สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ นิยาย บท 11

ที่วิลล่า

ฉู่เหมียนมาเอาแหวนคืน เธอใส่รหัสและรอให้ประตูเปิดแต่กลับได้ยินเสียงตอบกลับผ่านกลไก… รหัสไม่ถูกต้อง

ฉู่เหมียนเงยหน้ามองประตูห้องให้แน่ใจว่านี่คือวิลล่าของกู้ว่างเชินไม่ผิดแน่ จากนั้นก็ใส่รหัสอีกครั้งแต่มันก็ยังแจ้งว่ารหัสผิด

เปลี่ยนรหัสแล้วเหรอ

จนกระทั่งใส่รหัสผิดเป็นครั้งที่สาม แม้กระทั่งสแกนลายนิ้วมือก็ไม่ผ่าน เสียงล็อกอิเล็กทรอนิกส์ส่งเสียงเตือน ฉู่เหมียนถึงแน่ใจในสิ่งที่เธอคาดเดา… ใช่แล้ว รหัสถูกเปลี่ยน

กู้ว่างเชินก็ยังคงเป็นกู้ว่างเชิน ทำอะไรก็รวดเร็วเสมอ

เขาคงรังเกียจเธอมากถึงขั้นไม่ต้องการให้เธอโผล่มาที่นี่อีก

เธอเพิ่งจากไปแค่สองวัน เขาก็เปลี่ยนรหัสซะแล้ว

ฉู่เหมียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหากู้ว่างเชิน แต่ประตูกลับเปิดออกเสียก่อน เสียงคุ้นเคยดังมาจากด้านใน “เหมียนเหมียน"

ฉู่เหมียนหันกลับไปทันที เห็นลู่เจียวสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวของผู้ชายอยู่ เมื่อเหลือบตามองลงไปที่ขาของลู่เจียว เห็นว่าขาขาวเรียวของเธอเปลือยเปล่า

ตอนนี้แก้มของลู่เจียวแดงก่ำ คอของเธอมีรอยจ้ำแดงจาง ๆ ผมสีดำปล่อยสยายอยู่ด้านหลัง มีเสน่ห์เย้ายวนอย่างบอกไม่ถูก

"เจียวเจียว ใครมาเหรอ" เสียงเย็นชาของผู้ชายดังมาจากห้องนั่งเล่น

ฉู่เหมียนหันหลังกลับไป เผชิญหน้ากับกู้ว่างเชินที่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำและกำลังเช็ดผมด้วยผ้าขนหนู

ลู่เจียวหันกลับมาแล้วเดินไปหากู้ว่างเชินทันที หัวเราะพลางโอบแขนรอบเอวที่แข็งแรงของกู้ว่างเชิน พูดออดอ้อน "อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอคะ เหมียนเหมียนมาพอดี"

ฉู่เหมียนจ้องมองการกระทำอันใกล้ชิดของทั้งคู่ หัวใจของเธอเต้นแรงราวกับถูกอะไรบางอย่างกระชาก เธอกำมือแน่น

ไม่กล้าจินตนาการเลยว่าเมื่อครู่ในวิลล่า ทั้งสองคนเพิ่งทำอะไรกัน

ตลอดหลายปีที่แต่งงานกัน กู้ว่างเชินแทบไม่กลับบ้าน เขาอ้างว่างานยุ่งตลอดเวลา

ที่จริงแล้วภาระยุ่งเหยิงเป็นเพียงข้ออ้าง เหตุผลที่แท้จริงคือคนที่อยู่ในวิลล่าไม่คู่ควรให้เขากลับมา

กู้ว่างเชินมองฉู่เหมียน ไม่มีอารมณ์ใด ๆ ปรากฏบนใบหน้า "มาเอาแหวนเหรอ?"

ฉู่เหมียนพยักหน้า

"อยู่ชั้นบน ขึ้นไปเอาเอง" พูดจบ เขาก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ฉู่เหมียนกัดริมฝีปาก

ลู่เจียวเห็นกู้ว่างเชินจากไปแล้ว เธอก็ทำตัวเหมือนเจ้าของบ้านต้อนรับฉู่เหมียนทันที "เหมียนเหมียน เดี๋ยวฉันพาไปเอง"

ฉู่เหมียนมองเธอด้วยความรังเกียจ "ฉันหาเองได้ ไม่ต้องให้คนนอกพาไป"

"คนนอก?" ลู่เจียวหัวเราะในลำคอ ขี้เกียจแกล้งทำดีกับฉู่เหมียนแล้ว "ฉู่เหมียน ฉันเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้มาตลอด ส่วนเธอเป็นแค่เมียในนามเท่านั้น"

ฉู่เหมียนเผลอมองลู่เจียว ช่างเปรียบเทียบได้ดีเหลือเกินว่าเป็นแค่เมียในนาม จนเธอโต้แย้งไม่ออก

ฉู่เหมียนก้าวขึ้นบันไดไป

เธอเปิดลิ้นชักที่สามในห้องทำงาน มือของเธอชะงักค้าง

ของขวัญเหล่านั้นถูกทิ้งรวมกันอยู่ในลิ้นชักเดียวกันราวกับขยะ บางชิ้นยังไม่ได้แกะห่อออกด้วยซ้ำ

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอพยายามมอบสิ่งที่ดีที่สุดในความคิดของเธอให้กับกู้ว่างเชิน

แต่ลืมไปว่ากู้ว่างเชินไม่เคยต้องการ

ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว เธอค้นหาแหวนในกองของขวัญเหล่านั้น ยิ่งค้นก็ยิ่งเจ็บปวด

ในขณะเดียวกันก็พิสูจน์ความจริงได้ข้อหนึ่งว่ากู้ว่างเชินไม่เคยรักเธอ

ไม่เคยเลย

"ยังไม่เจออีกเหรอ"

เสียงเยาะเย้ยของลู่เจียวดังมาจากด้านข้าง "เธอมาหาแหวนจริง ๆ เหรอ หรือจู่ ๆ ก็เสียใจที่ขอหย่า เลยตั้งใจมาที่นี่เพื่อเรียกร้องความสนใจ"

ฉู่เหมียนไม่สนใจเธอ ในตอนที่เธอกำลังจะยอมแพ้แล้ว ก็เห็นกล่องสีดำอยู่ตรงมุมหนึ่ง

เจอแล้ว

ฉู่เหมียนปิดลิ้นชักแล้วลุกขึ้น ลู่เจียวมองฉู่เหมียนด้วยความเป็นศัตรู

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน