EP 18
"คุยไรกัน?" ยูริที่เห็นเพื่อนชายสามคนเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกันเอ่ยถามขึ้น
"เข้าใจผิดนิดหน่อย ไม่มีไร" พระรามตอบคำตอบเดียวกับเวหาทำให้ยูริที่สงสัยอะไรมากมายหายข้องใจ
"อ่อ"
"กูว่าพวกเราเข้าเรียนกันดีกว่า เดี๋ยวแม่งเจ๊ปากแดงเช็คสายอีก วิชานี้คู่มวยมึงไม่ใช่ไงไอ้ราม" เคพูดพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าที่เก้าอี้
"..." พระรามส่ายหัวเบาๆเมื่อนึกถึงอาจารย์ประจำวิชาที่ไม่ค่อยถูกชะตานัก
"เออ งั้นก็เข้าเรียน" คินพูด ร่างหนาเดินนำเพื่อนๆออกไปเป็นคนแรกตามด้วยพระรามและเค รั้งท้ายคือยูริและเวหาที่เดินเคียงคู่กันไป
พอถึงห้องเรียนทุกคนก็ต่างนั้งประจำที่ ซึ้งกลุ่มนี้ก็เป็นกลุ่มสุดท้ายที่เข้าทีหลังเพื่อนตลอดส่งผลให้ขัดใจกับเจ๊ปากแดงเป็นอย่างมาก
"ถ้าอีกสองวิพวกเธอยังมาฉันจะเช็คสายแล้วนะ"
"...ก็มาแล้วนี้ไง อาจารย์บ่นทำไม?" พระรามสวนกลับในทันควัน
"ฉันไม่ได้ขอความคิดเห็นนาย"
"ผมก็ไม่ได้ขอความคิดเห็นอาจารย์เหมือนกัน.."
"ฉันมีสิทธ์พูดเพราะฉันเป็นผู้คุมสอน"
"ผมก็มีสิทธ์พูด เพราะอาจารย์กับผมก็คนเหมือนกัน" พระรามตวัดขาไขว้ห้าง มือประสานกันไว้บนโต๊ะ ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มกวนประสาทหญิงวัยกลางคนที่ขึ้นชื่อว่าอาจารย์
"กฤติเดช!"
"ไอ้รามเบาหน่อย" เวหาหันไปบอกเพื่อน แต่รอยยิ้มนึกสนุกกลับผุดขึ้น
"หึ.." พระรามยอมสงบปากสงบคำอย่างงายดาย จนอาจารย์ที่กำลังจะปรี๊ดแตกกับเด็กกวนประสาทสงบสติอารมณ์แล้วหันกลับไปสอนต่อ จนเวลาล้วงเลยผ่านไปจนหมดเวลาเรียน นักศึกษาทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับห้อง
"กูไปหาข้าวล่ะ.." ร่างหนาลุกขึ้นจากโต๊ะเป็นคนแรกในมือมีโทรศัพท์เปิดแชทแฟนสาวค้างเอาไว้
"เบื่อคนติดแฟนว่ะแม่ง ไปเถอะที่รักเรากลับบ้านไปจู๋จี๋กันดีกว่า" คินโอบแขนกอดคอพระรามแล้วสองร่างก็เดินออกจากห้องพร้อมกัน
"ไอ้ยูมึงจะกลับพร้อมพวกกูเลยป้าวว่ะ" เคถามเพื่อนสาว
"ไม่ว่ะ พวกมึงกลับเถอะ"
"เออๆงั้นก็ขับรถกลับดีๆ ไปละ"
"อืม" ลํ่าลากันเสร็จเคก็เดินตามหลังเพื่อนๆไป เหลือเพียงเวหาและยูริที่ยังคงเหลืออยู่เพียงสองคน
"ที่มึงจะให้กูไปหาอยู่รถตอนเลิกคลาสมึงมีเรื่องอะไรก็คุยตรงนี้เถอะ.." ยูริพูดขึ้นทำลายความเงียบมือบางกระชับสายกระเป๋าเป้ รอคำตอบจากเวหา
"อยากได้ทริปพิเศษไหม กูมีงานให้มึงทำ"
"งานอะไร"
"ตามมาสิ"
"เท่าไหร่?"
"ไม่อั้น"
"อืม" เธอตอบตกลงโดยที่ไม่คิดอะไร เพราะถ้าไม่รับงานจากเวหาเธอก็ไม่มีทางไปหางานที่ไหนอีกแล้ว โดนดักทางเอาไว้หมด...
ตกลงกันเสร็จสับทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องเรียนมุ้งหน้าไปยังโรงรถที่อยู่ไม่ไกลนัก
"เวทำไมมาช้าคะ แล้วนี้ยูจะกลับพร้อมกับเราหรอ" ข้าวฟ่างที่ยืนพิงรถอยู่ เมื่อพบเข้ากับร่างของแฟนหนุ่มเธอจึงรีบวิ่งมาเกาะแขนเวหาในทันที
ยูริยืนนิ่งเงียบเธอมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยแววตาเฉยชา แต่ซ้อนไปด้วยความเจ็บปวดอยู่ภายในใจลึกๆก่อนที่เธอจะเบือนหน้าหนี
"ข้าวจะช็อปปิ้งไม่ใช่รึไง.."
"ใช่ค่ะ" เธอพยักหน้าตอบ
"แล้วมีทีไรหมดน้อยบ้างละ ข้าวของเต็มไม้เต็มมือตลอด"
"เวจะให้ยูมาถือของให้เราหรอคะ?"
"ใช่ครับ เวกลัวข้าวหนักไง"
"ขอบคุณนะคะ^^"
ฟอด~ ข้าวฟ่างยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มชายหนุ่มด้วยท่าทางดีใจ
"ป่ะยูไปกัน เดี๋ยวเราจิ๊กเงินเวมาซื้อให้ซักชุด" ข้าวฟ่างพยักเพยิดเรียกยูริที่ยืนนิ่ง แล้วเธอก็ควงแขนแฟนหนุ่มเดินนำหน้าไปขึ้นรถ
ยูริค่อยๆหลับตาลงเพื่อให้ตัวเองดูโอเคที่สุด ก่อนที่เธอจะเดินตามไปขึ้นรถภาพเหตุการณ์บาดตาบาดใจเมื่อกี้ยังคงวกวนอยู่ภายในหัว
@ห้างสรรพสินค้า
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงข้าวฟ่างก็ยังคงลากเวหาเข้าไปเลือกซื้อเสื้อผ้าร้านนู้นร้านนี้ตามอำเภอใจโดยที่เวหาไม่ปริปากบ่นซักคำ แต่คนที่หอบข้าวของมากมายเต็มร่างแทบจะเดินไม่ไหวของพะรุงพะรังเต็มร่างเล็ก..
"เวข้าวอยากกินบิงซูววว เราไปกินกันนะคะ~"
"หื้มม ไปกินไอติมอยู่ห้องดีกว่าไหม อร่อยกว่าเยอะเลย" มุมปากกระตุกยิ้มพอใจเมื่อได้แกล้งแฟนสาวให้หน้าแดงเล่นๆ
ปึก !
"เวพูดอะไรเนี้ยย อายยูหมดแล้ว"
"ยูมันไม่อะไรอยู่แล้ว จริงไหมยู?"
"อืม กูไปรอที่รถนะ" พูดจบร่างเล็กก็รีบเดินออกมาจากที่ตรงนั้น ที่ที่ไม่ใช่ของตัวเอง..
ยูริรีบสับขาเดินให้เร็วที่สุด เธอมุ้งหน้าเข้าไปยังห้องนํ้าชั้นล่างของห้าง ประตูห้องสุดท้ายถูกเปิดออกมือบางปิดชักโครกลงแล้ววางของเอาไว้ เธอปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น...
มันอึดอัดในใจแทบระเบิด..
"...." ใบหน้าหวานเชิดขึ้นบนเพดาน ปล่อยนํ้าตาให้รินไหลอาบแก้มเนียนใส มือบางยกขึ้นปิดปากกลั้นเสียงร้องให้ ดวงตากลมโตคลอเบ้าไปด้วยหยาดนํ้าตาเหตุการณ์เก่าๆแทรกเข้ามาในหัว..
'มึงชอบผู้หญิงแบบไหนว่ะ..' ร่างเล็กที่ยืนเหม่อมองไปยังวิวทิวทัศน์บนชั้นบนสุดของดาดฟ้าตึกเรียนเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่สุดในกลุ่มออกไป..
'สเป็คกูก็ข้าวฟ่างยังไงล่ะ ตัวเล็ก น่ารัก อ่อนหวาน ยิ้มเก่ง ขี้อ้อน กูแพ้เต็มๆ' ใบหน้ายามเอ่ยถึงผู้หญิงที่รักบ่งบอกว่ามีความสุขขนาดไหน ทำเอาคนถามถึงกลับนิ่งเงียบมันจุกอยู่ในใจ..
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: SEX FRIEND เพื่อน(ไม่)สนิท