SEX FRIEND เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 16

EP 15

คำตอบของพระรามเล่นเอาเพื่อนๆในกลุ่มแสดงท่าทีไม่เชื่อ สายตาทุกคู่บนโต๊ะเพ่งมองไปที่เธอ

"เพื่อน?" เวหาเลิกคิ้วถาม

"อืม"

"นี้มีใครหลงผิดมาคบกับมึงนอกจากพวกกูอีกอยู่หรอว่ะ" เคพูดออกมาท่าทางนึกขัน

"แต่ก็มีแล้วนี้ไง"

"แล้วนี้ไปเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ตอนไหน แล้วเริ่มเจอกันยังไง?"คินที่สติพึ้งกลับมาจากการตกใจเอ่ยถามพระราม ท่อนแขนยกขึ้นกอดอก

"เจอในมหาลัยไง ถูกชะตาดีเลยตีสนิท" ชายหนุ่มเอ่ยตอบไม่ใส่ใจนัก เขาปรายตามองพิมเสนด้วยแววตาข่มขู่

"อ๋อ ถ้างั้นก็ยินดีต้อนรับเข้ากลุ่มแฝดสยองสองพี่น้องสุดหล่อเลยนะฮะ"

"นั้งสิ" ใบหน้าหล่อเหลาพยักเพยิดเชื้อเชิญให้พิมเสนนั้งลงร่วมวง

"พวกนายดื่มเถอะ ไว้วันหลังแล้วกัน" พิมเสนตอบปฏิเสธกลับไปพร้อมแบมือยื่นตรงหน้าพระราม "ขอโทรศัพท์ฉันคืนด้วย.."

"ฉันบอกให้นั้งลง"

"...." พิมเสนหมดทางเลือก ร่างเล็กเดินไปหย่อนก้นนั้งลงข้างๆเวหา

"ดื่มไรหน่อยไหม" มือหนารินเหล้าใส่แก้วยื่นให้พิมเสน ที่นั้งเกร็งอยู่ข้างๆ

"ขอบใจ แต่ฉันไม่ชอบดื่ม"

"ไม่น่าเชื่อว่าอายุเท่ากัน ทำไมตัวเล็กน่าเด็กจังวะเนี้ยย" คินพูดขึ้น ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปยืนจ้องพิมเสนชัดๆ

"นี้นายกำลังชมฉันอยู่ใช่ไหม" ริมฝีปากอมชมพูคลี่ยิ้มอ่อนๆส่งให้คิน

"ใช่ไง"

"เขินนะเนี้ย"

"หื้มมม" พระรามปรายตามองร่างขาวผ่องอย่างขัดใจ สนิทกันเร็วไปไหม?

"แล้วเพื่อนเก่าไปไหนหมดอ่ะ ถึงยอมมาอยู่กลุ่มเดียวกันกับพวกเรา" เคเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ มือหนาล้วงบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

พิมเสนที่ถูกถามตรงๆพูดอะไรไม่ออก จะให้ตอบว่าฆ่าตัวตายเพราะโดนพระรามทำท้อง แล้วไม่รับผิดชอบ เธอคงโดนลูกปืนยัดปากพอดี..

"เธอย้ายไปเรียนที่อื่นหน่ะ ฉันมีเพื่อนสนิทแค่คนเดียว พอเธอไม่อยู่ในโลกมหาลัยก็เหมือนตัวคนเดียว.."

"แล้วแน่ใจขนาดไหน เข้ามาอยู่กลุ่มกับพวกเรา?"

"ถ้าฉันบอกว่าเพื่อน ยัยนี้ก็คือเพื่อน"

"หึ.." เวหาเค้นหัวเราะ ทำไมเขาจะมองไม่ออกว่าพระรามจะคบเพื่อนผู้หญิงจะมีก็แต่ยูริที่นิสัยยิ่งกว่าผู้ชาย

"ไหนๆก็อยู่กลุ่มเดียวกันแล้ว ฉลองต้อนรับเพื่อนไหม่กันหน่อยไหม"

"ดี ไม่เมาไม่กลับจัดไป" สองพี่น้องฝาแฝดเอ่ยสรุป

พิมเสนที่เริ่มผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อยกวาดสายตามองรอบๆโต๊ะ จดจำใบหน้าของแต่ละคนเอาไว้ ก่อนที่มือบางจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ตัวเองที่พระรามวางไว้บนโต๊ะข้างๆ

ถึงมันจะลำบากใจแต่เธอก็เลือกที่จะทำอะไรไม่ได้ นอกจากตกมาอยู่ท่ามกลางกลุ่มเสือร้ายแบบจำยอม ไม่โอเคแค่ไหนก็ต้องฝืนว่าเต็มใจ..

