สยบรัก นิยาย บท 65

"นายจะไปฆ่าใคร" ได้ยินแบบนั้นเธอไม่รู้ว่าจะตกใจหรือขำก่อนดี

"ก็ฆ่าไอ้คนที่มันลวนลามเมียกูนี่แหละ"

"กูกับใคร!?" แต่ก่อนคำนี้เขาใช้กับเธอบ่อย ..แต่เดียวนี้นอกจากจะใช้กับเพื่อนสนิท เขาก็ไม่ได้พูดกับเธอนานแล้ว

"เปล่าครับ..ก็ผมโมโหนี่ครับ"

"รู้แล้วเหรอว่าเขาเป็นใคร"

"ไม่รู้! แต่คงหาได้ไม่ยาก" ใช่แล้วคนที่นั่งรถมากับเธอจะมีสักกี่คนเชียว และจั๊กจั่นต้องจำหน้ามันได้แน่

"เขายังไม่ได้ลวนลามสักหน่อย" มิลานรู้ดีว่าเขาเอาจริงแน่ เพราะเธอเคยเจอมาแล้ว

"อะไรนะ"

"ยังไม่ได้ลวนลามแค่พูด"

"พูดก็ไม่ได้มันเป็นใครบอกมา"

ใบหน้างามมีรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทางหึงหวงที่เขากำลังแสดงออกมา

เพล้ง!!

ในขณะที่ข้างในกำลังหวานกันอยู่ ข้างนอกก็ได้ลงไม้ลงมือ จนเหนือตะวันรีบออกมาดู ..ส่วนมิลานต้องได้ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าก่อน

"มึงทำอะไรวะไอ้เสก! น้องเขาเป็นผู้หญิงมึงก็เบาหน่อยสิ"

"กูไม่เบา!" ที่จริงสิ่งที่แตกเพราะมือของเสกสรรแค่ไปปัดถูกเพราะความโมโห

"จั๊กจั่นเป็นอะไรไหม" มิลานใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ตามออกมา

จั๊กจั่นได้แต่ส่ายหน้า ตอนนี้มองหน้าใครไม่ติดเลยด้วยซ้ำ เพราะเหมือนเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีค่าอะไรเลย

"ทำไมคุณทำแบบนี้คุณเสกสรร จั๊กจั่นอุตส่าห์คิดถึง ยอมขับมอเตอร์ไซค์จากบ้านกว่าจะมาถึงบขส. ดึกดื่นเที่ยงคืน นั่งรอรถทัวร์ เพื่อจะมาเจอหน้าคุณ!"

"แล้วใครขอให้มา" เสกสรรพูดออกมาแค่คำเดียวก็ออกจากห้องไป

"อย่าเสียใจไปเลยนะจั๊กจั่น ผู้ชายไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวสักหน่อย" ในขณะที่มิลานกำลังปลอบใจจั๊กจั่น เหนือตะวันก็ได้ตามเสกสรรออกไป เรื่องแบบนี้ผู้ชายรู้กันดี

"ฉันอายเธอ" จะร้องไห้ก็ไม่กล้า มันยิ่งดูเหมือนตัวเองไร้ค่ามากไปกว่าเดิม

"ไม่ต้องอายฉันหรอก ถ้าอยากร้องก็ร้องออกมา ร้องแล้วจะได้รู้สึกดีขึ้น" จบคำพูดของมิลานเท่านั้นแหละ..จั๊กจั่นก็ร้องไห้ฟูมฟายออกมา ทั้งสองกอดกันไว้แน่น

เพิ่งรู้ว่าความรักมันเป็นแบบนี้นี่เอง แต่ก่อนกับเหนือตะวัน เธอคิดว่ามันคือความรัก แต่มันไม่ใช่ คงเพราะอยากจะเอาชนะตั๊กแตนมากกว่า

เพราะจั๊กจั่นรู้จักตั๊กแตนดีกว่าใคร ทั้งสองโตมาด้วยกัน และตั๊กแตนก็ชอบหาเรื่องให้เธอถูกผู้ใหญ่ด่าก็หลายครั้งแล้ว

"มึงทำไมทำกับน้องแบบนั้นวะ คนหมู่บ้านเดียวกัน" เหนือตะวันตามเพื่อนลงมาถึงข้างล่าง และทั้งสองก็นั่งอยู่ที่หน้าคอนโด

"มึงก็รู้ว่ากูแค่เล่นๆ ไม่ได้คิดจะเอามาทำเมียสักหน่อย" เสกสรรยังคงอยากจะสนุกแบบนี้ไปอีก ชีวิตของเขายังมีเรื่องให้ตื่นเต้นอีกมากมาย แต่ถ้ามีเมียแบบจั๊กจั่น ต้องฉิบหายแน่

"มึงก็ไม่น่าจะทำกับน้องแต่ทีแรก"

"ใครจะไปรู้ว่าจะง่ายขนาดนั้น"

"......"

"จั๊กจั่นรอก่อน" พอได้ยินเสียงของมิลาน ทั้งสองที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ถึงกับหันกลับไปมอง ..ใช่แล้วจั๊กจั่นได้ยินสิ่งที่เสกสรรพูด

"งานเข้าไหมล่ะมึง" เหนือตะวันรีบวิ่งตามหลังทั้งสองไป

"จั๊กจั่นจะไปไหน" มิลานรีบเดินตามมา จังหวะที่จั๊กจั่นกำลังเปิดประตูแท็กซี่

"ไม่รู้" ตอนนี้ขอให้ได้ไปจากที่นี่ก่อน

"แล้วมีเงินเหรอ" เงินที่ทั้งสองมี ซื้อข้าวกินกันหมดแล้ว

"ไม่มี"

"ขอโทษด้วยนะครับ" เหนือตะวันขอโทษคนขับแท็กซี่ แล้วก็พาเธอทั้งสองมาที่รถของตัวเอง

"เราจะไปไหนกันคะ" ตอนนี้มิลานนั่งอยู่ด้านหลังกับจั๊กจั่น เพื่อปลอบใจเพื่อน

"ก็ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ไปบ้านผมกัน"

"แล้วแม่นายล่ะ"

"แม่ดีใจนะที่ลูกกลับมา"

"แม่?!!" ชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงของผู้เป็นแม่

ประไพเห็นรถลูกชายตั้งแต่มาถึงแล้ว แต่ก็ไม่อยากขึ้นไปกวน

"ลูกตกใจอะไร"

"แม่มาตั้งแต่เมื่อไรครับ"

"มาตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว"

พวกเขาขึ้นไปนอนเพียงไม่นานแม่ของเขาก็กลับมา

"แล้วแม่ไปไหนมาครับ"

"แม่ไปจำศีลกับป้า"

"ไปจำศีล??" ทีแรกเขาคิดว่าแม่ไปเที่ยวต่างประเทศ แต่ไม่คิดว่าแม่จะเข้าวัดจำศีล

"ลูกตกใจอีกครั้งแล้วนะ"

ในขณะที่เขากำลังพูดกับแม่อยู่นั้น ก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินลงมา ด้วยท่าทางที่ง่วงเหงาหาวนอน และมีการบิดขี้เกียจลงมาด้วย

"ใคร?!!" ประไพหันมามองหน้าลูกชาย เพราะไม่คิดว่าลูกจะเอาผู้หญิงเข้ามานอนในบ้านด้วย

"เออ..คือ.."

"ใครอ่ะพี่เหนือ"

"มะ..แม่พี่"

"แม่พี่!!" จากท่าทางที่ง่วงนอนเมื่อสักครู่หายไปจนเกลี้ยง จั๊กจั่นรีบยกมือขึ้นไหว้ "สวัสดีค่ะคุณแม่"

"ใครแม่เธอ" ถึงแม้นางจะไปจำศีลภาวนามา แต่เห็นผู้หญิงที่ลูกพาเข้ามาในบ้านสภาพแบบนี้นางก็รับไม่ได้ ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด

นี่แค่เห็นจั๊กจั่นนะ..ถ้าแม่เห็นอีกคน.. ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้น ก็ได้มีเสียงฝีเท้าของคนที่อยู่ด้านบนกำลังเดินลงมา....