SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 27

ตอนที่ 27

"มึงก็ถามเมียมึงสิ" อชิหันหน้ามาทางวกวนพลางกระตุกยิ้มมุมปากให้วกวน

"อยากโดนช้อนแกงว่ะ" วกวนพูดขึ้นพลางเบือนหน้าหนีไปอีกทางทำเอาอชิและพนาหันมามองหน้ากันอย่างมึนงง

"กวนตีนจังวะ" อชิจ้องหน้าวกวนเขม็ง

"อยากนอนวัดไหมไอ้เด็กเวร" พนาพูดแทรกขึ้นพลางจ้องหน้าวกวนเขม็ง

"มึงเคยวูบไหม" วกวนหันหน้ากลับมาปรายตามองมาเฟียหนุ่มทั้งสองคนเพียงนิดก่อนจะหันมาพูดกับชะเอม "หมายถึงมึงอะเคยวูบไหมชะเอม"

"เฮ้อ..ก็นึกว่าจะแน่" ชะเอมถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่พลางกลอกตามองบนอย่างเอือมระอากับความปากเก่งแต่ใจเสาะของเพื่อนรัก

วันต่อมา

@ห้องนอนของไฟ

"พี่ชายคะ..จะให้น้องลงเรียนคณะอะไรเหรอคะ" น้ำขิงนอนหนุนตักแกร่งของพี่ชายพลางเอ่ยถามเรื่องเรียนไปด้วยในขณะที่มาเฟียหนุ่มใบหน้ายังคงจดจ่ออยู่ที่เอกสารสำคัญในมืออยู่

"เลือกคณะที่เรียนไม่หนัก"

"แล้วคณะไหนที่เรียนไม่หนักเหรอคะ"

"ถ้าถามฉัน..ฉันจะตัดตัวเลือกออกให้..เธอแค่เสนอคณะที่อยากเรียนมาดูก่อน"

"คณะไหนก็เรียนหนักเหมือนกันทั้งนั้น..ถ้าน้องจะเรียนแพทย์ล่ะคะ"

"เรียนไปก็ได้ซิ่ว"

"พี่ชายอ่ะ..น้องดูไม่ฉลาดขนาดนั้นเลยเหรอคะ" น้ำขิงใช้กำปั้นน้อยๆทุบหน้าแข้งของพี่ชายอย่างไม่แรงนัก

"ถ้าตอบว่าใช่..เธอจะงอนฉันไหม"

"พี่ชายอ่ะ..ชอบบูลลี่น้องตลอดเลย"

"ฉันแค่พูดตามความเป็นจริง"

"ชิ" น้ำขิงทำหน้ามุ่ยใส่พี่ชายพลางหยิบโทรศัพท์มือถือของพี่ชายขึ้นมาเล่นฆ่าเวลารอพี่ชายทำงานเสร็จ

"พี่ชาย..อาทิตย์หน้าน้องขอตังค์ค่าขนมเพิ่มได้ไหมคะ" น้ำขิงที่นอนหนุนตักแกร่งของพี่ชายแหงนหน้าขึ้นมามองใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายอย่างออดอ้อน

"จะเอาไปทำอะไร..เงินที่ฉันให้ก่อนไปโรงเรียนแต่ละวันมันเยอะมากนะ..ถ้าเทียบกับเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอที่ได้จากผู้ปกครอง"

"น้อง..เอาไปซื้อขนมแจกเพื่อนหมดแล้วค่ะ" น้ำขิงพลิกตัวนอนคว่ำหน้าลงตรงเป้ากางเกงของพี่ชายอย่างสำนึกผิด