SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 17

"น้องเจ็บตรงนั้น" เด็กสาวชี้นิ้วไปที่ใจกลางความเป็นสาวของตัวเองที่มีผ้าห่มผืนหนาคลุมเอาไว้อยู่

"เดี๋ยวทายาให้" มาเฟียหนุ่มเปิดผ้าห่มผืนหนาที่คลุมเรือนร่างเปลือยเปล่าของเด็กสาวออก

"อ้าขาออก" มาเฟียหนุ่มออกคำสั่งเสียงเรียบทำให้เด็กสาวอ้าขาแยกเรียวขาสวยออกจากกันอย่างว่าง่าย มือใหญ่ลูบคลำกลีบดอกไม้งามบวมช้ำอย่างเบามือก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงมาพรมจูบทั่วเนินสามเหลี่ยมบวมช้ำริมฝีปากหยักได้รูปเป่าลมลงบนเนินสามเหลี่ยมบวมช้ำ ฟู่ ฟู่ การกระทำของมาเฟียหนุ่มทำเอาหัวใจดวงน้อยของเด็กสาววัยแรกแย้มเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่นพวงแก้มที่เคยซีดเผือดเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานลามไปถึงใบหูเล็ก

"อีกสามวันน่าจะหายบวมแล้ว" มาเฟียหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเด็กสาว

"แก้มเธอมีเลือดฝาดขึ้นแล้ว" มาเฟียหนุ่มใช้หลังมือใหญ่นาบกับหน้าผากมนของเด็กสาวเพื่อวัดอุณหภูมิให้เธออีกครั้ง "ตัวยังร้อนอยู่เลย" มาเฟียหนุ่มเลื่อนชามถ้วยโจ๊กมาตรงหน้าเด็กสาวพลางหยิบช้อนขึ้นมาตักโจ๊กป้อนใส่ปากให้เด็กสาวจนเธออิ่ม

@วันต่อมา

น้ำขิงเดินลงมาจากบันไดชั้นสองของคฤหาสน์อย่างทุลักทุเลโดยมีไฟคอยเดินพยุงเอวเล็กคอดกิ่วของเธอลงมาด้วยตลอดทาง

"แม่กับพ่อไปไหน" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามส้มโอแม่บ้านวัยกลางคนพลางประคองน้ำขิงนั่งลงบนโซฟาห้องนั่งเล่น

"ปลูกต้นไม้อยู่ที่สวนหลังบ้านค่ะ"

"บอกให้ไอ้เซนเอารถออก" มาเฟียหนุ่มออกคำสั่งเสียงเรียบ

"ค่ะ" ส้มโอตอบรับคำสั่งแล้วก้มหัวให้ผู้เป็นนายก่อนจะรีบเดินออกไปทำตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย มาเฟียหนุ่มอุ้มเด็กสาวขึ้นในท่าเจ้าสาวอย่างเบามือก่อนจะเดินออกไปขึ้นรถลีมูซีนคันหรูตรงไปยังโรงพยาบาลทันที

@หลายวันต่อมา

น้ำขิงในชุดเด็กนักเรียนหญิงโรงเรียนนานาชาติชั้นมัธยมปลายเกรดสิบสองสวมใส่เสื้อนักเรียนสีขาวรัดรูปกับกระโปรงสีแดงลายสก๊อตที่สั้นเสมอแก้มก้นเดินลงมาจากบันไดชั้นสองของคฤหาสน์อย่างเร่งรีบ

"ตื่นสายอีกแล้วนะลูกขิง" พริบพราวกอดอกมองใบหน้าจิ้มลิ้มสวยหวานของลูกสาวด้วยสายตาดุดันนับตั้งแต่ไฟกลับมาจากอเมริกาน้ำขิงก็เริ่มตื่นนอนไปโรงเรียนสายแทบจะทุกวันเหตุเพราะไฟเล่นแอบเข้ามาเล่นเสียวกับเธอลับหลังของผู้เป็นบิดามารดาทุกคืนจนทำให้น้ำขิงต้องนอนดึกกว่าปกติทำให้เธอตื่นไปเรียนสายแทบจะไม่ทันวิชาแรก

"ขอโทษค่ะคุณแม่เมื่อคืนหนูนอนดึกไปหน่อย" น้ำขิงเดินเข้ามาสวมกอดผู้เป็นมารดาอย่างออดอ้อน

"ทีหลังแม่จะยึดโทรศัพท์จำกัดเวลาให้เล่นได้ถึงแค่สี่ทุ่มแล้วนะถ้าลูกยังตื่นสายอีก"

"ขอโทษค่ะคุณแม่~อย่าโกรธหนูเลยนะคะ...หนูรักคุณแม่ที่สุดเลยนะคะ" น้ำขิงซุกใบหน้าจิ้มลิ้มเข้าหาหน้าอกใหญ่ของผู้เป็นมารดาอย่างออดอ้อน

"หึ..อยู่เป็นนะ" คิมหันต์เอ่ยแซวลูกสาวติดตลกพลางส่ายหน้าน้อยๆ ให้กับความเอาตัวรอดเก่งของลูกสาวคนเล็ก

"รีบไปทานข้าวเช้าเลยเดี๋ยวจะไม่ทันเรียนวิชาแรก" พริบพราวพูดกับลูกสาวพลางตักข้าวต้มใส่ชามให้ลูกสาวไปด้วย น้ำขิงเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ พี่ชายต่างสายเลือดทั้งคู่แอบส่งสายตาหวานเยิ้มทักทายกันในตอนที่ผู้เป็นบิดามารดาเผลอ