"ไอ้เหี้ยราม มึงกับแพมนี้ยังไงว่ะกูเริ่มสังเกตุว่าคนนี้มึงคบนานเป็นพิเศษเลยนะเพื่อน.."

"แค่ยังไม่เบื่อ"

"ติดใจเข้าแล้วสิ" เวหาพูด

"คงงั้น"

"..." พิมเสนนิ่งเงียบ เขาคงจะติดใจผู้หญิงทุกคนที่เคยเอา ไม่ได้ติดใจแค่เซ็กส์ของเธอคนเดียว ยิ่งคิดยิ่งมองว่าตัวเองสกปรกที่ใช้ผู้ชายร่วมกับใครต่อใครจนนับไม่ถ้วน..

"เชรดดดดดด มีติดจงติดใจ"

"ว่าแต่เธอล่ะพิม มาคบเพื่อนผู้ชายเกือบทั้งแก๊งแบบนี้แฟนไม่ว่ารึไง.." เคหันมาถามพิมเสนทำเอาพระรามขมวดคิ้วยุ้ง แฟน? ยังมีอะไรอีกที่เขายังไม่รู้

"เธอมีแฟนแล้วหรอ?" คนข้างกายเธอถามขึ้น

"อ้าว...ก็รุ่นพี่ที่เป็นหมอยังไงละ กูเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ"

"ปะ...เปล่า...พี่เขาเป็นแค่รุ่นพี่ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้นซะหน่อย" ใบหน้าหวานก้มหงุด เธอรู้ดีว่าพระรามไม่ชอบหน้าคิรันขนาดไหน

"ใช่หรา...ไม่ใช่แฟนจริงนะ"

"คบกันก็บอก ไม่ต้องเขิน" สองแฝดเอ่ยแซวสนุกปาก โดยที่ไม่รู้อะไรเอาซะเลยว่ากำลังเพิ่มความร้อนระอุภายในใจของพระรามขึ้นเรื่อยๆจนแทบจะระเบิด

"พวกมึงก็อย่าแซวกันมาก เดี๋ยวมีใครบางคนแถวนี้รับความจริงไม่ได้.." เวหากระตุกยิ้มมุมปาก เขามองพระรามด้วยสายตารู้ทัน

"ยัยนี้มีผัวแล้ว คงไม่กล้านอกใจไปมีชู้หรอก จริงมั้ยพิมเสน?" สายตาคมกริบจ้องกดดันเธอให้ตอบที่ตัวเองพอใจ ผัวที่เขาหมายถึงเป็นตัวเองที่ได้ครอบครองเธอเป็นคนแรกและคนอื่นก็ไม่มีสิทมาซํ้าที่ของเขา..

"อื้ม ฉันมีแฟนแล้ว พี่คินเราไม่ได้เป็นอะไรกัน" คำตอบที่หลุดจากคนตัวเล็ก สร้างความพอใจให้พระรามเป็นอย่างมาก

"ว่าล่ะ หน้าตาแบบนี้ไม่น่าโสด"

"หน้าตาหน้าหมั่นไส้แบบนี้หน่ะหรอ?"

"ไอ้เหี้ยราม...มึงอย่าพูดแกล้งเพื่อนสิโว้ย พิมออกจะสวยน่ารักขนาดนี้..ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกูจับทำเมียล่ะสัส...จริงไหมเพื่อนเว" เคหันไปพยักเพยิดให้เวหาตอบเห็นด้วย

"อืม.." คำตอบของเวหากลับสร้างความสนใจให้พระราม เขามองเพื่อนตัวเองด้วยสายตาไม่เข้าใจนัก

"ลองซักแก้วไม่เสียหายนะพิม" เวหาที่รินเหล้าใส่ครึ่งแก้วยื่นไปตรงหน้าเธอ

"เอาหน้า...ถือว่าเป็นมิตรภาพของพวกเรา กว่าจะมีใครเข้ากลุ่มพวกเราได้ไม่ใช่ง่ายๆนะ ยิ่งสนิทกับไอ้รามยิ่งหายาก"

"ใช่...ซักแก้วไม่เสียหาย" ทั้งสามสมทับกันยัดเยียดให้พิมเสนดื่ม

เธอชะล้าใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจยื่นแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม ตีเนียนให้สมจริงไปก่อน ถ้าไม่ดื่มคนพวกนี้คงไม่จบ

อึก

อึก

อึก!

แกร๊ก! มือบางวางแก้วลงบนโต๊ะรสชาติขมปร่าไหลผ่านลำคอระหง ใบหน้าขาวใสเหยเกกับรสชาติฝาดคอ

"เป็นไง"

"แปลกๆอ่ะ" พิมเสนเอ่ยตอบ ไม่ถึงเศษเสี้ยววินาที ภาพตรงหน้าก็พร่าเบลอก่อนจะปรากฎรอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นบนใบหน้าสองแฝดและใบหน้าเรียบนิ่งของเวหา..