SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 28

“พอแล้วน่าจะกินทำไมเยอะแยะ” ออสตินจับมือฉันเอาไว้แล้วก็ส่งเสียงดุ

“กินทำไม! เหอะ! กินให้ลืม เอิ้ก! นายไง ไอ้คนเชี่ย! ฟันแล้วทิ้ง! ไอ้ผัวเฮงซวย!” พอถึงประโยคนี้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นก็ส่งเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที

“ไม่ได้ทิ้ง ไม่เคยคิดจะทิ้งเธอเลยมินแต่เธอไล่ฉันไปเองอย่าลืม พอแล้วมิน เลิกเพ้อเจ้อเมามากแล้วไปนอนพักได้แล้ว ผมขอตัวนะครับ ขอพาแฟนไปนอนก่อน เชิญสนุกต่อได้ตามสบายเลยนะครับ” ออสตินพูดจบก็อุ้มฉันเดินขึ้นไปชั้นบนทันที

ฉันดูคลิปจบก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองพี่แจนที่ยิ้มอยู่ข้างฉันด้วยท่าทางอาย นี่ฉันทำอะไรลงไปสาบานได้ว่าคืนปาร์ตี้วันนั้นฉันจำเหตุการณ์นี้ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แล้วแบบนี้ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ก็เล่นตะโกนประกาศตัวไปว่าโดนผู้ชายฟันแล้วทิ้งแบบนั้น แถมยังด่าเขาว่าผัวเฮงซวยอีกต่างหาก ไอ้บ้าตินก็ไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟังเลย!

“น้องมินขา ทำไม่ไม่เคยบอกเลยว่าเป็นแฟนคุณติน พี่อิจมาก~ ทำบุญด้วยอะไรถึงได้มีแฟนหล่อเวอร์ รวยอลังแบบนี้” พี่แจนทำท่ากระดี้กระด้าถามฉัน แต่ฉันไม่รู้จะตอบพี่แจนว่ายังไงดี ตอบว่าทำบุญด้วยการทำให้เขาโมโหแล้วโดนข่มขืนค่ะพี่แจนมินเลยได้ผัวหล่อรวยเลวครบสูตร ตอบแบบนี้ได้ไหม ถ้าตอบได้ฉันจะตอบทันที

“ไม่ได้เป็นแฟนค่ะพี่แจนแค่เพื่อนเก่า คืนนั้นมินคงเมามากเลยเพ้อเจ้อไปเรื่อย” ฉันคิดคำแก้ตัวได้ก็รีบพูดทันที

“แต่คุณตินไม่ได้เมานี่จ้ะ ไม่ต้องอายหรอกน่ามีแฟนแบบคุณตินน่าอิจฉาจะตาย” พี่แจนยิ้มให้ฉัน ฉันก็เลยยิ้มแห้ง ๆ กลับไปเพราะไม่รู้จะแก้ตัวยังไงดี

“ฮัล~ โหล~ ทุกคน~” เสียงพี่อริสตะโกนมาก่อนตัวเอ่ยทักทายทุกคนด้วยความสดใส พอเดินมาเจอฉันพี่อริสก็ชะงักมองหน้าแล้วก็

“น้องมิน กรี๊ด~ คุณตินของเจ้โดนน้องมินซุ่มกินทำไมไม่บอก!” เฮ้อ! ท่าทางวันนี้ความสงบสุขในการเริ่มต้นทำงานของฉันจะหมดไปแล้ว

ฉันนั่งทำงานไปตอบคำถามเพื่อนร่วมงานไปทั้งวัน ยังดีที่ไม่มีใครถามเรื่องรถคงเพราะยังไม่มีใครเห็นเพราะฉันอ้อมเข้าด้านหลังแล้วก็พาตัวเองไปจอดรถที่มุมอับไกลที่สุดของลานจอดที่ไม่มีใครไปจอดกันเพราะมันต้องเดินไกลมาก

ติ๊ง!

พอเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นฉันก็เห็นว่าเป็นออสตินที่ทักมาด้วยคำที่ฉันรู้ทันทีว่ามากวนประสาท

Austin-m : ที่รัก

MinMin : ทะลึ่ง!

Austin-m : เลิกงานกี่โมง

MinMin : มีไร

Austin : หิว

MinMin : ก็กินสิ

Austin-m : อยากกินพร้อมเธอ

MinMin : ฉันไม่อยากเจอหน้านาย ทำไมนายไม่เล่าเรื่องคืนนั้นให้ฉันฟัง นายรู้ไหมว่าวันนี้ฉันเจออะไร!

Austin-m : เจอเพื่อนร่วมงานอิจฉาที่มีผัวหล่อและรวย

MinMin : ออสติน!

Austin : ฮ่า ๆๆ ทำงานซะหมูมิน เย็นนี้เจอกัน

ฉันมองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิดปนเขิน หมดปัญญาจะไล่ให้เขาไปจากชีวิตก็คงต้องอยู่แบบมึน ๆ อึน ๆ แบบนี้ไปสักพักล่ะนะ

เราทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างเงียบอยู่พักใหญ่ออสตินถึงได้ลืมตาแล้วพลิกตัวมานอนหงาย จากนั้นเขาก็เอื้อมมือมากุมมือฉันไว้ ฉันเองก็ได้แต่มองการกระทำของเขาโดยที่ไม่พูดอะไรเพราะไม่รู้จะทำยังไงดี บอกตามตรงว่าใกล้ชิดกันทีไรฉันเขินทุกที

“มิน”

“หืม”

“เริ่มต้นกันใหม่เถอะนะ ขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้ง...นะครับ” ออสตินมองหน้าฉันที่ก้มลงมองหน้าเขาเหมือนกัน สายตาเขาตอนนี้เป็นแววตาที่มีแต่ความจริงจัง ไม่ได้ดูเลวร้ายเหมือนเมื่อก่อน

“ฉันเคยบอกนายไปแล้วนะนะออสติน”

“แล้วฉันยอมไปจากเธอไหมล่ะ เธอไม่รำคาญเหรอเวลาที่ไล่ฉันแล้วฉันไม่ยอมไป สู้เรามาอยู่ด้วยกันแบบแฮปปี้ไม่ดีกว่ารึไง” ออสตินชักแม่น้ำทั้งห้าพร้อมด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ เมื่อกี้ยังจริงจังอยู่เลยตอนนี้กลับมาเจ้าเล่ห์อีกแล้ว เฮ้อ! พูดจบเขาก็ลุกขึ้นนั่งเพื่อที่เราจะได้คุยกันได้สะดวก

“ถ้าฉันเสียใจมากกว่า... / ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกเด็ดขาด” ออสตินพูดสวนขึ้นมาทั้งที่ฉันยังพูดไม่จบเลยด้วยซ้ำ

“อย่าเพิ่งสัญญา ถ้าคบกันมันไม่มีคู่ไหนที่จะไม่มีทางทะเลาะกันหรอกออสติน” ฉันสวนกลับไป เพราะไม่อยากให้เขาสัญญาอะไรทั้งนั้น

“งั้นมาลองคบกันก่อนสิ มันอาจจะมีทะเลาะกันบ้างตามประสาลิ้นกับฟัน แต่ฉันจะทำให้เธอมีความสุขมากกว่าความทุกข์แน่นอน” ออสตินจับมือฉันแล้วยิ้มให้บาง ๆ ฉันเคยบอกรึยังว่าเวลาเขามองใครด้วยสายตาอ่อนโยนพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น มันทำให้เขาหล่อมาก จากที่หล่ออยู่แล้วก็ยิ่ง หล่อ very very very หล่อ -///-

“ทำให้ได้อย่างที่พูดนะ” ฉันบอกเขาออกไป พยายามไม่มองหน้าเขาเพราะกำลังเขินอยู่ แต่เหลือบเห็นทางหางตาว่าออสตินยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

“หึ ๆๆ ทำได้อยู่แล้ว ส่วนเธอก็เตรียมตัวหลงรักผัวตัวเองวันละสิบรอบได้เลยมินตรา”