SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 24
สรุปบท EP : 24: SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก
อ่านสรุป EP : 24 จาก SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก โดย Phat_sara
บทที่ EP : 24 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่ SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Phat_sara อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“ออสติน ทำไมนายถึงได้ดื้อด้านงี่เง่าเอาแต่ใจแบบนี้ฮะ!” ฉันขึ้นเสียงใส่เขาด้วยความหงุดหงิด แต่เขากลับไม่สนใจแล้วก็ปรับเบาะนอนหลับตาไปเลย โอ๊ย!
“ออสติน ติน! อย่ามาทำแบบนี้ รีบไปเลยเดี๋ยวรปภ. มาไล่” ฉันเขย่าแขนเขาให้ลืมตา แต่ก็เท่านั้นแหละไม่รู้เอาความด้านความมึนมาจากไหน
ฉันเรียกเขาอยู่สักพัก รปภ. ก็เหมือนจะเดินมาเพราะรถจอดนานพอสมควรแล้ว
ปัง! เสียงประตูฝั่งฉันปิดลงดัง ๆ
“โอเคยอมแพ้ ลุกขึ้นมา” ฉันพูดเสร็จไอ้บ้าออสตินก็ลืมตาขึ้นทันควัน แล้วก็ลอบยิ้มออกมา เหอะ! สนุกมากสินะที่เอาชนะฉันได้
“ขับไหม” ออสตินหันมาถามด้วยรอยยิ้ม ยิ้มปั้นจิ้มปั้นเจ๋อน่าตบชะมัด
“ไม่! ไปเลย ออกรถเร็ว ๆ รปภ. เดินมาโน่นละ” ฉันบอกเขาเสียงดัง เริ่มจะทนไม่ไหวกับไอ้บ้านี่แล้วนะ สรุปคือฉันจะหนีเขาไม่พ้นใช่ไหม
-หนึ่งชั่วโมงต่อมา-
ฉันอยากจะกรี๊ดมาก ผับเขากับคอนโดฉันห่างกันแค่ 10 กม. แต่ใช้เวลาฝ่ารถติดถึง 1 ชั่วโมง! มันใช่เรื่องเหรอ แล้วดูหน้าไอ้คนขับรถนั่งผิวปากฮัมเพลงอารมณ์ดีมาตลอดทาง
“ฉันเพิ่งออกจากที่นี่กลับไปคอนโด แล้วก็ต้องมาที่นี่แล้วก็ย้อนกลับไปคอนโดอีก นายเป็นบ้าอะไรออสติน ฉันเหนื่อย!” ทันทีที่รถจอดด้านหลังผับฉันก็บ่นเขาทันที
“เหนื่อยเหรอ” ออสตินหันมาถามด้วยแววตาซื่อ โถ~ ไอ้ตอแหล ไปหัดสตอเบอรี่มาจากไหน ฉันไม่ตอบแค่ปรายตาไปมองเขาเท่านั้น
“ขึ้นไปนอนบนห้องก่อนไหม”
“เหอะ! ใครจะบ้าขึ้นไป”
“อย่าทำหน้าบึ้งสิที่รัก เดี๋ยวไม่สวยนะ” ออสตินชะโงกหน้ามาใกล้ ๆ แล้วก็เอามือมาหยิกแก้มฉัน
ผลัก!
“โอ๊ย! เจ็บนะมินตรา” ออสตินร้องเสียงหลงเพราะเขามัวแต่หยิกแก้มฉัน ฉันก็เลยอาศัยจังหวะที่เขากำลังเผลอผลักหัวเขาเต็มแรงจนมันไปกระแทกกับกระจกรถ ดี สมน้ำหน้า!
