สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด นิยาย บท 9

“ก็บอกไปแล้วไงว่าพ่อไม่อยู่บ้าน!” เจียงเหยายิ้มอย่างภาคภูมิใจ “พ่อคงลืมไปแล้วว่าวันนี้ลูกจะกลับบ้าน! แถมเธอแต่งงานกับคนแบบนั้น คิดเหรอว่ากลับมาแล้วพ่อจะอยู่รอต้อนรับเธอ? ฮ่า ๆ ๆ นี่ยังน่าอายไม่พออีกเหรอเนี่ย!”

“ฉันไม่ต้องการอะไรแบบนั้นหรอก!”

เจียงชั่นเดินและหยุดอยู่ตรงหน้าเจียงเหยา “ฉันแค่ต้องการค่าสินสอด!”

“ค่าสินสอด?”

เจียงเหยาเลิกคิ้วขึ้นและมองเธอด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้าย “สินสอดอะไรของเธอ? ฉันไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลยนะ!”

เจียงชั่นตกตะลึงมาก หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบหลุดจากร่าง

ขณะนั้นความคับข้องใจ ความโกรธ และความเกลียดชังทั้งหมดถาโถมเข้ามาในหัวใจ เธอรู้ว่าตัวเองมีภูมิหลังต่ำต้อย และถูกตราหน้าว่าเป็นลูกสาวนอกกฎหมายตั้งแต่วินาทีแรกที่เกิดมาในโลกใบนี้ แต่เรื่องของภูมิหลังไม่ใช่สิ่งที่เธอสามารถเลือกเกิดได้ แม้จะอยู่ในความมืดมนมาหลายปี เธอก็ยังพยายามอย่างหนักที่จะก้าวออกจากจุดดำมืดนี้

เธอเชื่อว่าไม่มีผู้หญิงธรรมดาคนไหนที่จะเห็นด้วยกับคำขอไร้สาระแบบนี้เพื่อขอแต่งงานแทน!

ทั้งหมดนี้เธอแค่อยากจะช่วยแม่ตัวเองเท่านั้น

แล้วทำไมเธอถึงต้องมาสูญเสียความหวังเล็ก ๆ แบบนี้ไปด้วย!

เจียงเหยาตะคอกอย่างเย็นชา และหันหลังกลับเพื่อขึ้นชั้นบน แต่เจียงชั่นคว้ามือเธอไว้

“อย่าเพิ่งไป มาคุยให้รู้เรื่องก่อน!”

“คุยให้รู้เรื่อง!” เจียงเหยาบีบแขนเธอกลับอย่างแรง

เจียงชั่นรู้สึกเจ็บปวดและก้าวถอยหลังไปเรื่อย ๆ จนหลังศีรษะชนกำแพงอย่างรุนแรง เสียงหึ่งดังก้องในหูเธออยู่พักใหญ่

เธอเงยหน้าขึ้น และเห็นเจียงเหยาพูดจาเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “เจียงชั่น เธอมันก็แค่ลูกสาวที่แต่งงานกับคนป่าเถื่อน สถานะแทบไม่ต่างจากแอ่งน้ำสกปรกในที่รกร้าง! อย่าแม้แต่จะคิดนะว่าตัวเองยังเป็นคนของตระกูลเจียงอยู่!”

“แต่... แต่พ่อสัญญากับฉันเป็นการส่วนตัวเลยนะ!” เจียงชั่นกัดฟันพูด “ถึงฉันจะแต่งงานในนามของเธอ แต่พ่อก็จะให้สินสอดฉันไปรักษาแม่…”

“แล้วแม่ของเธอพักอยู่ห้องวีไอพีรึเปล่าล่ะ แล้วจำเป็นต้องใช้ยานำเข้าไหม?” เจียงเหยาหัวเราะเสียงดัง “โถ… น้องสาวผู้โง่เขลา เธอยังจำได้ไหมว่าทำไมพ่อถึงไล่เธอกับแม่ออกจากบ้าน?”

เจียงชั่นนิ่งเงียบทันที ความหนาวเย็นคืบคลานเข้ามาในหัวใจจนแข็งทื่อ

“ไม่ใช่แค่แม่ของเธอทำตัวง่ายและไปท้องกับสารเลวจากไหนก็ไม่รู้ พ่อคงไม่โกรธขนาดนี้หรอก!”

“เจียงชั่น แม่เธอน่ะสมควรตกนรกได้แล้ว! คิดเหรอว่าพ่อจะยอมช่วย เหอะ พ่ออยากให้แม่เธอตายอยู่ข้างนอกนั่นแหละ!”

“ไม่ใช่…” ดวงตาของเจียงชั่นแดงก่ำ เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่ออดกลั้น แต่น้ำตายังคงไหลออกมา

“แม่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น เธอถูกใส่ร้าย...”

“นี่หมายความว่าแม่เธอถูกแม่ฉันใส่ร้ายงั้นเหรอ?!”

เจียงเหยาเพิ่มน้ำหนักเสียงขึ้นอีกหนึ่งระดับ ขณะจ้องตาอีกฝ่ายอย่างดุเดือด

“ลูกพี่สาม คุณเจียงออกมาแล้ว”

“อืม” กู้หม่างถอดนวมชกมวยออกก่อนโยนทิ้งไป แก้ผ้ากอซที่มือทีละชั้นแล้วถาม “เธอเป็นยังไงบ้าง?”

“ดูไม่ค่อยดีเลย”

กู้หม่างขมวดคิ้ว

“สีหน้าคุณเจียงดูไม่ดีแบบนี้ เธอคงโกรธทางบ้านพ่อมาแน่ ๆ ผมสืบเรื่องนี้มาแล้ว คนรับใช้บ้านตระกูลเจียงบอกว่าเธอไม่ได้รับค่าสินสอด และยังถูกพี่สาวทำให้อับอายด้วย”

กู้หม่างกำหมัดแน่น แสงสว่างและความเย็นชาปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

“สินสอดของเธอเท่าไร?”

“น่าจะสามแสน”

“ที่ดินตระกูลเจียงพอประมูลได้เท่าไร?”

“อย่างน้อยก็พันล้านครับ”

“ดีมาก” กู้หม่างหัวเราะเยาะ “คงต้องใช้ที่ดินสักผืนทำให้คนในตระกูลเจียงสร่างเมาสักหน่อย!”