SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 31

ตอนที่ 31

"ทำไมน้ำขิงยังไม่ตอบแชทกูอีกวะ" วกวนขยี้ศีรษะด้วยความหงุดหงิด

"ที่กูพูดไปเมื่อกี้ไม่ได้เข้าหูมึงเลยใช่ไหม"

"ไม่ตอบสักทีวะ" วกวนยังคงกระหน่ำส่งข้อความไปหาน้ำขิงอย่างไม่ยอมแพ้

"ใครเขาจะอยากตอบมึง..เสร่อ..ไม่เจียมเงาหัว" ชะเอมว่าให้วกวนอย่างเหลืออด

"ไม่ด่ากูสักวันมึงจะตายไหม"

"ผู้หญิงมีเยอะแยะ..ทำไมต้องเป็นน้ำขิง" ชะเอมเอ่ยถามอย่างนึกลำคาญ

"สวย" วกวนตอบ

"แค่สวยเหรอ..มีคนที่สวยกว่าน้ำขิงก็เยอะนะ..ทำไมไม่ไปจีบ..ปล่อยน้ำขิงไปเจอคนดีๆที่เหมาะสมคู่ควรกับน้ำขิงเถอะ"

"กูยังไม่เคยเจอคนที่สวยกว่าน้ำขิง..น้ำขิงสวยที่สุดแล้ว..แล้วใครที่มึงคิดว่าคู่ควรกับน้ำขิง?"

"โว้ย!..ไอ้สารเลวนี่โง่รึเปล่า..ก็พี่ชายของน้ำขิงไงเขามีอำนาจเหลือล้นเขาปกป้องน้ำขิงได้แต่แกปกป้องน้ำขิงไม่ได้"

"น้ำขิงจะไปออกรบเหรอทำไมจะต้องมีคนคอยปกป้อง" วกวนแย้งกลับ

"กูไม่รู้จะพูดยังไงกับมึงแล้ว..น้ำขิงมีเจ้าของแล้วมีมานานแล้วด้วย..มึงจะตามวอแวกับน้ำขิงตั้งแต่เด็กยันโตเลยเหรอ..ไปหาจีบผู้หญิงคนอื่นเถอะอย่ามากินเพื่อนด้วยกันเลย..ชีวิตแกยังต้องเจอผู้หญิงอีกเยอะอย่ามาหมกมุ่นอยู่กับคนที่เขามีเจ้าของเลยมันเสียเวลาชีวิตเพราะยังไงน้ำขิงก็ไม่เอาแก..บนโลกนี้มีคนอีกมากมายต้องมีสักคนแหละที่หน้ามืดมาชอบแก"

"อ้าวอีนี่..ปากหมานะมึง"

"หรือที่ฉันพูดมันไม่จริง?"

"กูล่ะเกลียดที่สุดเลยไอ้คำว่ายังต้องเจอคนอีกมากมาย..มึงคิดว่าหน้าแบบกูหาง่ายมากมั้ง"

"ก็รู้ตัวหนิ..หน้าสันขวานแบบนี้ยังจะกล้าไปจีบนางฟ้าอีกนะ"

ตึ้ง!

"ใครทักมา..น้ำขิงเหรอ" วกวนตาลุกวาวด้วยคิดว่าคนที่ส่งข้อความมาหาชะเอมคือน้ำขิง

"ผู้ชายทักมา" ชะเอมตอบพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองข้อความบนหน้าจอมือถือของตัวเองจนวกวนรู้สึกหมั่นไส้

"ถ้ามึงมีแฟนกูจะเลิกคบมึงเป็นเพื่อน" วกวนยื่นคำขาดพลางจ้องมองชะเอมอย่างไม่พอใจ

"ทำไม" ชะเอมเอ่ยถามโดยที่สายตายังคงจดจ่ออยู่ที่ข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเอง

"ต้องรอให้กูจีบน้ำขิงติดก่อนมึงถึงจะมีได้"

"สันขวาน..เกิดมา..19..ปียังไม่เคยได้ใช้กีเลย..พอจะได้ใช้ก็มีมึงมาขัดอีก..ให้กูได้ใช้บ้างเถอะ..กีแห้งจนรูตันหมดแล้ว" ชะเอมเงยหน้าออกจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือหันมาแหวใส่วกวน

"มึงเป็นผู้หญิงจริงๆใช่ไหม..พูดออกมาได้ไม่อายปาก..ไม่มีความอ่อนหวานไม่มีความเป็นกุลสตรี..กูล่ะสงสารผัวในอนาคตของมึงจริงๆ"

"ก็ฉันเป็นของฉันแบบนี้มานานแล้ว..แล้วแกจะทำไม"

10 : 00 น.

