ตำนานฉือฮั่ว นิยาย บท 27

             เมื่อทั้งหมดเข้าเรือนกลางฮูหยินผู้เฒ่านั่งคอยอยู่ก่อนแล้ว เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นจวนโหว นางรู้ทุกสิ่งทั้งสะใภ้ของตังเองแอบติดต่อกับพี่สาว ทั้งที่ห้ามปรามแล้ว และที่ตลอดมาเรื่องต่างๆอนุญาตให้หลีอี๋เหนียงดูแลแทนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย 

              ท่าทีเงียบพลางเส ยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบของฮูกยินผู้เฒ่าแอบมองท่าทีของทุกคน จากนั้นวางถ้วยชาลงวางบนโต๊ะเบาท่าทีน่าเกรงขาม จนทุกคนคารวะกันครบแล้วต่างแยกย้ายนั่งในที่ของตนเองวันนี้เช่นกันขาดเจ้าสี่ไม่ต้องเข้ามาเพราะทำโทษอยู่ให้ปิดเรือนสำนึกตนเอง

“วันนี้พวกเจ้ามีเรียนไหม เจ้ารอง เจ้าสาม”

“มีขอรับ/มีขอรับ”  ทั้งสองตอบพร้อมกัน ทั้งมองหน้าท่านย่าของตัวเองพยักหน้ารับทราบ

“ดี พวกเจ้ากินอะไรก่อนไปเรียนแล้วหรือยัง ย่าไม่รั้งพวกเจ้าไว้ไปเถอะ”  กล่าวอนุญาตสองหลานชายไม่ต้องนั่งเฝ้าคนแก่ ทั้งสองรู้ความลุกขึ้นคารวะก่อนเดินออกจากห้องไปท่านย่ายังไม่พูดอะไร จนราวๆครึ่งจิบถ้วยชาถึงได้เอ่ยถามฉือฮั่วคำถามแรก

“เจ้าช่างเก่งยิ่งนัก ตัวย่านั้นมีกลิ่นหอมติดตัวจนแม่นมที่คอยอยู่รับใช้ข้า ชมครึ่งวันเชียว ดี ย่าสนับสนุนเจ้า ตอนนี้สินค้าของเจ้ามีอะไรเพิ่มขึ้นมาแล้วหรือยัง ร้านตกแต่งไปถึงไหนแล้ว”

“เรียนท่านย่า ร้านนั้นเมื่อวานข้าเข้าไปดูแล้วมีบางส่วนที่ล่าช้า เป็นกระจกเจ้าค่ะ สามารถมองทะลุถึงด้านใน ตัวนี้ต้องขนย้ายมาล่าช้าสักหน่อย แต่ถือว่าทุกอย่างกำลังไปได้ด้วยดี ส่วนเรื่องสินค้านั้นสบู่ข้าเองทำมาหลากหลาย เหมาะทั้งหญิงและชาย ทำเยอะพอควร แต่ไม่หยุดทำรอโรงงานจากท่านพ่อที่ให้พ่อบ้านช่วยหา และทำเรื่องขอเปิดโรงงาน ข้าเองจะคัดคนงานเอาพวกชาวบ้านที่ว่างงานมาช่วยกันทำเจ้าค่ะ”

“เอ้าลูกหก ถ้าอย่างนั้นเจ้าเอาพวกบ่าวที่แม่คัดให้เจ้าไปช่วยด้วยสิ”  ฮูหยินใหญ่เอ่ยขึ้นมาทันที

“เรื่องนี้ข้าต้องขอบคุณแม่ใหญ่ (นางส่งยิ้มแบบไมตรีให้) แต่ข้าอยากให้พวกบ่าวพวกนั้นอยู่ช่วยที่เรือน อย่างที่ท่านแม่ว่า เรือนของข้าคนน้อยยิ่งนัก บ่าวพวกนั้นให้ทำงานปลูกผัก ทำสวน อยู่ที่เรือน และผักพวกนั้นที่เราปลูกเองทั้งสดทั้งสะอาด แถมรู้ที่มาที่ไปขั้นตอนการปลูก ผักพวกนั้นส่งไปทำอาหารให้กับคนทั้งเรือนทานประหยัดตั้งเยอะเจ้าค่ะ ท่านแม่ใหญ่ท่านช่างดีกับข้าเหลือเกิน”  ท่าทางจริงใจขอบคุณฮูหยินใหญ่มีหรือจะพ้นสายตาหญิงชราที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมา (เจ้าหกฉลาดรู้จักหลบหลีก ดีจริงๆ) ชื่นชมหลานสาวคนนี้

“เอ่อ…!! แม่ใหญ่แค่จะให้บ่าวพวกนั้นช่วยทำงานสินค้าของเจ้า” ฮูหยินเอ่ยขึ้นมีน้ำเสียงหน่อยๆ

(ฉือฮั่วส่งยิ้มอยู่) “ ท่านแม่ ข้าเห็นความหวังดีของท่านไหนเลยจะละเลยได้ แต่ท่านแม่ใหญ่ หากท่านให้พวกบ่าวมาช่วยทำสินค้า ข้าเองขาดทุนเช่นกัน เพราะข้านั้นเอ่ยบอกบ่าวพวกนั้นช่วยแค่ชั่วคราว อีกทั้งยังให้เงินค่าแรงอีก ปลายเดือนบ่าวพวกนั้นได้รายเดือน จะไม่เป็นการดีเกิดข้อพิพาทระหว่างบ่าวไพร่พวกนั้น ส่งผลเสียให้กับท่านในอนาคตเป็นแน่ ท่านแม่กลับมาดูแลเรื่องจวนปัญหาคงมีมากมาย ข้าเองเป็นลูกมิอยากให้ท่านต้องมาปวดหัวกับเรื่องไม่เป็นเรื่องพวกนี้เจ้าค่ะ”

“…”

“และหากโรงงานเสร็จเรียบร้อย งานตรงนี้ให้บ่าวพวกนั้นหยุดไป แต่มีหน้าที่ใหม่ จวนเรามีเนื้อที่เยอะสามารถเพาะปลูกของทานได้ข้าเองตอนนี้เริ่มทำปุ๋ยแล้วไม่นานคงใช้ได้ รายจ่ายค่าผักถูกลดลงไปอีกทั้งประหยัดเงิน ทั้งได้ผักสดกรอบสะอาด มีแต่เรื่องดีๆนะเจ้าค่ะ”

“ดี” ฮูหยินผู้เฒ่าเห็นด้วยเอ่ยคำว่า"ดี" ถึงสามครั้งด้วยกันนั่นหมายถึง ถูกใจกับการตอบแบบมีชั้นเชิงของหลานสาวคนนี้ยิ่งถูกใจเป็นอย่างมาก “(เด็กคนนี้ข้าจะสนับสนุนเอง)” นางคิดในใจ

“ใช่ ใช่ดีมาก เจ้าช่างมีความคิดดี ช่วยแม่ใหญ่ได้เยอะเลย”  ฮูหยินต้องกลบเกลื่อนความไม่พอใจกลืนลงท้องไปฉับพลัน เพราะแม่สามีเอ่ยถูกใจขนาดนั้นหากขัดเรื่องนี้มิเห็นเป็นการดีเป็นแน่

“เจ้าหก ทำปุ๋ยหรือ พอจะบอกพี่ได้หรือไม่ ไม่นานพี่ต้องออกเรือน เรื่องพวกนี้พี่อยากรู้เช่นกัน เจ้าคงไม่หวงพี่ใช่ไหม”  คุณหนูใหญ่เองชื่นชอบความคิดของน้องสาวต่อไปอนาคตข้างหน้าเมื่อตนแต่งออกไปคงไม่ถูกแม่สามีข่มแหงรังแกเป็นแน่

