนึ่งฟอด เจิ้งเจี๋ยตอนนี้แทบจะหยุดใจตนเองเอาไว้ไม่อยู่ แต่ก็ต้องแข็งใจไว้ก่อน "เท่านี้รึ" ฟางเหนียงที่รู้ความหมายของเขา ใบหน้าของนางก็เริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้นมาทันที "เช่นนั้นแล้ว ข้าก็ขอตามใจท่านพี่เจ้าค่ะ" เจิ้งเจี๋ยที่ชอบได้ยินประโยคเช่นนี้เป็นที่สุด ก็ไม่คิดจะห้ามใจไว้อีก

"เจ้าหลานชายท่านป้าคิดถึงเจ้ายิ่งนัก" ฟางเหนียงที่เอ่ยปากบอกว่าคิดถึงหลานชาย แต่กายของนางกลับไปกอดแต่เหมยเหม่ย เหมยเหม่ยก็ไม่ต่างอะไรจากฟางเหนียงเลยสักนิด บ้านอยู่ใกล้กันแท้ๆแต่ไม่สามารถไปหากันได้ สามีของทั้งสองเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่พากันส่ายหน้าไปมา หลังจากที่ทั้งสองกอดกันจนพอใจแล้ว เหมยเหม่ยก็ได้เอ่ยขึ้น "ฟางเหนียงข้ามีเรื่องจะบอกกับเจ้า" ฟางเหนียงพยักหน้า "ข้าคงต้องกลับไปบ้านของสามีแล้ว เพราะเจ้าตัวเล็กก็ครบ 5 เดือนแล้วท่านปู่ท่านย่าคงคิดถึงแล้วล่ะ" ฟางเหนียงได้ยินเช่นนั้นก็หน้าสลดลงมาทันที "เฮ้อ!!! จะจากกันไปแล้วหรือ คงคิดถึงแย่เลยนะ เจ้าหลานชายของท่านป้า" ทุกคนรู้ดีว่าฟางเหนียงนั้นหลงเจ้าหลานชายคนนี้เอามากๆ จึงเข้าใจความรู้สึกของฟางเหนียงดี 

"ไม่เห็นเป็นไรเลย แล้วเราค่อยไปเยี่ยมหลานชายบ่อยๆก็ได้ นั่งรถม้าแค่ไม่กี่ชั่วยามเท่านั้น" เจิ้งเจี๋ยเดินเข้ามาปลอบภรรยาทันที เพราะเขาไม่อยากให้ฟางเหนียงอยู่ในอารมณ์เช่นนี้นานนัก "อืม แล้วพวกเจ้าจะพากันกลับเมื่อไหร่รึ" ฟางเหนียงเอ่ยถามแล้วเดินเข้าไปรับเจ้าหลานชายจากอ้อมกอดของหานตง "อีก 3 วันข้าก็จะออกเดินทาง" เหมยเหม่ยตอบ แล้วหันไม่มองทางลูกชายของตน จากกันครั้งนี้คงจะคิดถึงท่านป้าของเขามากแน่ๆ ฟางเหนียงกำลังจะก้มลงหอมแก้มเจ้าหลานชาย ก็รู้สึกพะอืดพะอม คลื่นไส้ อยากจะออกมาทันที แต่ว่ามือของนางยังอุ้มเจ้าหลานชายอยู่ จึงรีบยื่นคืนให้หานตง แล้ววิ่งออกไปอ้วกในห้องน้ำ เจิ้งเจี๋ยวิ่งตามนางไปไม่ห่าง เขาคอยลูบหลังให้นางอยู่ตลอด แต่นางก็ยังอ้วกไม่หยุด หลังจากที่อาการอ้วกลดลงแล้ว นางก็มีอาการหน้ามืดทันทีไม่สามารถยืนนิ่งได้ เจิ้งเจี๋ยจึงอุ้มนางไปในห้องรับแขกของบ้านเหมยเหม่ย แล้วเรียกท่านหมอมาดูอาการ

"ยินดีด้วยขอรับ นายหญิงตั้งครรภ์ได้ 1 เดือนแล้วขอรับ" ฟางเหนียงนิ่งอึ้งไปสักครู่ จู่ๆน้ำตาของนางก็ไหลรินออกมา เจิ้งเจี๋ยก็ไม่ต่างกัน เขาก็มีน้ำตาคลอเบ้าเช่นกัน "แต่ว่า" เสียงของท่านหมอทำให้ทุกคนที่กำลังดีใจต้องชะงักลง "ท่านหมอ แต่ว่าอะไร เพื่อนของข้าเป็นอะไร รีบพูดออกมาสิท่านหมอ" เหมยเหม่ยตอนนี้รู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก ฟางเหนียงกำลังจะมีลูกนะ แล้วทำไมถึงมีปัญหาอะไรอีกล่ะ "เหมยเหม่ยใจเย็นๆก่อนนะ ฟังท่านหมอพูดก่อน" หานตงเข้ามาสงบสติอารมณ์ของภรรยา "ทุกท่านอย่าเพิ่งคิดไปไกลขอรับ ที่ข้าจะบอกก็คือ นายหญิงได้ลูกแฝดขอรับ" เสียงครั้งนี้ทำให้ทุกคนเงียบสงัด จนท่านหมอรู้สึกว่าไม่ใช่ข่าวดีของพวกเขา

