สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย นิยาย บท 24

เพี้ยะ !! ใบหน้าคมของท่านประธานโอมานหันตามแรงตบจนเป็นรอยมือแดงทั้ง 5 นิ้วแปะอยู่บนใบหน้าของลูกชายตัวเอง

" เธอเองก็เหมือนกันหน้าด้านหน้าทนรู้อยู่แล้วว่าลูกชายฉันมีเมียอยู่แล้วแต่งงานแล้วยังจะมายุ่งกับเขาอีกจะไปไหนก็รีบไปเลยนะก่อนที่เธอจะไม่มีที่ยืนอีกต่อไป " คุณหญิงสุภาชี้หน้ากราด ด้วยความโมโห

" เป็นดาราค่าตั๋วก็แพงยางอายสักนิดก็ไม่มี อย่าได้เห็นว่าเธอมาเกาะแกะลูกชายฉันอีกนะ "

เมื่อโดนด่าแบบนี้แล้วลูซี่รีบเก็บข้าวของของตัวเองและวิ่งออกจากห้องท่านประธานไปในทันทีด้วยความกลัวเพราะตอนนี้ท่านผู้หญิงสุภาโมโหจนน่ากลัวเสียเหลือเกิน ดาราสาวลนลานวิ่งแจ้นออกจากห้องประธานไปในทันที เลขาท่านประธานได้แต่คิดในใจว่างานจะเข้าตัวเองหรือเปล่านะ

ทันใดนั้นไข่มุก ไม่พูดอะไรเลยเพราะหญิงสาวพูดไม่ออกเมื่อตั้งสติ หญิงสาวได้แต่วิ่งออกไปจากออฟฟิศของโอมานด้วยความเสียใจ

" ไข่มุกจะไปไหนฟังพี่ก่อน " โอมานตะโกนไล่หลังภรรยา พร้อมกับวิ่งอย่างเร็วเพื่อไปประชิดตัวไข่มุก

"ปล่อยค่ะตอนนี้ฉันไม่ต้องการคุยอะไรกับคุณทั้งนั้น "

"ฟังพี่ก่อนนะครับที่รัก " น้ำเสียงของท่านประธานนั้นเว้าวอนอย่างหนักต้องการอธิบายเรื่องนี้กับเมีย

" ปล่อยฉันเถอะค่ะคุณโอมาน ฮึก ฉันไม่ต้องการคุยอะไรกับคุณตอนนี้ " หญิงสาวพูดพร้อมกับกลั้นสะอื้นเธอเสียใจมากที่แต่งงานกันไม่เท่าไหร่เขาก็เริ่มนอกใจเธอเสียแล้ว

"ปล่อยน้องเดี๋ยวนี้นะตาโอ " ผู้เป็นแม่ออกคำสั่งตาขวาง

เมื่อเค้ายอมปล่อยเธอแล้วไข่มุกก็วิ่งหนีเตลิดออกจากออฟฟิศไปทันทีด้วยความเสียใจไข่มุกร้องไห้ วิ่งออกมาจากห้องท่านประธานเมื่อเลขาสาวเห็นแบบนี้แล้วก็เข้าใจในเรื่องราวทันที

"คุณมิเชลล์คะดิฉันขอโทษค่ะ" เลขาสาวสำนึกผิดที่ไม่สามารถช่วยเหตุการณ์อะไรตอนนี้ได้เลย

ตอนนี้ไข่มุกวิ่งไปที่หน้าลิฟท์แล้วกดมันอย่างเร็วและไม่นานลิฟท์ของผู้บริหารก็ขึ้นมา หญิงสาวแทรกตัวเข้าไปอย่างรวดเร็วเธอต้องการออกไปจากที่แห่งนี้ให้เร็วที่สุดออกไปให้ไกลจากผู้ชายคนนี้

เมื่อลงมาที่ด้านล่าง สำนักงานเธอเรียกแท็กซี่ทันที และมิเชลล์ก็ตรงไปที่บ้านของบอย

" โอ้ย...มาได้ไงยะแม่เจ้าสาวมือใหม่ " บอย ทักทายเพื่อนสาว

ไข่มุกวิ่งเข้าไปสวมกอดบอยทันที แล้วเธอก็ปล่อยโฮออกมาเพื่อนสาวตกใจมากที่อยู่อยู่ไข่มุกมาหาแล้วก็มากอดเธอร้องไห้แบบนี้บ่อยไม่เข้าใจเลย

"เฮ้ยแกร้องให้ทำไมวะมิเชลล์ใครทำแกบอกฉันมาสิเดี๋ยวฉันจะไปตบมันเอง "

"พี่โอมานบอย ... พี่โอมาน...บอยเค้ายังไม่เลิกเจ้าชู้เค้านอกใจฉัน ฮือๆๆๆๆ.... "

บอยได้แต่มองเพื่อนร้องไห้จนตัวโยน เพื่อนสาวได้แต่กอดแล้วลูบหลังเพื่อให้กำลังจัย

มิเชลล์ได้แต่ร้องไห้เสียใจและเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้บอยฟังอย่างละเอียดเพราะว่าบอยกับมิเชลล์ไม่มีอะไรปิดบังกันอยู่แล้วเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

" นางแบบที่ชื่อว่าลูซี่ใช่ไหม เดี๋ยวฉันจะให้เพื่อนฉันเขียนข่าวให้เอาแบบไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเลยไหม หรือว่าแกจะให้ฉันไปตบมันตอนนี้เลยไหม " บอยโมโหแทนเพื่อน

" ไม่ต้องหรอกแกถึงแกจะตบให้เค้าตายพี่โอมานเค้าก็ไปมีผู้หญิงคนอื่นอยู่ดี ฉันอยากรู้จริงๆว่าเค้าเคยรักใครบ้างหรือเปล่า เค้ามีหัวใจบ้างไหม ฮือออออ ๆๆๆๆ "

" เออจริงของแก ผู้ชายเจ้าชู้นี่ดัดนิสัยยากจริงๆเลยแล้วอย่างนี้แกจะเอายังไงต่อไป " บอยเองก็ได้แต่ถอนหายใจรู้สึกเหนื่อยใจกับการแต่งงานครั้งนี้ของเพื่อนเป็นอย่างมาก

" คุณแม่ครับผมขอโทษ "

" คนที่แกควรขอโทษคือหนูไข่มุกไม่ใช่แม่ หาเรื่องให้ปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันจริงๆ แม่กลับแล้วมีอะไรไปคุยกันที่บ้าน แกอย่าลืมโทรง้อเมียแกล่ะ ไม่ได้เรื่องเลยลูกชายฉันมันน่าตีหัวแตกจริงๆเลย " คุณหญิงสุภาบ่นออกมา และเดินทางกลับคฤหาสน์อย่างหัวเสีย

โอมานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหามิเชลล์ ตอนนี้เค้าต้องการคุยกับเธอ

"ขอโทษค่ะไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียก"

"มิเชลล์เธอทำอะไรอยู่นะนี่เธอปิดเครื่องใส่ฉันหรอ" โอมานได้แต่หงุดหงิด

หลังจากเสร็จงานโอมานกลับมาที่คฤหาสน์ก็ตรงไปที่ห้องนอนทันทีเดินไปที่สวนในบ้านหามิเชลล์ทุกซอกทุกมุมแต่ก็ไม่พบก็เลยถามคนใช้เธอเห็นมิเชลล์หรือเปล่าคุณผู้หญิงกลับบ้านมาหรอยัง

"วันนี้คุณมิเชลล์ออกไปกับคุณหญิงยังไม่กลับเลยค่ะ คุณหญิงพาคุณมิเชลล์ไป Shopping ค่ะ คุณผู้ชาย ต้องโทรหาคุณมิเชลล์ดูนะคะ"

เมื่อโอมานได้ยินคนใช้พูดอย่างนี้แล้วก็ได้แต่หงุดหงิด โอมานกินเหล้าเมาจนถึงเช้า และหลับคาบาร์เหล้าในบ้าน

โอมานตื่นขึ้นมาอีกทีก็เช้าแล้วจึงรีบวิ่งขึ้นไปดูที่บนห้องนอนก็ยังไม่เจอมิเชลล์ห้องพักยังว่างเปล่าเหมือนไม่มีใครมานอน

"ผินเห็นเมื่อคืนคุณมิเชลล์ได้กลับบ้านหรือเปล่า " ชายหนุ่มรีบถามคนใช้

"เมื่อคืนคุณมิเชลล์ไม่ได้กลับบ้านค่ะคุณผู้ชาย" ผินตอบ