SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 3

“ฮ่า ๆๆ จริงเหรอวิน เราไม่รู้เลยนะว่าวินเคยโดนเกย์วางยานอนหลับ” ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะ VIP 1 เพื่อน ๆ ของฉันก็ตามขึ้นมานั่งด้วยหลังจากที่ผละมาจากออสติน ไม่รู้ว่าเขาเป็นบ้าอะไรอยู่ ๆ ก็มาหาเรื่องฉัน แต่ช่างมันเถอะคิดไปก็ปวดหัวเอาเวลามาสนุกกับเพื่อน ๆ ดีกว่า ส่วนออสตินน่ะเหรอ นี่ครึ่งชั่วโมงแล้วเขายังไม่ลงมาเลยไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่บางที...อาจจะสนุกกับสาว ๆ อยู่ข้างบนก็ได้ใครจะไปรู้

“เออดิ ตื่นมานะแม่งมันจับเราแก้ผ้าละ แล้วบอกว่าเราเป็นผัวมัน...” ฉันนั่งคุยกับเควินไปเรื่อย เขาอัธยาศัยดีนะคะคุยสนุกด้วย ส่วนชะนีกับกระเทยมันเดินไปแอ๊วผู้ที่ไหนก็ไม่รู้

“เฮ้ย! เป็นเหี้ยไรของมึง” เสียงแอลฟ่าดังขึ้นฉันกับเควินก็รีบหันไปมอง จะใครล่ะก็ออสตินไง เดินมาจากไหนก็ไม่รู้หน้าตาอย่างกับยักษ์กระชากตัวยัยนมโตที่นั่งป้อนนมแอลฟ่าอยู่ตั้งนานไปจูบ แถมจูบอย่างดูดดื่ม ยัยนั่นก็หน้าไม่อายนั่งอยู่กับแอลฟ่าแท้ ๆ พอออสตินกระชากไปจูบก็จูบตอบแบบถึงพริกถึงขิง เหอะ!

ออสตินจูบกับยัยนมโตอยู่นานท่ามกลางสายตาของพวกเราและผู้คนรอบข้างจนพอใจเขาก็ผละออก แล้วออสตินก็หันมามองฉันตาขวาง ก่อนที่จะเดินออกไป อะไรของหมอนี่กันนะเข้าใจยากที่สุดเลย

“มึง ๆ เกิดไรขึ้น ทำไมไอ้ตินมันจูบอีนมโตของแอลฟ่า” แมนนี่รีบเดินมากระซิบถามฉันด้วยความอยากรู้ฉันก็ได้แต่ส่ายหน้า ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน แต่แอบสะใจยัยนมโต อยู่ดีๆ ออสตินก็ปล่อยทิ้งไว้กลางทางแล้วคิดว่าคนอย่างแอลฟ่าจะสานต่ออีกไหม

“อะ แอล เจนนี่ไม่ได้ตั้งใจจูบกับออสตินนะคะ” ยัยเจนนี่อะไรนั่นมองตามออสตินด้วยความเสียดายแล้วก็รีบหันมาแก้ตัวกับแอลฟ่า ยัยนมโตเอ้ย

“อืม” ฮะ? ไม่โกรธเหรอ ยัยนี่เพิ่งจูบปากแลกลิ้นกับเพื่อนนายมาหมาด ๆ เลยนะ

“แอลไม่โกรธเจนนี่ใช่ไหมคะ น่ารักที่สุดเลย” ดูยัยนมโตสิยิ้มหน้าระรื่นเชียว

“มึงกูหมั่นไส้อีนี่ว่ะ กูว่าจูบกับอีตินเสร็จน้ำอีนี่เดินแล้วมั้ง” อีแมนกระซิบต่อ ฉันก็ว่างั้นแหละ มองตามออสตินสายตาอาลัยอาวรณ์เชียว

“เชี่ยตินแม่งอารมณ์แปรปรวนอย่าไปสนใจเลย” เควินพูดขึ้นมาแล้วยิ้มให้ฉัน เฮ้อ! เควินยิ้มสวยจัง นิสัยก็น่ารัก ถ้าฉันไม่ได้แอบรักออสตินฉันว่าฉันคงแอบชอบเควินไปแล้วล่ะมั้ง

