สัญญาร้ายของประธานปีศาจ นิยาย บท 69

ตอนที่ 69 สนใจอะไร

พอถึงล็อบบี้ ซุนปินเป็นคนทักทายก่อนอาจเป็นเพราะเจ้านายของเขาคริสต์ก็ได้ วันนี้ท่าทางของเขาที่มีต่อไป๋เสว่เอ๋อร์จึงเปลี่ยนไปมาก

เอาใจใส่ดูแลดีขนาดยกชามาให้เธอเอง

“ประธานซุนคะ ดิฉันมาวันนี้เพื่อเป็นตัวแทนของประธานเผย นำเอกสารที่ได้รับการอนุมัติแล้วจากฝ่ายบริหารอสังหาริมทรัพย์ ถ้าวันนี้ประธานซุนสะดวก พวกเราก็เริ่มการเจรจาได้ทันที”

“นั่นเป็นเรื่องธรรมดา เลขาไป๋ แล้วแต่คุณเลย”

ซุนปินนำพวกเขาไปที่ห้องรับรองแขก หลังจากที่เห็นไป๋เสว่เอ๋อร์นำเอกสารมาด้วย จึงมองเธอพร้อมพูดว่า “ถึงขั้นตอนนี้แล้วคงไม่มีปัญหาอะไร แต่ผมก็ต้องนำเสนอรายงาน ยังไงซะผมก็เป็นคนรับผิดชอบ ต้องรอสักครู่”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ยิ้มให้เขา “อันนี้ดิฉันเข้าใจ ยังไงบริษัทก็ต้องผ่านกระบวนการนี้”

ซุนปินพยักหน้าหลังจากที่ให้ผู้ช่วยยกน้ำชามาให้ไป๋เสว่เอ๋อร์และเจิงหงแล้ว ก็ถือเอกสารเดินจากไป

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ซุนปินก็กลับมา

เอกสารถูกส่งไปตรวจสอบแล้ว ก็จะเหลือแต่ไป๋เสว่เอ๋อร์ยืนยันความถูกต้อง

ไป๋เสว่เอ๋อร์อ่านเอกสารทบทวนสองสามครั้ง แน่ใจแล้วว่าไม่มีปัญหาอะไร จึงใช้ตราประทับของเผยลี่เชินประทับตราลายเซ็นของเขา

รอจนเอกสารฉบับสุดท้ายเสร็จสมบูรณ์ ไป๋เสว่เอ๋อร์จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอรวบรวมเอกสารทั้งหมดเก็บใส่ซอง จากนั้นก็ยืนขึ้นมองไปที่ซุนปินพร้อมกับคำขอบคุณ “ประธานซุนคะ รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ร่วมงานกัน”

สีหน้าซุนปินก็มีความสุขเช่นกัน “เช่นกัน ยินดีที่ได้ร่วมงานกัน”

“รวบกวนพวกคุณมาก ผมติดต่อกับฝ่ายการเงินของบริษัทแล้ว อีกสามวันทำการจึงจะได้รับเงินเข้าบัญชี”

“ดีคะ ดิฉันจะรีบแจ้งให้ทางฝ่ายการเงินของบริษัทตรวจสอบ”

ซุนปินเดินไปส่งพวกเขาด้วยตนเอง และยังกล่าวยกย่องไป๋เสว่เอ๋อร์ “เลขาไป๋ คุณเป็นคนมีความสามารถ หลังจากที่ประธานใหญ่ของพวกเราได้พบกับคุณครั้งนั้น ก็เอ่ยชมไม่ขาดปาก หากว่าเขาไม่บินไปทำธุระที่ต่างประเทศ เขาคงนัดคุณไปกินข้าวคุยเรื่องสัพเพเหระ”

ไป๋เสว่เอ๋อร์หัวเราะเบาๆ และพูดอย่างสุภาพ “ประธานซุนยอดิฉันมากเกินไป ฉันกับคุณคริสต์ก็แค่ถูกชะตากันเท่านั้น ถ้าหากมีโอกาสดิฉันก็อยากพบและพูดคุยกับเขาอีกคะ”

ซุนปินส่งพวกเขาถึงประตู พูดคุยกันสองสามประโยคแล้วก็กล่าวอำลา

หลังจากช่วงเช้าที่วุ่นวาย ไป๋เสว่เอ๋อร์ยังไม่ได้กินข้าว เธอกับเจิงหงก็กลับโรงแรม พอถึงห้องอาหารโรงแรมก็หาอะไรกินรองท้อง

ก่อนที่ไป๋เสว่เอ๋อร์จะกลับห้อง เจิงหงชิงถามก่อน “เลขาไป๋ ช่วงบ่ายมีโปรแกรมอะไรไหม? ถ้ามีก็บอกผมได้เลย ผมจะไปส่ง”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่ได้คิดอะไรมาก ตอบคำถามไปงั้นๆ “ตอนบ่ายไม่มีโปรแกรมอะไร ตอนหัวค่ำมีนัดทานอาหารค่ำกับหัวหน้าหม่า ไม่รบกวนคุณไปพักผ่อนเถอะ”

เจิงหงลังเลอยู่สักพักแต่ก็รับทราบ

ไป๋เสว่เอ๋อร์กลับเข้าห้องอาบน้ำอาบท่า เปลี่ยนเสื้อผ้าที่สบายขึ้น คิดถึงว่าหลายวันมานี้ไม่ได้โทรหาแม่เลย จึงวิดีโอคอลหาแม่

เสียงโทรศัพท์ดังอยู่นานจึงมีคนรับสาย

“แม่....แม่ทำอะไรอยู่”

ภาพของแม่ค่อนข้างเบลอ แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีก็ชัดเจนขึ้น

สีหน้าของคุณแม่ไป๋ดูผิดปกติ รีบลุกขึ้นเปลี่ยนตำแหน่ง “แม่อยู่กับเพื่อน....”

ไป๋เสว่เอ๋อร์สังเกตเห็นความผิดปกติ แม้ว่าจะนั่งอยู่แต่ก็กวาดสายตามองไปที่ด้านหลังดูเหมือนจะมีเสียงดังและดังมาจากทุกทิศทาง