"มากันนานแล้วเหรอ" น้ำขิงเดินลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูของไฟเดินตรงเข้ามาหาวกวนและชะเอมที่นั่งกันอยู่บนเก้าอี้ม้าหินอ่อน

"รู้ไหม..เรามาตั้งแต่หกโมงเช้าแล้วอีวกมันมาปลุกเราที่บ้านตั้งแต่ตีห้า" ชะเอมรีบลุกขึ้นมาฟ้องน้ำขิงด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง

"นัดกันสิบโมงไม่ใช่เหรอ" น้ำขิงเอ่ยถาม

"ก็ใช่ไง..แต่อีวกมันตื่นเต้นมันอยากเจอหน้าแก..มันจะลงแดงตายอยู่ล่ะ"

"รีบทำบุญรีบกลับ" น้ำเสียงทรงอำนาจของไฟดังขึ้นท่ามกลางวงสนทนาทำให้ทุกคนหันไปมองที่เขาที่นั่งอยู่ภายในบนรถลีมูซีนคันหรู

"น้ำขิงเอาพี่ชายมาด้วยเหรอ" วกวนเอ่ยถามน้ำขิงด้วยท่าทางไม่พอใจอย่างเปิดเผย

"อืม..พี่ชายเราแค่มาส่งน่ะ..เราสั่งให้พี่ชายเราไม่ให้ลงมาด้วยแล้ว..วกวนสบายใจได้" น้ำขิงส่งยิ้มหวานให้วกวน

"กูประชด" ชะเอมส่ายหน้าอย่างเอือมระอาให้กับวกวนนับสิบครั้งของวันนี้ได้

"ตอนเย็นอย่าลืมมางานวันเกิดเรานะน้ำขิง" วกวนเอ่ยบอกน้ำขิงเสียงหวานพลางจับปลายผมดำขลับของน้ำขิงเล่นไปด้วยเหมือนที่ชอบทำเป็นประจำขณะที่เดินมาส่งน้ำขิงที่รถลีมูซีนคันหรูโดยที่มีไฟยืนพิงประตูรถรอน้ำขิงอยู่แล้วทุกการกระทำของวกวนตกอยู่ในสายตาคมกริบดุดันราวกับราชสีห์ของไฟทุกย่างก้าว

"กี่โมงเหรอ" น้ำขิงเอ่ยถาม

"สองทุ่มครับ..เดี๋ยวเราไปรับนะน้ำขิง" วกวนตอบเสียงหวานไฟที่ยืนรอน้ำขิงอยู่ตวัดตามองวกวนอย่างเอาเรื่อง

"ฉันไม่ให้ไป" น้ำเสียงดุดันของไฟดังแทรกขึ้นทำให้วกวนหันมาจ้องใบหน้าหล่อเหลาของไฟเขม็ง

"มึงออกมาคุยกับกูหน่อย" ไฟกระชากคอเสื้อของวกวนออกมาหลังวัดอย่างแรง

"พี่ชาย" น้ำขิงที่ตกใจกับการกระทำอุกอาจของไฟจึงรีบวิ่งเข้าไปจับท่อนแขนแกร่งของไฟเอาไว้แต่ก็โดนเขาสะบัดมือของเธอออกอย่างแรง

"อย่าไปเลยครับ" เซนมือซ้ายคนสนิทของไฟยืนขว้างทางไม่ให้น้ำขิงวิ่งตามไฟออกไปที่หลังวัด

"พี่ชายอย่าทำอะไรวกวนนะ!" น้ำขิงพยายามจะวิ่งฝ่าฝูงบอดี้การ์ดที่ยืนเรียงแถวกันเข้าไปช่วยวกวนแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเหล่าบอดี้การ์ดของไฟยืนเรียงหน้ากระดานกันกั้นเป็นกำแพงไม่ให้เธอเข้าไป

"น้ำขิง" ชะเอมรีบวิ่งเข้ามาหาน้ำขิงด้วยความตกใจไม่คิดว่าไฟจะกล้าทำร้ายวกวนในวัดแบบนี้

"ปล่อยกูไอ้เหี้ยไฟ!" วกวนสะบัดตัวออกจากไฟอย่างแรงจนหลุด

"มึงใช่ไหมที่ส่งข้อความมาหาน้องสาวกูทั้งคืน" ไฟเอ่ยถามวกวนเสียงเรียบดวงตาคมกริบจ้องมองวกวนอย่างดุดัน

"เออ..กูเอง..ทำไมมึงเป็นเจ้าชีวิตของน้ำขิงเหรอ"

"ที่กูไม่ทำอะไรมึงเพราะน้ำขิงขอไว้..แต่มึงมันวอนหาที่ตายเอง..วันนี้เป็นวันเกิดของมึงใช่ไหม" ไฟมองใบหน้าหล่อเหลาของวกวนด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา "วันเกิดกับวันตายเป็นวันเดียวกันเลยเป็นไง..อยู่วัดพอดี..อยากให้กูฝังมึงทั้งเป็นหรือเผาเลย?" ไฟเลิกคิ้วถามด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็นจนน่าขนลุก

ตุ้บ!

ไฟใช้เท้าถีบเข้าที่แผงอกแกร่งของวกวนอย่างแรงจนแผ่นหลังของวกวนถลาชนติดกับกำแพงวัดอย่างแรงทำให้วกวนเลือดกระอักออกมาจากปากเพียงเล็กน้อย

"กระทืบมัน" ไฟออกคำสั่งกับเหล่าบอดี้การ์ดเสียงเรียบพลางหยิบบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ราคาแพงขึ้นมาสูบอย่างสบายใจ