“พอแล้วน่าจะกินทำไมเยอะแยะ” ออสตินจับมือฉันเอาไว้แล้วก็ส่งเสียงดุ
“กินทำไม! เหอะ! กินให้ลืม เอิ้ก! นายไง ไอ้คนเชี่ย! ฟันแล้วทิ้ง! ไอ้ผัวเฮงซวย!” พอถึงประโยคนี้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นก็ส่งเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที
“ไม่ได้ทิ้ง ไม่เคยคิดจะทิ้งเธอเลยมินแต่เธอไล่ฉันไปเองอย่าลืม พอแล้วมิน เลิกเพ้อเจ้อเมามากแล้วไปนอนพักได้แล้ว ผมขอตัวนะครับ ขอพาแฟนไปนอนก่อน เชิญสนุกต่อได้ตามสบายเลยนะครับ” ออสตินพูดจบก็อุ้มฉันเดินขึ้นไปชั้นบนทันที
ฉันดูคลิปจบก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองพี่แจนที่ยิ้มอยู่ข้างฉันด้วยท่าทางอาย นี่ฉันทำอะไรลงไปสาบานได้ว่าคืนปาร์ตี้วันนั้นฉันจำเหตุการณ์นี้ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แล้วแบบนี้ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ก็เล่นตะโกนประกาศตัวไปว่าโดนผู้ชายฟันแล้วทิ้งแบบนั้น แถมยังด่าเขาว่าผัวเฮงซวยอีกต่างหาก ไอ้บ้าตินก็ไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟังเลย!
“น้องมินขา ทำไม่ไม่เคยบอกเลยว่าเป็นแฟนคุณติน พี่อิจมาก~ ทำบุญด้วยอะไรถึงได้มีแฟนหล่อเวอร์ รวยอลังแบบนี้” พี่แจนทำท่ากระดี้กระด้าถามฉัน แต่ฉันไม่รู้จะตอบพี่แจนว่ายังไงดี ตอบว่าทำบุญด้วยการทำให้เขาโมโหแล้วโดนข่มขืนค่ะพี่แจนมินเลยได้ผัวหล่อรวยเลวครบสูตร ตอบแบบนี้ได้ไหม ถ้าตอบได้ฉันจะตอบทันที
“ไม่ได้เป็นแฟนค่ะพี่แจนแค่เพื่อนเก่า คืนนั้นมินคงเมามากเลยเพ้อเจ้อไปเรื่อย” ฉันคิดคำแก้ตัวได้ก็รีบพูดทันที
“แต่คุณตินไม่ได้เมานี่จ้ะ ไม่ต้องอายหรอกน่ามีแฟนแบบคุณตินน่าอิจฉาจะตาย” พี่แจนยิ้มให้ฉัน ฉันก็เลยยิ้มแห้ง ๆ กลับไปเพราะไม่รู้จะแก้ตัวยังไงดี
“ฮัล~ โหล~ ทุกคน~” เสียงพี่อริสตะโกนมาก่อนตัวเอ่ยทักทายทุกคนด้วยความสดใส พอเดินมาเจอฉันพี่อริสก็ชะงักมองหน้าแล้วก็
“น้องมิน กรี๊ด~ คุณตินของเจ้โดนน้องมินซุ่มกินทำไมไม่บอก!” เฮ้อ! ท่าทางวันนี้ความสงบสุขในการเริ่มต้นทำงานของฉันจะหมดไปแล้ว
ฉันนั่งทำงานไปตอบคำถามเพื่อนร่วมงานไปทั้งวัน ยังดีที่ไม่มีใครถามเรื่องรถคงเพราะยังไม่มีใครเห็นเพราะฉันอ้อมเข้าด้านหลังแล้วก็พาตัวเองไปจอดรถที่มุมอับไกลที่สุดของลานจอดที่ไม่มีใครไปจอดกันเพราะมันต้องเดินไกลมาก
ติ๊ง!
พอเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นฉันก็เห็นว่าเป็นออสตินที่ทักมาด้วยคำที่ฉันรู้ทันทีว่ามากวนประสาท
Austin-m : ที่รัก
MinMin : ทะลึ่ง!
Austin-m : เลิกงานกี่โมง
MinMin : มีไร
Austin : หิว
MinMin : ก็กินสิ
Austin-m : อยากกินพร้อมเธอ
MinMin : ฉันไม่อยากเจอหน้านาย ทำไมนายไม่เล่าเรื่องคืนนั้นให้ฉันฟัง นายรู้ไหมว่าวันนี้ฉันเจออะไร!
Austin-m : เจอเพื่อนร่วมงานอิจฉาที่มีผัวหล่อและรวย
MinMin : ออสติน!
Austin : ฮ่า ๆๆ ทำงานซะหมูมิน เย็นนี้เจอกัน
ฉันมองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิดปนเขิน หมดปัญญาจะไล่ให้เขาไปจากชีวิตก็คงต้องอยู่แบบมึน ๆ อึน ๆ แบบนี้ไปสักพักล่ะนะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก