So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 7

ฉันไปคบกับไอ้ผู้ชายสารเลวขนาดนั้นได้ยังไงวะ! ที่จริงฉันก็รู้จักไอ้บ้านั่นมานานแล้วนะคะ รู้จักกันแบบผ่าน ๆ เพราะที่บ้านเราเป็นคู่ค้ากัน แต่เพิ่งมาเคยคุยกันตอนที่ไปซัมเมอร์ที่อังกฤษตอนจบม.ปลาย หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อย ๆ ถึงได้ตัดสินใจคบกัน

เวลาที่คุยกันมาตั้งหลายเดือนไม่ได้ทำให้ฉันรู้ถึงสันดานเลวทรามของเขาเลยสักนิด ถ้าวันนี้ไม่ได้มารู้ความจริงซะก่อนฉันคงต้องมากอดจูบกับคนที่ไปมีอะไรกับใครมาบ้างก็ไม่รู้ แค่นึกว่าที่ผ่านมาเขาก็ต้อเคยงทำแบบนี้ก็ขยะแขยงเต็มทนแล้ว

ติ๊งต่อง!

เสียงออดหน้าห้องดังขึ้นในเวลาสามทุ่ม ใครมากวน? อย่าบอกนะว่าเป็นแอลฟ่าเพราะถ้าใช่ฉันจะด่าให้หนักเอาให้ฉิบหายกันไปข้างเลย

พอเดินมาส่องดูตรงตาแมวก็เป็นเขาจริง ๆ ค่ะ นี่ฉันกลับมาตั้งแต่หนึ่งทุ่มเขาเพิ่งตามมาหาฉันตอนสามทุ่มกว่า ๆ เนี่ยนะ ไม่ต้องเดาก็รู้แล้วล่ะว่าเอาเวลาไปทำอะไรอยู่ คนเราพออยากขึ้นมาอะไรมันก็ฉุดไม่อยู่จริง ๆ ผิดชอบชั่วดีไม่รู้กูรู้แค่กูจะต้องทำให้เสร็จ หึ!

“มีอะไร” ฉันเปิดประตูออกไปก็ถามผู้ชายที่ยืนหน้านิ่งอยู่หน้าห้องทันที ไม่ได้อยากคุยนะคะแต่โตแล้วขี้เกียจมาทำเป็นงอนไม่ยอมคุยสู้คุยกันให้จบเรื่องไปเลยดีกว่าง่ายดีไม่ต้องมาเสียเวลาอะไรมากมาย

“ใจเย็นรึยัง” แอลฟ่าถามฉันพร้อมกับส่งรอยยิ้มบาง ๆ มาให้ แต่ฉันได้ยินแล้วยิ่งโมโหถามแบบนี้เหมือนฉันเป็นคนผิดเลยค่ะ อยากจะเอามีดกดลงไปที่หน้าแล้วคว้านมันออกมาวัดว่าหน้าเขานี่มันหนากี่นิ้วจริง ๆ

“หายเงี่-นแล้วเหรอ” ฉันไม่ตอบคำถามแต่เลือกที่จะถามกลับไป เป็นคำพูดหยาบคายที่ฉันเองก็ไม่นึกว่าจะพูดมันออกมาได้ขนาดนี้ แต่มันคงเพราะอารมณ์หรือความเจ็บที่อยู่ในใจที่ทำให้พูดออกมา

แอลฟ่าได้ยินก็เหมือนจะอึ้งไปเหมือนกัน แต่ฉันไม่สนใจหรอกจะอึ้งหรือจะรู้สึกยังไงกับคำพูดฉันยังไงก็เชิญ เพราะที่ฉันเจอมามันมากกว่านั้น

