สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย นิยาย บท 25

โอมานได้แต่คิดในใจว่าจะไปตามหามิเชลล์ที่ไหนดี โอมานนึกขึ้นได้จึงโทรศัพท์ไปหาแม่ของมิเชลล์ที่ อยู่นครศรีธรรมราชทันทีด้วยความเป็นห่วงภรรยา

"สวัสดีครับคุณแม่"

"อ้าวว่าไงลูกสบายดีหรือเปล่าจ๊ะ วันนี้ทำไมโอมานโทรหาแม่ได้เหรอจ๊ะ น้องเป็นอะไรหรือเปล่าลูก " แม่ของหญิงสาวถามลูกเขยด้วยความเป็นห่วง

ท่านเองก็รู้สึกตงิดใจพิกลที่อยู่อยู่ลูกเขยร้อยวันพันปีไม่เคยจะโทรหา แต่ทำไมวันนี้ถึงไม่โทรหาท่านนะ

โอมานอึกอักอ่ะพูดไม่ออกแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเล่าความจริงทุกอย่างให้แม่ของมิเชลล์ฟังทั้งหมด อย่างไม่มีปิดบัง เค้ายอมรับผิดทุกอย่าง

"น้องไม่ได้ติดต่อมาเลยลูกเดี๋ยวยังไงถ้าติดต่อมิเชลล์ได้แม่จะรีบบอกโอมานนะ"

" ผมขอโทษครับคุณแม่ผมสัญญาว่าจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ผมขอประธานโทษอีกครั้งนะครับ "

" เรื่องขอโทษโอมานคงต้องไปขอโทษน้องเองนะลูก ส่วนให้อภัยหรือเปล่าแม่ตัดสินใจไม่ได้หรอกลูก โอมานต้องคุยกับน้องเองนะจ๊ะ ส่วนตัวแม่ไม่คิดอะไรมากหรอกจ้ะชีวิตคู่มันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้างผิดใจกันบ้างนอกใจกันบ้างเป็นธรรมดา !!!

ทั้งที่ท่านโกรธลูกเขยจับใจแต่ก็พยายามระงับอารมณ์ไม่ให้โกรธและโมโหมากไปกว่านี้เพราะตอนนี้โอมานก็ยอมรับผิดทุกอย่างแล้ว

โอมานได้แต่อึ้งไป โอมานคิดในใจว่าแม่ของมิเชลล์ต้องไม่พอใจมากแน่แน่เลยแต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้วโอมานก็ได้แต่เอ่ยขอโทษ

"ขอโทษด้วยครับคุณแม่และขอบคุณมากครับสวัสดีครับ"

ทางด้านของมิเชลล์หลังจากที่มิเชลล์ได้โทรศัพท์หาคุณหญิงสุภาแล้ว แม่ของมิเชลล์ก็กดโทรศัพท์โทรหามิเชลล์ก็ปิดเครื่องเหมือนกัน

แม่ของมิเชลล์เลยโทรหาบอยเพื่อนสนิท(ต้องอธิบายนิดหนึ่งนะคะว่าทีแรกแม่เข้าใจผิดคิดว่าบอยเป็นแฟนของมิเชลล์แต่ก่อนแต่งงานมิเชลล์ได้บอกแม่แล้วว่าตัวเองไม่อยากแต่งงานกับผู้ชายที่แม่หาให้เลยต้องโกหกว่าเป็นแฟนกับบอยและตอนนี้แม่ของ มิเชลล์ได้รู้แล้วว่าบอยไม่ใช่ผู้ชายแต่บอยเป็นผู้หญิง)

"สวัสดีค่ะคุณแม่" บอยรับสายเพราะมารดาของมิเชลล์โทรหาบอย

"บอยได้รู้เรื่องที่มิเชลล์ทะเลาะกันกับสามีเค้าหรือเปล่าจ๊ะเรื่องที่สามีเค้านอกใจ "

" อ๋อ...บอยทราบค่ะคุณแม่ ตอนนี้มิเชลล์อยู่ที่บ้านบอยนะคะ บอยก็กำลังปลอบเพื่อนอยู่ค่ะคุณแม่จะคุยกับมิเชลล์ไหมคะเดี๋ยวบอยจะเอาโทรศัพท์ไปให้ค่ะ"

" ไม่เป็นไรจ้ะลูก...แม่รู้ว่ามิเชลล์อยู่กับบอยแม่ก็สบายใจแล้ว ฝากบอกมิเชลล์ด้วยแล้วกันว่ามีอะไรก็โทรหาแม่ได้ตลอดเวลาถ้ามีอะไรไม่สบายใจก็กลับมาอยู่บ้านของเราก่อนก็ได้นะลูก ฝากบอกมิเชลล์ด้วยนะลูกว่าแม่เป็นห่วง "

"ได้ค่ะคุณแม่ .. สวัสดีค่ะ " บอยวางสายโทรศัพท์ที่คุยกับมารดาของมิเชลล์ และรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนที่มิเชลล์พักอยู่