“ให้ฉันกลับได้รึยัง” ฉันถามเขาเพราะฉันเหนื่อยเต็มทีแล้ว วันเสาร์ที่ฉันควรได้นอนเปื่อยอยู่ที่คอนโดหมดไปกับการสู้รบปรบมือกับไอ้หน้ามึนที่อันตรายต่อหัวใจ
“ขับรถเป็นใช่ไหม ให้ไปส่งรึเปล่า” ออสตินถามออกมา
“ตลก!” ฉันหันไปบอกเขา เขาจะเล่นลิ้นไปถึงไหน ฉันเหนื่อยนะ เหนื่อยหัวใจ ฉันต้องยอมรับตรง ๆ ว่าการกลับมาเจอกันครั้งนี้ออสตินเปลี่ยนไปมาก เขา...น่ารักขึ้นมาก หัวใจฉันมันเหนื่อยกับการต้องมาคอยใจเต้นรัววันละหลายรอบเพราะเขาแล้ว
“แต่ตอนนี้มันเวลารถติดเลยนะมิน เนี่ย 6 โมงกว่าคนเพิ่งเลิกงานเลยเดี๋ยวค่อยกลับก็ได้”
“วันนี้วันเสาร์” ฉันตอบเขาไป ไม่อยากจะขำกับความกระล่อนความมึนนะ แต่ก็อดขำในใจไม่ได้จริง ๆ
“เฮ้อ! รั้งยังไงก็ไม่อยู่ โอเค ๆ ขับรถกลับดี ๆ นะครับ ถึงแล้วโทรบอกด้วย” ออสตินยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินลงจากรถ ฉันก็เลยเดินอ้อมมาฝั่งคนขับด้วยใจเต้นรัวพร้อมกับมองหน้าเขาอีกครั้งเพื่อถามความแน่ใจ เขาแน่ใจนะว่าจะให้ฉันขับรถคันนี้ไปจริง ๆ ถ้าพังขึ้นมาฉันไม่มีปัญญารับผิดชอบแน่ ออสตินพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้ขึ้นรถ ฉันก็เลยรวบรวมสติแล้วก็ขับมันออกมาซะเลย
ฉันฝ่ารถติดมาถึงคอนโดก็เกือบจะ 2 ทุ่ม ถึงวันนี้จะเป็นวันเสาร์แต่คนก็ออกไปกินข้าวนอกบ้าน ออกไปเที่ยวกันจนทำให้รถติดอยู่ดี
ติ๊ง!
girl M (3)
Manny : อีมินตราาา
MinMin : ไรเทย?
Manny : ขับรถสวยเก๋เท่ห์จังนะคะ
อีแมนนี่พิมพ์มาแบบนี้ทำเอามือฉันสั่น อย่าบอกนะว่ามันเห็นฉันขับรถออสติน ไม่นะ ฉันไม่อยากให้ใครมารับรู้ว่าฉันกับเขากลับมาเจอกัน
MinMin : ไรมึง เพ้ออะไร
Manny : อย่ามาตอแหล กูรู้กูเห็นกูมาหามึงพอดี
MinMin : มึงอยู่ไหนเทย
Manny : ตื่นเต้นเหรอ?
Milan : รถอะไรวะ
Manny : รถที่ซื้อเพราะหึงคันนั้นไง
Milan : อ๋อ~ เม้าท์เลยเดี๋ยวมาไล่อ่าน ทำธุระแป๊บ
มันพูดเรื่องอะไรของมันสองคน เหมือนรู้กันยังงั้นแหละ
MinMin : ตกลงมึงอยู่ไหน?