“ไม่ใช้อารมณ์สิมิลค์” แอลฟ่าตอบแล้วจ้องหน้าฉันด้วยสายตาดุ ทำเหมือนฉันเป็นเด็กไม่มีเหตุผลยังไงยังงั้น ยิ่งเห็นแบบนี้อารมณ์ฉันก็ยิ่งขึ้นสิคะ หมดแล้วความรู้สึกดีที่เคยมี ไอ้รักก็รักอยู่หรอกแต่ไม่ได้โง่ขนาดรักผู้ชายมากกว่าตัวเอง ยิ่งผู้ชายสันดานสารเลวแบบนี้ยิ่งเลิกรักได้ไม่ยาก

“กลับไปซะแอลฟ่าฉันไม่อยากคุยกับนาย” ฉันตอบกลับอย่างใจเย็น ที่จริงก็พยายามใจเย็นนั่นล่ะ ไม่รู้จะตีโพยตีพายต่อหน้าเขาอีกทำไมในเมื่อขนาดฉันเห็นเขานั่งขย่มผู้หญิงอยู่ต่อหน้าเขายังไม่รู้สึกรู้สากับเสียงตะโกนของฉันเลย

“ฉันอยากคุยกับเธอให้เข้าใจก่อนมิลค์” แอลฟ่าบอกแล้วเดินปรี่เข้ามาในห้องฉันทันทีพร้อมกับเดินไปทิ้งตัวที่โซฟาอย่างถือวิสาสะด้วยส่วนฉันได้แต่มองการกระทำของเขาด้วยความอึ้ง

“ออกไป เอาร่างกายเน่า ๆ ของนายออกไปจากห้องฉันซะ” ฉันบอกเขา พยายามกดเสียงให้นิ่งที่สุด ถึงแม้ว่ามือจะเริ่มสั่นแล้วก็ตาม

“มานั่งคุยกันก่อน ฉันอธิบายได้น่า” แอลฟ่ายังคงใจเย็น สรุปคือฉันไล่ยังไงก็คงไม่ไปสินะ โอเคถ้างั้นก็ขอฟังคำแก้ตัวกับเหตุผลสารเลวของเขาหน่อยเถอะ

“พูดมาสิ เหตุผลของการกระทำชั่ว ๆ ของนาย” ฉันบอกไปแต่ก็ยังยืนอยู่ นั่งคุยมันจะดูสุนทรีเกินไปเกิดคำไหนมันชั่วเกินให้อภัยจะได้เดินไปคว้าอะไรมาทุบหัวเขาทัน

“ก็อย่างที่บอกเธอแล้วไง มันก็แค่เรื่องธรรมดาไหมวะมิลค์ฉันมีอารมณ์แต่ทำกับเธอไม่ได้ฉันก็ต้องหาที่ลง เสร็จแล้วก็ต่างคนต่างไปไม่ได้มีพันธะต่อกันเลย ฉันไม่ได้คบซ้อนสักหน่อย” แอลฟ่าบอกออกมา นี่น่าจะเป็นการพูดยาว ๆ ครั้งแรกของเขาเลยนะ แต่ไม่น่าเชื่อว่าการพูดอะไรยาว ๆ ออกมา มันจะเต็มไปด้วยคำพูดเหี้ยๆ ความคิดเหี้ย ๆ ได้ขนาดนี้

“แล้ว? แล้วมันถูกต้องตรงไหนกับการที่นายไปมีอะไรกับคนอื่น ทั้งที่นายเองก็มีแฟนอยู่แล้ว” ฉันถามเขาด้วยความอยากรู้ว่าเขาจะเอาตรรกะชั่ว ๆ อะไรมาตอบฉันอีกบ้าง

“ฉันป้องกันทุกครั้งน่า” แอลฟ่าเอนหลังไปที่โซฟาแล้วก็บอกฉัน บอกเหมือนเริ่มรำคาญที่ฉันพูดไม่รู้เรื่อง แต่คำตอบมึงไม่ได้ตรงตามคำถามกูเลยสักนิด!

“ไอ้ชั่ว” ฉันพูดออกมา แค่พูดเท่านั้นนะคะไม่ได้ตะโกน เพราะเหลืออดจริง ๆ ไม่นึกเลยว่าเขาจะไม่สำนึกได้ขนาดนี้