สลัดรักท่านประธานเพลย์บอย นิยาย บท 32

ณ ภัตตาคารสุดหรูที่จังหวัดนครศรีธรรมราช

"แข ฉันจะเข้าเรื่องเลยนะเรื่องลูกของเรานั่นแหละ " คุณหญิงสุภาบอกกับเพื่อนด้วยความลำบากใจ

... แล้วคุณหญิงสุภาก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แขไขฟัง อย่างไม่มีปิดบัง

มารดาของมิเชลล์ตกใจมากได้แต่ยกมือขึ้นทาบอก

" ทำไมลูกชายของเธอถึงได้ร้ายขนาดนี้นะ แล้วตอนนี้ลูกสาวฉันอยู่ไหนเนี่ย มิเชลล์ไม่ได้ติดต่อมาที่บ้านเลย " ผู้เป็นแม่เป็นห่วงลูกสาวมากไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไงสายตาของแม่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล

" ฉันอยากจะขอร้องเธอนะแข ลูกชายฉันรักหนูไข่มุกจริงๆ....ตอนนี้ก็เมามายอยู่ไม่รู้ว่าจะไปหาหนูไข่มุกได้ที่ไหนตามหาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอเค้าไม่กล้าโทรหาเธอด้วยเค้าบอกว่าเค้ารู้สึกผิดมากเพราะว่าครั้งที่แล้วเค้าก็เลยรับปากเธอไปแล้วว่าเค้าจะไม่ทำตัวแบบนี้อีกเพราะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นลูกชายฉันจึงไม่กล้าโรหาเธอ ที่จริงเรื่องนี้ฉันก็ไม่อยากยุ่งนะฉันรู้สึกผิดกับเธอมากฉันขอโทษจริงๆที่ลูกชายฉันทำอย่างนี้กับครอบครัวของเธอแต่ที่ลูกชายฉันทำไปเพราะว่าลูกฉันรักหนูไข่มุกมาก ชื่อฟาร์มไข่มุกที่มีในหน้านายทุนซื้อไปลูกชายฉันใส่ชื่อหนูไข่มุกทั้งหมดเลยมีเงินฝากในบัญชีด้วยเค้าคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้เป็นชื่อหนูไข่มุก เพียงแต่เค้าไม่ได้บอกเธอก็แค่นั้นเองลูกชายฉันทำทุกสิ่งทุกอย่างก็เพื่อนหนูไข่มุกนะ ฉันขอโทษเธอมากๆเลยเธอคือผู้มีพระคุณของฉันแต่ที่ลูกชายฉันทำไปฉันไม่ได้เห็นดีด้วยเลยนะเพราะว่าฉันไม่รู้จริงๆ ฉันขอโทษด้วยที่ฉันเลี้ยงลูกชายฉันมาได้ร้ายกาจขนาดนี้ " ... คุณหญิงสุภาพูดออกมาอย่างรู้สึกผิดจากหัวจิตหัวใจ

แม่ของหญิงสาวได้แต่ฟัง และรู้สึกโกรธลูกเขยของตัวเองมากที่ทำแบบนี้ ทั้งลูกชายของท่านต้องเจ็บตัวเสียการพนันแทบเสียผู้เสียคน แล้วลูกสาวยังต้องเสียตัวต้องจำใจแต่งงานทั้งที่มีเซลล์เองก็ไม่ได้อยากจะแต่งเลยแต่สถานการณ์บีบบังคับหญิงสาวจึงต้องแต่งงานเพื่อช่วยเหลือครอบครัวตัวเอง ผู้เป็นแม่รู้สึกโกรธลูกเขยมากแต่ในใจก็เห็นใจเพื่อนเพราะคุณหญิงสุภาเองก็ไม่ได้รู้เห็นเป็นใจเกี่ยวกับเรื่องนี้

" เรื่องนี้ฉันยอมรับคำขอโทษของเธอนะเพราะยังไงเราก็เพื่อนกัน แต่เรื่องที่จะให้ไข่มุกให้อภัยโอมานแล้วกลับไปเป็นครอบครัวเหมือนเดิมอันนี้ฉันก็ตอบไม่ได้นะเพราะฉันก็ไม่เคยบังคับลูกเหมือนกัน ต้องดูที่ว่าไข่มุกรักโอมานมากพอที่จะให้อภัยลูกชายเธอได้หรือเปล่า แต่ตอนนี้ฉันก็ยังไม่ได้ติดต่อกับลูกสาวฉันเลยแล้วฉันก็ไม่รู้ว่ามีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นด้วย ฉันไม่รับปากนะว่าไข่มุกจะกลับไปคืนดีกับลูกชายเธอหรือเปล่า ลูกชายเธอร้ายกาจเหลือเกิน " ... มารดามิเชลล์เอ่ยกับเพื่อนสาว

"แค่เธอยอมรับคำขอโทษของฉันฉันก็ดีใจมากๆแล้ว ฉันไม่รู้จะสู้หน้าเธอยังไงดีเธอเป็นผู้มีพระคุณของฉันตลอดเวลาเธอเคยช่วยอะไรฉันบ้างฉันไม่เคยลืมฉันมีทุกวันนี้ได้ก็เพราะเธอไปเซ็นค้ำประกันเงินกู้ให้ฉันตั้งแต่ฉันเริ่มทำธุรกิจฉันรักเธอมากนะแข ถ้าลูกเราหย่ากันยังไงเธอก็ยังเป็นเพื่อนของฉันนะถ้าลูกเราเลิกกันความรักของฉันที่มีต่อเธอไม่ได้ทำให้มันลดน้อยลงเลยนะ"

คุณหญิงสุภากล่าวออกมา สีหน่าเศร้าซึม

"ไม่เป็นไรจะสุภายังไงเราก็เพื่อนกัน "คนแก่ทั้งสองคนกอดกันแบบเพื่อนเข้าใจเพื่อน แต่ภายในใจแม่ของมิเชลล์กับร้อนรุ่มเป็นห่วงลูกจับใจ

เช้าวันใหม่คุณหญิงสุภาได้มาหาโอมานที่ผับแล้วบอกให้โอมานกลับบ้านไปทำงานทันที ถ้าทิ้งงานทิ้งการแบบนี้จะไม่ช่วยตามหามิเชลล์ให้ แต่ถ้าโอมานทำตัวดีไปทำงานตามปรกติคุณหญิงสุภาจะช่วยตามหาให้

" ตาโอลุกเดี๋ยวนี้เลย " ผู้เป็นแม่บุกเข้าไปในห้องนอนลูกชายในผับ

" อืออ คุณแม่ " โอมานยังเมาไม่สร่างเขาปรือตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นแม่เรียก

" คุณแม่หรอกเหรอครับ " เขาพูดในขณะที่เอาผ้าห่มมาปิดหน้าเพราะแสงแดดจ้าแยงตาคนเมาจึงอยากนอนต่อ

" ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ " ผู้เป็นแม่พูดพร้อมกับกระชากผ้าห่มออก

เมื่อแสงแดดแยงตาโอมานจึงค่อยๆค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วคุยกับแม่

" ไปทำงานได้แล้วอย่ามาทิ้งการทิ้งงานแบบนี้อยากให้บริษัทเจ๊งหรือยังไง "

" ให้มันเจ๊งไปเลยครับคุณแม่ผมขอคืนให้คุณพ่อแล้วกัน "