SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 29

ตอนที่ 29

"กว่าจะลงมาได้นะ" คิมหันต์เอ่ยทักท้วงขึ้นเมื่อเห็นลูกชายเดินลงมาจากบันไดชั้นสองของบ้านในช่วงค่ำของวันโดยที่มีลูกสาวตัวน้อยขี่บนแผ่นหลังแกร่งลงมาด้วย

"คุณพ่อขา~" น้ำขิงดีดดิ้นอยู่บนแผ่นหลังแกร่งของพี่ชายพยายามจะลงมาจากแผ่นหลังแกร่งจนไฟต้องนั่งย่อตัวลงให้เธอลงจากแผ่นหลังของเขาด้วยกลัวว่าจะทำเธอตก

"ว่าไง..จะอ้อนขออะไรพ่ออีก" คิมหันต์เอ่ยถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

"อาทิตย์หน้าหนูเรียนจบเกรด..12..แล้ว..คุณพ่อจะมางานวันจบการศึกษาของหนูไหมคะ" น้ำขิงเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นบิดารอยยิ้มสดใส

"ต้องไปสิลูกสาวพ่อเรียนจบทั้งที"

"ตอนผมเรียนจบพ่อไม่เห็นจะไป" ไฟูพูดแทรกขึ้นเสียงเรียบพลางเลื่อนเก้าอี้นั่งลงตรงข้ามกับผู้เป็นบิดา

"แล้วเรื่องเรียน..ลูกจะเรียนคณะอะไร" คิมหันต์ไม่ได้สนใจคำพูดของลูกชายเลยสักนิดเขาหันมาพูดคุยกับลูกสาวต่อทำราวกับไฟเป็นเพียงแค่ธาตุอากาศ

"หนูจะเรียนนิเทศศาสตร์ค่ะ" น้ำขิงตอบ

"ก็ดีนะ..อยากจะเรียนมหาวิทยาลัยไหนล่ะ"

"หนูจะเรียนที่เดียวกับพี่ชายค่ะ..วกวนกับชะเอมก็จะไปเรียนกับหนูด้วย"

"วกวนกับชะเอมที่บ้านอยู่ท้ายหมู่บ้านใช่ไหม..สองคนนี้เหรอที่ลูกขอให้เข้ามาเล่นกับลูกเมื่อวันก่อน"

"ใช่ค่ะ"

"วกวนหล่อดีนะแต่เสียดายหน้าหวานไปหน่อย..ชะเอมก็สวยดีแต่ดูแก่นเซี้ยวไปหน่อย"

"หนุ่มดอกไม้กับสาวน้อยเปรี้ยวซ่าก็น่ารักไปอีกแบบนะคะคุณ" พริบพราวพูดแทรกขึ้นพลางเดินถือจานส้มตำปูปลาร้าเข้ามาหาผู้เป็นสามี

"นั่นอะไร" คิมหันต์เอ่ยถามภรรยาเมื่อเห็นเธอถือจานส้มตำปูปลาร้าตรงเข้ามาเขา

"ส้มตำปูปลาร้าค่ะพอดีพราวเห็นพวกแม่บ้านกำลังทำทานกันอยู่ในครัวเล็กเลยขอแบ่งเอามาลองชิมดู" พริบพราวตอบผู้เป็นสามีพลางวางจานส้มตำปูปลาร้าลงบนโต๊ะทานอาหาร

"ผมไม่ชอบ" คิมหันต์บีบจมูกตัวเองพลางเบือนหน้าหนีไปอีกทางด้วยไม่เคยทานและไม่ชอบกลิ่นของปลาร้าเอาซะเลย

"แม่เอาออกไปไกลๆ" ไฟบอกผู้เป็นมารดาเสียงแข็งพลางบีบจมูกเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

"คุณแม่ขา..หนูอยากทาน" น้ำขิงมองใบหน้าสวยของผู้เป็นมารดาตาปริบๆ

"กินส้มตำตอนหนึ่งทุ่ม?" ไฟเลิกคิ้วเอ่ยถามน้องสาว

"น้องจะกินตอนไหนแล้วแกมายุ่งอะไรกับน้องด้วย..น้องจะกินตอนตีสองก็ยังได้" คิมหันต์หันมาพูดแทรกขึ้น

"คุณแม่ทำส้มตำไม่ใส่พริกไม่ใส่ปลาร้าให้หนูหน่อยได้ไหมคะ" น้ำขิงออดอ้อนผู้เป็นมารดาเสียงหวาน

"งั้นรอแม่แป๊บนึงนะ" พูดจบพริบพราวจึงเดินหายเข้าไปในห้องครัวทันทีพร้อมกับหยิบจานส้มตำปูปลาร้าติดมือมาด้วย

"แกไปจ่ายค่าเรียนเทอมสุดท้ายให้น้องรึยัง" คิมหันต์เอ่ยถามลูกชาย

"ให้เอดจัดการเรียบร้อยแล้ว" ไฟตอบผู้เป็นบิดาเสียงเรียบ

"อย่าลืมไปดูมหาวิทยาลัยให้น้องด้วยล่ะ"

"อืม..ผมซื้อมหาวิทยาลัยแล้ว"

"ตั้งแต่เมื่อไหร่" คิมหันต์หรี่ตามองลูกชาย

"เมื่อวาน" ไฟตอบกลับผู้เป็นบิดาเสียงเรียบเหมือนเคยทำเอาคิมหันต์ส่ายหน้าน้อยๆเอือมระอากับความเย็นชาและพูดน้อยของลูกชาย