“ผับจะปิดแล้วจะกลับเลยไหมวะ” แอลฟ่าถามขึ้นหลังจากพวกเรานั่งเม้าท์กันมาร่วม ๆ ชั่วโมง แต่หมอนี่ไม่ได้เม้าท์กับพวกฉันนะ เขานัวอยู่กับยัยเจนนี่นมโตอยู่ต่างหาก

“ทำไม อยากแล้วเหรอ?” จู่ ๆ มิลานก็ถามแอลฟ่า แล้วจ้องแอลฟ่าด้วยสายตาเย็นชา แต่มันดูแปลก ๆ เพราะแอลฟ่ากับมิลานแทบจะไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ

“อืม มีเสี้ยนน่ะ” ฮะ! เสี้ยน คนที่แทบจะไม่เคยคุยกันตอบกันแบบนี้ แล้วยังทำหน้ากวนตีนท้าทายมิลานอีก

“อ้อลืมไปนี่เดือนเก้าแล้ว งั้นก็รีบไปเอากันให้หายอยากเถอะ สงสารเดี๋ยวจะร้องโหยหวนเอา” โห~ มิลานกัดแรงมาก มันไปโกรธอะไรสองคนนี้มานะ

“นี่เธอ! ว่าฉันกับแอลเป็นหมาเหรอฮะ!” เจนนี่นั่งฟังอยู่นานก็หวีดเสียงแหลม ๆ ขึ้น เสียงยัยนี่ยังกับนกหวีดเลยแฮะ

“อืม” มิลานยักคิ้วให้ยัยเจนนี่แล้วจ้องหน้ายัยเจนนี่นมโตแบบที่ไม่คิดจะยอมเหมือนกัน ยัยเจนนี่ที่คงจะดูออกว่ามิลานไม่ได้ไก่กาแบบผู้หญิงทั่วไปเลยฟึดฟัดหันไปฟ้องแอลฟ่าแทน

“แอลฟ่าขา ยัยคนนี้มันว่าเจนนี่ เจนนี่ไม่ยอมนะคะ”

“อย่าไปสนใจเลยที่รัก เราไปสนุกกันดีกว่า” แอลฟ่าพูดแล้วปรายตามองมิลานด้วยสายตาเรียบนิ่งอ่านไม่ออกก่อนจะช้อนตัวยัยเจนนี่ขึ้นอุ้มพร้อมกับประจบจูบพาเดินขึ้นไปชั้น 3 ของผับท่ามกลางสายตาของพวกเราแล้วก็ผู้คนรอบข้าง

“โห~ มึงไม่เอากันตรงนี้เลยล่ะคะ ถ่างขาตรงโซฟาเลยค่ะเดี๋ยวกูย้ายโต๊ะให้” เสียงแมนนี่ตะโกนออกมาด้วยความหมั่นไส้ เพราะพวกฉันเห็นยัยเจนนี่นั่นแอบเบะปากใส่มิลานพอดี

“พอแล้วน่าแมนนี่” ฉันหันไปปรามแมนนี่แล้วหันมามองมิลานที่นั่งข้าง ๆ ด้วยตายตาดุเพราะมันเองนั่นแหละที่ไปหาเรื่องสองคนนั้นก่อน

“แค่แซวไม่คิดว่ามันจะดิ้น” มิลานบอกเหมือนรู้ความคิดฉันแล้วก็นั่งจิบเหล้าต่อ

“งั้นเรากลับกันดีกว่าไหม นี่ก็ดึกแล้ว” ฉันถามทุกคนออกมา นี่ใกล้เวลาผับจะปิดแล้วออกไปก่อนดีกว่าขี้เกียจไปแย่งแท็กซี่กับคนอื่น

“อ้าวทำไมรีบกลับอ่ะมิน อีกตั้งครึ่งชั่วโมงผับถึงจะปิด” เควินถามขึ้น แต่นึกดูแล้วก็เกรงใจเควินเหมือนกันนะ ถ้าพวกฉันกลับก่อนก็เหมือนทิ้งเขาไว้คนเดียว

“เรามาแท็กซี่อ่ะวิน ถ้าออกไปพร้อมคนอื่นตอนผับปิดมันต้องรอรถนาน”