สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย นิยาย บท 30

หญิงสาวหอบร่างที่ไร้เรี่ยวแรงของตัวเองนั่งแท็กซี่กลับไปที่ คฤหาสน์หลังงามของผู้เป็นสามีเก็บเสื้อผ้าข้าวของทั้งหมดทุกชิ้นและของใช้ส่วนตัวโดยที่ใข่มุกได้วางชุดเครื่องเพชรไว้ที่บนเตียงนอน

"ฉันไม่ต้องการของเหล่านี้ ฉันขอคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้กับคุณนะคะคุณโอมาน" หญิงสาวเขียนกระดาษไว้หนึ่งใบพร้อมกับชุดเครื่องเพชร

หญิงสาวก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเก็บของทุกสิ่งทุกอย่างลงในกระเป๋าและโทรหาเพื่อนบอยทันที

"บอยแกว่างหรือเปล่ามารับฉันหน่อย ฉันรู้ความจริงบางอย่างฉันต้องการออกไปจากบ้านหลังนี้ ฮึก "

มิเชลล์พูดพลางเช็ดน้ำตา มิเชลล์ได้แต่คิดในใจว่าเธอก็ได้แต่เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่โดนโอมานกลั่นแกล้ง และอยากจะได้เป็นเจ้าของก็ต้องได้เป็น แค่ได้ครอบครอง ที่จริงแล้วโอมานไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่นิดเดียวมิเชลล์ได้แต่คิดแล้วก็ร้องไห้กับตัวเอง

"ฮัลโหล แกเป็นอะไรร้องไห้ทำไม" เมื่อบอยได้ยินเสียงเพื่อนสะอื่นก็รู้สึกเป็นห่วง น้ำเสียงของมิเชลล์สั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด

" แกรีบมาที่บ้านสามีฉันก้อแล้วกัน เดี๋ยวเรื่องอื่นฉันจะเล่าให้ฟังทีหลัง"

"...โอเค ได้ๆ " เมื่อวางสายจบบอยก็คว้ากุญแจรถสปอร์ตคันงามแล้วพรุ่งไปที่คฤหาสน์หลังงามของโอมานทันทีเพื่อไปรับเพื่อน

" แกฉันมาถึงแล้ว " บอยแชท LINE ไปหามิเชลล์

"แกมาถึงแล้วใช่ไหมเดี๋ยวฉันเดินออกไป แกไม่ต้องขับรถเข้ามาในบ้านนะปิดไฟด้วยเดี๋ยวคนในบ้านเห็นฉันไม่อยากให้ใครเห็น " เมื่อเพื่อนมาถึงแล้วหญิงสาวก็ได้แต่ลงไปที่ด้านล่างอย่างเงียบเงียบและไม่เปิดไฟเพราะกลัวคนอื่นจะเห็น ซึ่งตอนนี้สาวใช้เองก็เริ่มนอนกันหมดแล้ว

โอมานกลับถึงคฤหาสน์สุดหรูในตอน 02.00 น. โอมานคิดว่ามิเชลล์ยังปวดหัวอยู่ต้องการพักผ่อนคืนนี้โอมานเลยนอนที่ห้องรับแขกโดยที่ไม่รู้ว่ามิเชลล์ได้เก็บข้าวของเก็บเสื้อผ้าหนี้จากเขาไปแล้ว

โอมานตื่นเช้าขึ้นมาด้วยใบหน้าที่สดใส ตรงเข้าไปในห้องนอนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ผิวปากอย่างอารมณ์ดี

"มิเชลล์ตื่นแล้วหรอสงสัยจะไปทำอาหารให้เรากินอยู่ เมียเราน่ารักที่สุด "......โอมานได้แต่คิดในใจแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

"แป้นคุณผู้หญิงตื่นหรือยัง" เมื่อตื่นขึ้นมาเค้าก็ถามสาวใช้ทันที ตอนนี้เค้าอยากจะกอดเมียแล้วสิ

"คุณผู้หญิงยังไม่ลงมาเลยค่ะคุณผู้ชาย เดี๋ยวแป้นขึ้นไปตามนะคะ ...".... เมื่อสาวใช้รับคำสั่งเจ้านายก็ได้เดี๋ยวขึ้นไปชั้นบนหาคุณผู้หญิงทันที

สาวใช้เคาะเรียกคุณผู้หญิงอยู่หลายครั้งแต่หญิงสาวไม่ยอมเปิดประตู