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“โอ๊ย! ก็อีเควินไปแกล้งพูดลอย ๆ ว่าจะเอารถไปรับมึงมาเที่ยวเพราะมึงชอบรถรุ่นนี้มาก~ อาทิตย์ต่อมารถคันนี้ก็จอดอยู่ที่ผับแล้วค่ะ มึงคิดว่าเพราะมึงไหมละ” พอฉันได้ยินสิ่งที่แมนนี่เล่าก็ใจเต้นอีกแล้ว แต่ก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาจะให้ความสำคัญกับฉันขนาดนั้น แค่เพราะคำพูดของเควินจะทำให้เขายอมควักเงินเป็นสิบล้านเพื่อซื้อรถเลยเหรอ ไม่หรอกมั้งคะ
“แล้วมึงจะเบ้ปากตอนพูดทำไมเนี่ย” ฉันถามมันขึ้นเพราะอีแมนพูดไปเบ้ปากไป
“ลำไยคนมีผัวรวย รีบ ๆ ดีกันเถอะ ไม่ต้องรีบกลับมาเป็นผัวเมียกันก็ได้แค่ให้โอกาสกันและกัน จะได้ไม่ต้องมาทรมานใจทั้งสองฝ่าย”
“บ้า! กูไม่ได้เป็นผัวเมียกัน”
“เหรอคะ! แล้วตกลงยังไงคะ กูว่ามันยอมผิดสัญญาที่อุตส่าห์ทำมาได้ตั้ง 2 ปีแบบนี้มันไม่ปล่อยมึงไปง่าย ๆ หรอกค่ะ ” อีแมนนี่กระแทกเสียงใส่อย่างล้อเลียน
“กูไม่อยากกลับไปเจ็บอีก กูคงพอแค่นี้แหละแมนนี่” ฉันบอกมันไปตามความตั้งใจเดิม
“อืม ตามใจมึงแล้วกัน กูจะรอดู แต่กูก็เชียร์นะ สงสารมึงสองคน” อีแมนพูดออกมาแล้วก็ยิ้มให้ฉัน ก่อนที่พวกเราจะนั่งเมาท์เรื่องอื่นกันไปตามประสา
ตื้ดดดดด ตื้ดดดด
“ใครโทรมาอีมิเหรอ” อีแมนถามหลังจากที่เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ฉันมองหน้าจอที่มีไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มาแอบเมมเบอร์เอาไว้แล้วก็พยายามหลบไม่ให้อีแมนเห็นจนทำให้เจ้าแม่สอดรู้อย่างมันสงสัย มันเลยรีบแย่งโทรศัพท์ไปจากมือฉันอย่างรวดเร็ว
“ออสตินของหนูมิน อี๋~ มึงไม่ได้เมมเองใช่ไหมเนี่ย ลำไยผัวมึงมากค่ะมินตรา” อีแมนพูดแล้วก็เบ้ปากหัวเราะก่อนที่จะกดรับสายแล้วเปิดสปีกเกอร์โฟน โดยที่ฉันได้แต่ถลึงตาใส่เพราะห้ามไม่ทัน
“ฮัลโหล ถึงคอนโดรึยังมิน” เสียงออสตินเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้ม
“ถึงแล้วค่า ถึงนานแล้ว” เสียงอีแมนนี่ดัดเสียงให้เล็กแหลมตอบออสตินไป
“แมนนี่เหรอ” ออสตินเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนจะตกใจเล็กน้อย
“ค่า คิดถึงตินตินจังเลย” อีแมนพูดขึ้นด้วยเสียงร่าเริงเป็นปกติ มันคงรู้ว่าออนตินอาจจะเกร็งที่ต้องมาคุยกับมัน เพราะเขาเคยทำให้เพื่อนรักของแมนนี่อย่างฉันเจ็บมามากนี่
“อื้ม คิดถึงเหมือนกัน” เสียงออสตินเริ่มดีขึ้น
“คิดถึงใครคะ คิดถึงแมนนี่หรือ...เมีย” อีแมนจีบปากจีบคอพูดขึ้นทำเอาฉันทนไม่ไหวทุบแขนมันไปเต็มแรง
“หึ ๆๆ ทั้งสองคนนั่นแหละ ว่าแต่แมนนี่จะกลับตอนไหน” พอออสตินพูดประโยคแรกจบอีแมนก็หันมาทำหน้าทำตาใส่ฉัน
“อีกสักพักค่ะ ทำไมเหรอคะตินติน”
“อย่าเพิ่งกลับนะ รอเปิดประตูให้เราก่อนกำลังไป...กลัวเมียไม่เปิดประตูให้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก