SAVAGE MAFIA โลกันตร์คนคลั่งรัก นิยาย บท 31

ตอนที่ 31

"ทำไมน้ำขิงยังไม่ตอบแชทกูอีกวะ" วกวนขยี้ศีรษะด้วยความหงุดหงิด

"ที่กูพูดไปเมื่อกี้ไม่ได้เข้าหูมึงเลยใช่ไหม"

"ไม่ตอบสักทีวะ" วกวนยังคงกระหน่ำส่งข้อความไปหาน้ำขิงอย่างไม่ยอมแพ้

"ใครเขาจะอยากตอบมึง..เสร่อ..ไม่เจียมเงาหัว" ชะเอมว่าให้วกวนอย่างเหลืออด

"ไม่ด่ากูสักวันมึงจะตายไหม"

"ผู้หญิงมีเยอะแยะ..ทำไมต้องเป็นน้ำขิง" ชะเอมเอ่ยถามอย่างนึกลำคาญ

"สวย" วกวนตอบ

"แค่สวยเหรอ..มีคนที่สวยกว่าน้ำขิงก็เยอะนะ..ทำไมไม่ไปจีบ..ปล่อยน้ำขิงไปเจอคนดีๆที่เหมาะสมคู่ควรกับน้ำขิงเถอะ"

"กูยังไม่เคยเจอคนที่สวยกว่าน้ำขิง..น้ำขิงสวยที่สุดแล้ว..แล้วใครที่มึงคิดว่าคู่ควรกับน้ำขิง?"

"โว้ย!..ไอ้สารเลวนี่โง่รึเปล่า..ก็พี่ชายของน้ำขิงไงเขามีอำนาจเหลือล้นเขาปกป้องน้ำขิงได้แต่แกปกป้องน้ำขิงไม่ได้"

"น้ำขิงจะไปออกรบเหรอทำไมจะต้องมีคนคอยปกป้อง" วกวนแย้งกลับ

"กูไม่รู้จะพูดยังไงกับมึงแล้ว..น้ำขิงมีเจ้าของแล้วมีมานานแล้วด้วย..มึงจะตามวอแวกับน้ำขิงตั้งแต่เด็กยันโตเลยเหรอ..ไปหาจีบผู้หญิงคนอื่นเถอะอย่ามากินเพื่อนด้วยกันเลย..ชีวิตแกยังต้องเจอผู้หญิงอีกเยอะอย่ามาหมกมุ่นอยู่กับคนที่เขามีเจ้าของเลยมันเสียเวลาชีวิตเพราะยังไงน้ำขิงก็ไม่เอาแก..บนโลกนี้มีคนอีกมากมายต้องมีสักคนแหละที่หน้ามืดมาชอบแก"

"อ้าวอีนี่..ปากหมานะมึง"

"หรือที่ฉันพูดมันไม่จริง?"

"กูล่ะเกลียดที่สุดเลยไอ้คำว่ายังต้องเจอคนอีกมากมาย..มึงคิดว่าหน้าแบบกูหาง่ายมากมั้ง"

"ก็รู้ตัวหนิ..หน้าสันขวานแบบนี้ยังจะกล้าไปจีบนางฟ้าอีกนะ"

ตึ้ง!

"ใครทักมา..น้ำขิงเหรอ" วกวนตาลุกวาวด้วยคิดว่าคนที่ส่งข้อความมาหาชะเอมคือน้ำขิง

"ผู้ชายทักมา" ชะเอมตอบพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองข้อความบนหน้าจอมือถือของตัวเองจนวกวนรู้สึกหมั่นไส้

"ถ้ามึงมีแฟนกูจะเลิกคบมึงเป็นเพื่อน" วกวนยื่นคำขาดพลางจ้องมองชะเอมอย่างไม่พอใจ

"ทำไม" ชะเอมเอ่ยถามโดยที่สายตายังคงจดจ่ออยู่ที่ข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเอง

"ต้องรอให้กูจีบน้ำขิงติดก่อนมึงถึงจะมีได้"

"สันขวาน..เกิดมา..19..ปียังไม่เคยได้ใช้กีเลย..พอจะได้ใช้ก็มีมึงมาขัดอีก..ให้กูได้ใช้บ้างเถอะ..กีแห้งจนรูตันหมดแล้ว" ชะเอมเงยหน้าออกจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือหันมาแหวใส่วกวน

"มึงเป็นผู้หญิงจริงๆใช่ไหม..พูดออกมาได้ไม่อายปาก..ไม่มีความอ่อนหวานไม่มีความเป็นกุลสตรี..กูล่ะสงสารผัวในอนาคตของมึงจริงๆ"

"ก็ฉันเป็นของฉันแบบนี้มานานแล้ว..แล้วแกจะทำไม"

10 : 00 น.

"มากันนานแล้วเหรอ" น้ำขิงเดินลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูของไฟเดินตรงเข้ามาหาวกวนและชะเอมที่นั่งกันอยู่บนเก้าอี้ม้าหินอ่อน

"รู้ไหม..เรามาตั้งแต่หกโมงเช้าแล้วอีวกมันมาปลุกเราที่บ้านตั้งแต่ตีห้า" ชะเอมรีบลุกขึ้นมาฟ้องน้ำขิงด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง

"นัดกันสิบโมงไม่ใช่เหรอ" น้ำขิงเอ่ยถาม

"ก็ใช่ไง..แต่อีวกมันตื่นเต้นมันอยากเจอหน้าแก..มันจะลงแดงตายอยู่ล่ะ"

"รีบทำบุญรีบกลับ" น้ำเสียงทรงอำนาจของไฟดังขึ้นท่ามกลางวงสนทนาทำให้ทุกคนหันไปมองที่เขาที่นั่งอยู่ภายในบนรถลีมูซีนคันหรู

"น้ำขิงเอาพี่ชายมาด้วยเหรอ" วกวนเอ่ยถามน้ำขิงด้วยท่าทางไม่พอใจอย่างเปิดเผย

"อืม..พี่ชายเราแค่มาส่งน่ะ..เราสั่งให้พี่ชายเราไม่ให้ลงมาด้วยแล้ว..วกวนสบายใจได้" น้ำขิงส่งยิ้มหวานให้วกวน