ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ในตอนนี้ทุกคนต่างพากันดื่มจนเมามาย ไม่มีใครสนใจใคร และอย่างที่บอกว่าในคลับมันค่อนข้างที่จะมืดพอสมควร
ส่วนเพื่อนฉันก็ไม่มีใครหันมาสนใจเราหรอก ต่างคนต่างดื่ม
“กะ กำปั้น ยะ หยุดนะ” ฉันกระซิบบอกเขาเสียงกระเส่า พยายามรั้งมือของเขาเอาไว้แต่มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี
กำปั้นค่อยๆ ชักนิ้วใหญ่เข้าออกช้าๆ กางเกงที่สวมใส่อยู่มันไม่ได้เป็นอุปสรรคกับเขาเลย
“อ้าขาออก” เขาออกคำสั่ง แขนแกร่งคว้ามากอดเอวฉันเอาไว้ ให้คนอื่นที่มองผ่านๆ เห็นว่าเรากำลังกอดกันอยู่
“นี่มันที่คลับนะ !!” ฉันดุเขา แต่กำปั้นเขาทำหน้ามึนใส่
“ตื่นเต้นดี” กำปั้นบอก เขาเร่งจังหวะนิ้วถี่ขึ้น “ตอดนิ้วแรงขนาดนี้ ไหนบอกอีกทีสิว่าเธออยากให้เอาออก”
“นะ นายมันเจ้าเล่ห์ที่สุด อ๊า~” ฉันกอดคอกำปั้นแน่นแล้วครางออกมาเบาๆ ถ้ามีใครเห็นเข้าฉันจะเลิกกับเขาเลยคอยดูสิ
“อ้าวสายธาร แกเมาแล้วหรอ” พริ้งคงจะสงสัยว่าทำไมฉันกอดคอกำปั้นอย่างนั้น เลยถาม
“ปะ เปล่าๆ อ๊ะ~ ชะ ใช่ๆ ฉันเมา” ฉันตอบเสียงตะกุกตะกัก สติมันไม่ได้ไตร่ตรองก่อนที่จะตอบคำถามสักเท่าไหร่ เพราะตอนนี้ฉันกำลังเสียวซ่านอยู่กับนิ้วใหญ่ของกำปั้นที่กำลังปรนเปรอฉันอยู่
“สรุปเมาไม่เมาเนี่ย” พริ้งถามอีกครั้ง
“อะ อื้อ มะ เมาๆ”
ฉันจิกเล็บลงบนไหล่ของกำปั้นแรงๆ จนเขาหยุดการกระทำ จากนั้นก็ค่อยๆ ชักนิ้วออกจากร่องแคบของฉัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัมพันธ์สวาท