"จะ จริงหรือเจ้าคะ ท่านหมอ" ฟางเหนียงเอ่ยขึ้น "ข้าขอยืนยันขอรับ" ท่านหมอเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ยินดีด้วย "ฟางเหนียงเจ้าจะมีตัวเล็กแล้วนะ มีถึง 2 คนอีกด้วย ข้าอิจฉาเจ้าจริงๆ" เหมยเหม่ยเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก "ท่านพี่ ข้ามีเจ้าตัวเล็กให้ท่านแล้วนะเจ้าค่ะ" ฟางเหนียงหันไปพูดกับเจิ้งเจี๋ยด้วยอาการเวียนหัวที่ยังไม่หาย "ส่วนอาการแพ้ท้อง เดี๋ยวข้าจะจัดยาให้นะขอรับ อาจจะทำให้หายดีไม่ได้ แต่ช่วยบรรเทาได้อยู่ขอรับ" ท่านหมอจัดยาให้ฟางเหนียง แล้วก็บอกวิธีข้อควรระวังสำหรับคนท้องต้องทำอย่างไร ยิ่งท้องแฝดด้วยยิ่งต้องระวังอะไรเป็นพิเศษ หลังจากที่ท่านหมอบอกรายละเอียดทุกอย่างแล้วจึงจากไป 

หลังจากที่รู้ว่าฟางเหนียงตั้งครรภ์ เจิ้งเจี๋ยก็ไม่ให้ฟางเหนียงหยิบจับอะไรเลยทั้งนั้น เพราะกลัวว่าจะส่งผลกระทบกับเด็กทารกที่อยู่ในครรภ์ "เจ้าเข้าไปนั่งพักข้างในเถอะ เดี๋ยวข้าจะทำกับข้าวเอง" ฟางเหนียงที่ได้แต่ทำตามคำสั่งก็เดินเข้ามาในห้องทันที "ยินดีกับโฮสต์ด้วยนะ ที่จะมีเจ้าตัวเล็กมาอยู่เป็นเพื่อนแล้ว" ระบบพูดขึ้นหลังจากที่ฟางเหนียงนั่งลงบนเตียง "ถึงไม่มีเจ้าตัวเล็ก ก็มีระบบอยู่เป็นเพื่อนอยู่แล้วนี่น่า"ฟางเหนียงพูดขึ้นในใจ "โฮสต์ มันไม่เหมือนกันสักหน่อย" ฟางเหนียงยิ้มออกมา "อ่า!! ข้าลืมไปเลย ข้าสะสมเงินครบจำนวนแล้วนะ เดี๋ยวข้าเอามาเข้าตู้ดีกว่า" พูดแล้วฟางเหนียงก็ลุกไปเอาเงินจากอีกตู้มาไว้ในตู้ของระบบ "กำลังประมวลผล" ฟางเหนียงรอฟังผลที่จะแจ้งเตือน "จำนวนเงินของภารกิจครบ 10,000 ตำลึงทองเรียบร้อย ขอแสดงความยินดีด้วย คุณได้รับเงิน 4 ล้านหยวนเรียบร้อยแล้ว ค่าเงินของที่นี่คือ 4 ล้านตำลึงทอง ภารกิจเสร็จสิ้น" 

"ข้าทำสำเร็จจริงๆหรือ ข้าดีใจยิ่งนัก" ฟางเหนียงลุกขึ้นกระโดดไปมา ดีใจจนลืมไปว่าตนเองนั้นกำลังตั้งครรภ์อยู่ "โฮสต์ ระวังหน่อยเจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องอยู่นะ" ระบบเอ่ยเตือน "อ่า ข้าลืมไปเลย ขอบใจระบบที่เตือนข้า" ฟางเหนียงค่อยๆนั่งลง แล้วลูบที่ท้องตนเองด้วยรอยยิ้ม "เจ้าตัวเล็กแข็งแรงมากเลยนะโฮสต์ ระบบสัมผัสถึงพลังจิตของเขาได้" ฟางเหนียงยิ้มกว้างกว่าเดิม "อย่างนั้นรึ ข้ารู้ว่าเจ้าทั้งสองแข็งแรงเช่นนี้แล้ว ข้าก็ดีใจมากแล้วล่ะ" เพราะนางเคยมีอาการที่แพ้ท้องหนักมาก จึงรู้สึกกังวลว่าจะกระทบถึงลูกในท้อง "โฮสต์ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยวระบบจะช่วยโฮสต์ดูแลเจ้าตัวเล็กเอง ระบบเพิ่งได้ยาบำรุงและนมที่ช่วยบำรุงเด็กที่อยู่ในครรภ์มาจากยุคอื่นด้วย รับรองได้เลยว่าได้ผลดีแน่นอน" ฟางเหนียงรู้สึกยินดีมากกับสิ่งของที่ระบบมอบให้ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ของที่ระบบมอบให้ฟางเหนียงนั้นไม่เคยมีของที่ทำให้ผิดหวังเลยสักครั้ง มีแต่ของที่น่าเหลือเชื่อ และยังมีประสิทธิภาพมากอีกด้วย