“พี่ใหญ่ท่านเห็นข้าเป็นน้องเหตุใดท่านเอ่ยเยี่ยงนี้เล่า เรื่องพวกนี้ท่านมาที่เรือนข้าได้เลยเจ้าค่ะ ข้าเพิ่งเขียนสูตรปุ๋ยส่งให้ท่านแม่เมื่อเช้า หากข้ากลับเรือนข้าจะคัดสูตรพวกนั้นให้พี่ใหญ่นะเจ้าค่ะ”  นางตอบด้วยความยินดี พี่ใหญ่ของนางดีกับนางมีหรือเรื่องนี้จะช่วยพี่สาวตนเองไม่ได้เล่า อนาคตนางต้องมีพี่สาวคนนี้ไว้ช่วยได้แน่นอน (เก็บเบี้ยไว้ใช้งาน) ต้องสร้างสัมพันธ์นี้ให้ดี

“น้องหก เจ้าสอนพี่ด้วยได้หรือไม่” เสียงถามแบบไม่เต็ม สายตาชำเรืองมองมารดาเพื่อขออนุญาตเพราะเบื่ออยู่ที่เรือนเต็มทนต้องนั่งปักผ้าพวกนั้นน่าเบื่อ นางอยากออกไปข้างนอกเล่นดินเล่นหญ้ากับน้องหกยังดีกว่าอีก

“ดี พวกเจ้าพี่น้องรักใคร่สามัคคีกันเยี่ยงนี้ ย่าเห็นด้วยแม่นม เจ้าไปคอยดูหลานๆให้ข้าด้วย ทิ้งหรงเออร์ดูแลข้าพอ”

“เจ้าค่ะ”

               ฮูหยินใหญ่จะพูดอะไรได้อีก ในเมื่อแม่สามีเอ่ยออกมาแบบนั้น ได้แต่เก็บความไม่พอใจไว้กับตัวเท่านั้น ไม่รู้ความคิดของเจ้าใหญ่ว่าจะลงไปคลุกคลีอยู่กับนังเด็กนี่ทำไมกัน ผิดกับความคิดของมี่ฮวาน้องสาวผู้นี้ของตนฉลาด สามารถต่อกรกับท่านแม่ได้โดยบัวไม่ช้ำสักนิด นางสามารถจดจำเอาไว้ใช้ต่อกรกับแม่สามีในอนาคตได้มีหรือจะไม่ดี 

“เอาล่ะแยกย้ายกันไปเถอะ ย่าขอพักผ่อนสักหน่อย” ฮูหยินผู้เฒ่าโบกมือไล่ให้ทุกคนแยกย้ายกันออกไป เมื่อทุกคนออกไปหมดแล้วหญิงชราเอ่ยขึ้นพูดคุยกับแม่นมของตนเอง

“อาเฉียว เจ้าว่าวันนี้เจ้าหกเป็นไง ข้าถูกใจนางยิ่งนัก ความฉลาดของนางสามารถพูดแก้สถานการณ์เรื่องยุ่งยากได้เป็นอย่างดี กันคนของสะใภ้ออกมาด้วยคำพูดไม่กี่คำ หึ ข้าไม่คิดมาก่อนว่าเด็กคนนี้หายจากโรคครานั้นเปลี่ยนไปในทางที่ดี”  สายตาเหม่อมองออกไปข้างนอกนึกถึงคำพูดของหลานสาวตัวน้อยอมยิ้มหน่อยๆ

“เจ้าค่ะ บ่าวคิดเห็นตามนายหญิงเจ้าค่ะ คุณหนูแกล้งพูดด้วยโดยเลือกใช้คำเพียงไม่กี่คำฮูกยินถึงกับพูดไม่ออก และด้วยคำสนับสนุนของนายหญิงด้วย เสียงทางนั้นตกไปเลยทีเดียวเจ้าค่ะ”

“ขนาดเจ้ายังมองออก หึ ถึงว่าเจ้าใหญ่เข้าหานางทันที”

“นายหญิง ท่านเป็นคนเลี้ยงและอบรมคุณหนูใหญ่ตั้งแต่เล็ก มีหรือจะมองไม่ออกเช่นนี้ แต่สำหรับคุณหนูห้า คงหาทางเลี่ยงไม่อยากอยู่ที่เรือนเย็บปักผ้าเป็นแน่เจ้าค่ะ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้านี่นะเข้าใจถึงเจ้าห้าด้วย”  เสียงหัวเราะทั้งชี้หน้าแม่นมของตนเองเย้าด้วยความถูกใจ

                สองนายบ่าวคุยกันวิเคราะห์เรื่องเมื่อครู่ ถูกใจคุณหนูหกของเรือนแห่งนี้ อีกอย่างความคิดอ่านของนางมองยาวไปข้างหน้าคิดเห็นเช่นนั้นแล้วนางเองต้องสนับสนุนหลานสาวของนางให้ได้คู่ครองที่ดีในอนาคตข้างหน้า ถึงแม้หลานสาวเพิ่งสิบหนาวแต่นางเองมีความสามารถมีหรือพวกฮูหยินพวกนั้นจะไม่มองเห็น หญิงชราคิดในใจหลานของนางต้องเป็นดั่งหยกชั้นดีไม่มีทางที่นางจะปล่อยให้เจ้าหกได้คู่ครองแย่ๆพวกนั้น

#######################

              ทางด้านคนที่ถูกหมายมาดหาคู่ครองในอนาคตให้ เดินตรวจดูงานต่างๆ ทั้งยังสั่งงานต่างๆให้บ่าวสาวใช้ทำงานกัน เช่นเดิมคือให้สาวใช้หาดอกไม้มาเพิ่ม เพื่อทำน้ำมันหอมละเหยกลิ่นต่างๆ และพวกนางเก็บแค่ดอกไม้เท่านั้น ไม่ทำในส่วนอื่นๆเลย และคนของฮูหยินเอ่ยไม่พอใจ เพราะตนเองไม่ได้นำส่วนผสมลับเอาไปบอกนายของตนเอง

             สั่งงานเรียบร้อย พ่อบ้านเข้ามารายงานว่าเรื่องของโรงงานและคำขออนุญาตต่างๆนายท่านดำเนินการเรียบร้อยแล้ว พ่อบ้านถามคุณหนูว่าจะไปดูที่ตั้งโรงงานเลยไหมนายท่านสั่งความให้อำนวยความสะดวกทุกอย่างแก่คุณหนู

“จริงหรือ ดีจริงข้าขอเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่ ท่านพ่อบ้านรบกวนรอประเดี๋ยวเราออกไปกันได้เลย ทางนี้ข้าสั่งการเรียบร้อยแล้ว”  นางพูดจบเดินผละตัวออกไปทันที พ่อบ้านรีบเตรียมตัวไปเอารถม้ามาใช้งาน

                 ไม่นานฉือฮั่วออกมาแล้วเรียกพี่หลันฮวาไปเป็นเพื่อน สั่งการให้พี่เสี่ยวชุ่ยคอยควบคุมสั่งการภายในเรือนส่วนพี่มี่ฮวาดูแลท่านแม่ที่ตั้งท้องอยู่อย่างใกล้ชิด จากนั้นนางเดินไปยังประตูข้างที่พ่อบ้านรออยู่ ตลอดเส้นทางนางแง้มผ้าผ่านรถม้าดูข้างนอก 

“พี่หลันฮวาดูข้างนอกนี่สิ”  เอ่ยชวนสาวใช้ข้างกายให้ดูภายนอกเช่นกัน เดินทางประมาณหนึ่งเค่อถึงที่หมาย พ่อบ้านเอ่ยบอกคนภายในรถม้าให้รู้ถึงที่หมายแล้ว และตนเองจัดแจงบันไดช่วยในการลงรถม้าของคุณหนูหก