สตรีขี่ม้าออกศึก นิยาย บท 8

วันรุ่งขึ้น จ้านเป่ยว่างเข้าไปในพระราชวังตามคำสั่ง เดิมทีเขาคิดว่าพอเข้าไปในวังแล้วก็สามารถเจอกับฝ่าบาทได้ เพราะถึงยังไงตอนนี้เขาเป็นคนโดดเด่นในราชสำนัก

โดยไม่คาดคิด เขารออยู่นอกห้องหนังสือหลวงเป็นเวลาหนึ่งชั่วยามเต็ม ก่อนที่อู๋ต้าปั้นจะออกมาและพูดว่า "ท่านแม่ทัพจ้าน ฝ่าบาทกำลังยุ่งอยู่ เขาบอกว่าให้ท่านกลับก่อน เดี๋ยวจะค่อยเรียกท่านมาใหม่ในวันอื่นขอรับ"

จ้านเป่ยว่างมีสีหน้าประหลาดใจ เขารออยู่นอกห้องหนังสือมานานขนาดนี้ ก็ไม่เห็นมีขารชาการคนใดเข้าออก แสดงว่าพระองค์ไม่ได้ทรงอภิปรายเรื่องการเมืองกับข้าราชบริพาร

เขาถามว่า "อู๋กงกง เดิมทีฝ่าบาททรงเรียกข้ามาเพื่ออะไรหรือ"

อู๋ต้าปั้นพูดด้วยรอยยิ้ม "ท่านแม่ทัพ ข้าน้อยไม่รู้เรื่องนี้ขอรับ"

จ้านเป่ยว่างรู้สึกงุนงงเล็กน้อย แต่เขาไม่กล้าเข้าไปถามฝ่าบาทโดยตรง "รบกวนกงกงเตือนข้าสสัดหน่อยว่าใช่ข้าทำผิดอะไรหรือไม่?"

อู๋ต้าปั้นยังคงยิ้มและกล่าวว่า "ท่านแม่ทัพเพิ่งกลับมาอย่างมีชัย เป็นวีรบุรุษของบ้านเมือง จะมมีผิดที่ไหนกัน"

"แล้วฝ่าบาท..."

อู๋ต้าปั้นโค้งคำนับและพูดว่า "ท่านแม่ทัพ โปรดกลับก่อนเถอะขอรับ"

จ้านเป่ยว่างยังต้องการถามต่อ แต่อู๋ต้าปั้นได้หันกลับแล้วขึ้นบันไดหินไป ดังนั้นเขาจึงได้แต่จากไปด้วยความไม่สบายใจ

ในงานเลี้ยงเฉลิมฉลอง ฝ่าบาททรงยกย่องเขากับยี่ฝางอย่างมาก ทำไมนี่เพิ่งผ่านไปวันเดียวเอง เขาถึงปฏิบัติต่อเขาอย่างเย็นชาเพียงนี้?

เขาออกไปที่ประตูวังเพื่อไปเอาม้า แต่เขาได้ยินเสียงซุบซิบของทหารองครักษ์เฝ้าประตูพระราชวังที่อยู่หน้าประตูของตำหนักเจิ้งหยางกระซิบว่า "เมื่อวานฮูหยิงของแม่ทัพมา และยามนี้แม่ทัพก็เข้าวังด้วย หรือว่าเรื่องพระราชทานอภิเษกสมรสจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นมาเหรอ?"

"อย่าพูดไร้สาระ ฝ่าบาททรงอนุญาตต่อหน้าข้าราชการและประชาชน แล้วจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นได้อีกล่ะ?"

จ้านเป่ยว่างขมวดขึ้นและเขาก็เดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว "ฮูหยิงของข้าเข้าวังเมื่อวานนี้เหรอ?"

องครักษ์หลวงทั้งสองลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พยักหน้าแล้วพูดว่า "ขอรับ นางรออยู่ที่นี่ตั้งหนึ่งชั่วยามฝ่าบาทถึงยอมเรียกนางเข้าพบสักที"

เมื่อวาน จ้านเป่ยว่างอยู่ที่บ้านของตระกูลยี่ทั้งวัน เขาไม่รู้ว่าซ่งซีซีอยู่ที่ไหน แต่เขาไม่คากคิดว่านางจะเข้าวัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน