-หนึ่งอาทิตย์ต่อมา-
“คุณตินครับลงไปเถอะครับใกล้ถึงเวลาแล้ว ท่านประธานถามหาเป็นสิบรอบแล้วนะครับ” เสียงวายุเลขาส่วนตัวของผมกำลังขอร้องให้ผมลงไปที่งานข้างล่างด้วยความกังวลเพราะตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาเปิดงานแล้ว
ผมลืมบอกใช่ไหมครับว่าวันนี้งานเปิดตัวโปรเจคใหม่ของบริษัทในเครือครอบครัวผมเองที่มีผมเป็นคนควบคุม ไม่ต้องเดากันแล้วล่ะ ใช่ครับงานเปิดตัวห้างที่มินตราเป็นออแกไนซ์นั่นแหละ
ผมไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปวุ่นวายกับชีวิตเธอเลยนะครับแต่เพราะบริษัทนั้นเป็นบริษัทใหญ่ที่มีชื่อเสียง ผมเปิดตัวห้างทั้งทีลงทุนตั้งหลายพันล้านยังไงผมก็คงต้องทำให้มันออกมาดีที่สุดเลยเลือกบริทัษที่มีฝีมือ แต่ใครจะไปคิดว่าบริษัทที่มีทีมออแกไนซ์เก่ง ๆ เป็นสิบทีมจะให้มินตรามาเป็นแม่งานนี้
ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้ใจเธอหรือดูถูกความสามารถเธอ มินตราเก่งผมรู้ดี แต่ใครจะไปคิดว่าเรื่องราวมันจะบังเอิญให้เราต้องมาเจอกันอีกแบบนี้วะ แล้วผมที่อุตส่าห์หลบหน้ามาตั้ง 3 อาทิตย์ก็ยังไม่พร้อมที่จะโผล่ไปให้เธอเห็นหน้าตอนนี้ด้วย
“ฉันยังไม่พร้อม” ผมบอกวายุ เลขาส่วนตัวของผมที่คุณพ่อให้เขามาคอยช่วยงานจนรู้ใจกัน รู้ใจเรื่องงานนะครับอย่าคิดลึก
“แต่งานนี้จะขาดคุณไม่ได้นะครับ” วายุบอกผม เออกูรู้แล้ว แต่กูไม่พร้อมโว้ย!
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...ไอ้ห่าแอล
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไอ้แอลนี่หว่า
“ฮัลโหล”
“ไงมึง เมื่อไหร่จะโผล่หัวมา ไม่เปิดงานเหรอ?”
“เชี่ยมึงก็รู้ว่าเพราะอะไร”
“ลงมาเถอะน่า กูว่ามินไม่คิดอะไรกับเรื่องนั้นแล้วแหละ”
“เรื่องนั้นกูไม่รู้แต่ตอนนี้กูกลัวใจกูเองนี่แหละ กูกลัวกูทำตามที่เคยสัญญากับมินไว้ไม่ได้...กูไม่พร้อมจะไปให้เขาเจอว่ะ”
“แล้วมึงจะทิ้งงาน?”
เสียงไอ้แอลถามสั้น ๆ นั่นสิวะผมจะทำยังไง นี่มันงานสำคัญที่ผมควบคุมเอง มันเป็นความเชื่อมั่นที่บอร์ดบริหารและพ่อฝากไว้กับผมที่เป็นทายาทคนเดียว
“มึงช่วยกูหน่อยได้ไหม”
“เออ กูก็โทรมาเพื่อโปรดมึงนี่แหละ”
ไอ้แอลตอบด้วยน้ำเสียงยียวน ไอ้เชี่ยมันจะบอกว่าผมเป็นสัตว์เหรอวะ โปรดของมันคือโปรดสัตว์แน่นอน
-สองชั่วโมงต่อมา–
เฮ้อ! ไม่รู้ว่าไอ้แอลกับมิลานใช้วิธีไหนในการพามินตราออกไปจากสถานที่จัดงานแต่ผมโคตรอยากกราบขอบคุณสองคนนั้นเลย ไม่ใช่ผมไม่อยากเจอเธอนะครับ รู้ไหมว่าผมโคตรคิดถึง โคตรอยากเจอหน้า โคตรอยากกอดเธอเลย แต่ผมทำไม่ได้
เวลานี้งานเปิดตัวที่เป็นพิธีการก็จบลงไปแล้ว ตอนนี้ก็มีการทำข่าวแล้วก็มีการแสดงจากบรรดาดารานางแบบนายแบบชื่อดังของวงการบันเทิงเพื่อเรียกกระแสให้ห้างนั่นล่ะอย่าไปสนใจเลย
ผมผละออกมาจากบริเวณงานเพื่อตามหาแอลฟ่า อยากขอบคุณมันสักหน่อยเมื่อกี้โทรหามันบอกอยู่แถวๆ นี้แต่ทำไมหาไม่เจอวะ
#AUSTIN END
#MINTRA TALK
ฉันวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาบริเวณห้างด้วยความเร็วแสงอันน้อยนิดแต่ฉันมั่นใจว่าสุดพลังของฉันแล้วล่ะ ก็อยู่ดี ๆ ใกล้ถึงช่วงที่ผู้บริหารจะขึ้นเวทีเปิดงานพี่พอร์ชก็ลากฉันออกมาแล้วบอกให้ไปเอาเอกสารสำคัญที่คอนโดพี่แกมาให้เพราะต้องให้ลูกค้าเซ็นทันทีหลังจบงาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก