ตำนานฉือฮั่ว นิยาย บท 25

าสู่เวลายามเซี่ย อู่ว (บ่ายสาม) ทั้งสามคนตรงไปเรือนท้ายจวนทันที เดินไปดูผลงานจากบ่าวชายในการปอกมะพร้าว ใกล้เสร็จแล้วจากนั้นแบ่งบ่าวชายมาสามคน แนะนำการเฉาะมะพร้าวให้พวกบ่าวชาย จากนั้นให้พี่หลันฮวาต้มน้ำร้อนเอาไว้คั้นเป็นกะทิ (ตามที่สารคดีของประเทศไทยลงไว้จำได้ว่าชื่อตามติดวิธีไทยอะไรสักอย่าง) ตอนนี้เป็นขั้นตอนสำคัญต้องรอให้บ่าวพวกนี้ออกไปก่อนนางถึงคิดจะทำเองกับสาวใช้ ไม่นานพวกบ่าวผู้หญิงเดินกัน ถือตะกร้ากลับมา ฉือฮั่วให้พวกนางเด็ดกรีบดอกไม้ออกจากเกสร และล้างให้สะอากตากให้แห้ง ดอกท้อพวกนี้จะทำเป็นสองส่วน ส่วนแรกสกัดเป็นน้ำมันดอกท้อไว้ใช้เป็นกลิ่นแบบเข้มข้น ทาตรงจุดชีพจรให้กลิ่นน้ำมันออกชัดเจน ส่วนที่สองคั้นเอาสีของดอกท้อพวกนี้ เอาไว้ทำเป็นชาดทาปาก 

                 ทุกอย่างผ่านไปล่วงเข้าหว่าน ชั่ง (ตอนเย็น) ทุกอย่างใกล้เสร็จแล้วฉือฮั่วให้บ่าวทั้งหลายมารับเงินยี่สิบอีแปะ แล้วให้ไปพักได้ พรุ่งนี้ยาม อู่ว (ตอนสาย) ค่อยมา บ่าวไพร่ไม่คิดว่าจะได้เงินทันที เงินจำนวนยี่สิบอีแปะมันเท่ากับครึ้งนึงของเงินรายวันและบางคนอาจจะมากกว่าสามารถเป็นเงินเก็บได้เลย เมื่อบ่าวพวกนั้นรับเงินกันเรียบร้อยต่างออกจากเรือนท้ายจวนพากันไปพักผ่อน และเป็นเวลาอาหารเย็นพอดี สองแม่ลูกนั่งทานอาหารกัน ฉือฮั่วเล่าเรื่องอาหารจากเจวียนเหลา ให้ผู้เป็นมารดาฟัง อาหารไม่อร่อยปลามีกลิ่นคาวไม่รู้ว่าขายกันได้ยังไง พ่อครัวให้ยกออกมาให้ลูกค้ากินได้ยังไง  ป๋ายอี๋เหนียงฟังลูกเพลินก่อนตอบไปว่าหากต้องทานข้างนอกอีกเปลี่ยนร้านสิ

“ท่านแม่ ข้าว่าจะเปลี่ยนเป็นทานตามร้านข้างทางเจ้าค่ะ หากต้องจ่ายตามเหลาพวกนั้นไม่สู้เราจ่ายให้เหล่าพ่อค้าแม้ค้าที่ตั้งร้านข้างทางดีกว่าถูกอร่อยด้วย”

“เจ้านี่นะ” ป๋านอี๋เหนียงส่ายหัวให้กับความคิดของลูกสาว 

“ท่านแม่อ่ะ”

“แล้ววันนี้เจ้าต้องทำอะไรเพิ่มอีกหรือ”  นางถามลูกสาวทันที

“ท่านแม่ ท่านรู้ไม่ว่าข้าอยากทำในส่วนของพรุ่งนี้แล้ว ในระหว่างที่เราทานอาหารกันอยู่ข้าคิดว่าข้าเสร็จแล้วนะเนี่ย ที่แท้ข้าแค่คิดฝันไปเอง ข้าขอตัวเลยแล้วกันท่านแม่ใจร้ายท่านไม่น่าเอ่ยเลย” สีหน้ากระเหง้ากระงอดแบบไม่จริงจังเอ่ยกับมารดา จากนั้นตัวนางเองเร่งฝีเท้ามายังลานโล่งเพื่อเตรียมคั้นกะทิต่อ แต่น้ำไม่ร้อนแล้ว ส่งสายตาอ้อนๆพี่หลันฮวา

“พี่หลันฮวาพี่ช่วยช่วยต้มน้ำให้ข้าใหม่ได้ไหม” ฉือฮั่วบิดมือตัวเองหนุนไปหมุนมาทำตัวน่ารักเพื่อที่จะให้สาวใช้ต้องทำในสิ่งที่ตนเองต้องการ

“คุณหนูแค่บอกมาเจ้าค่ะไม่ต้องบิดตัวขนาดนั้นบ่าวยินดีที่จะทำให้” พร้อมรอยิมแกมเอ็นดูจากนั้นผละออกไปต้มน้ำทันที

“คิก คิก ข้าจะรอนะ ไม่ต้องรอจนร้อนแค่อุ่นๆพอเจ้าค่ะ” ฉือฮั่วตะโกนไปบอพี่หลันฮวา

“คุณหนูดอกท้อพวกนี้เก็บเลยไหมเจ้าคะ"  พี่เสี่ยวชุ่ยเดินมาถาม

“มันแห้งรึยังเจ้าค่ะหากแห้งแล้วเรานำมากลั่นเป็นน้ำมันหอมได้เลเจ้าค่ะ ครึ่งนึงข้าต้องการให้บดเป็นสีผสมน้ำเล็กน้อยแล้วบดคั้นเอาน้ำเจ้าค่ะ”  นางเข้าใจดีในเรื่องการกลั่นน้ำมันหอมนี้ยังไง และ สิ่งที่ฉือฮั่วต้องการคือกลั่นมันสักสามรอบเพื่อให้ได้กลิ่นที่ชัดเจนขึ้นเข้มข้นขึ้น จากนั้นพี่เสี่ยวชุ่ยหายไปพักใหญ่ จากนั้นเข้ามาถามเรื่องบดดอกท้อ เพราะอันนี้ใหม่จริงๆ และพี่มี่ฮวาเดินเขามาสมทบหลับปรนิบัติท่านแม่เรียบร้อยแล้ว ข้าบอกนางให้รอสักครู่ จากนั้นฉือฮั่วสาธิตการบดกลีบดอกท้อให้พี่เสี่ยวชุยดู เมื่อได้สีที่ตัวนางต้องการแล้วยกหน้าที่นี้ให้พี่เสี่ยวชุ่ยเลย 

“พี่มี่ฮวา ท่านจำขั้นตอนการกลั่นโซดาไฟของข้าได้หรือไม่ หน้าที่การทำสบู่นี้เป็นหน้าที่ของท่านนะเจ้าค่ะ อืมวันนี้ท่านกลั่นโซดาไฟพวกนี้ไว้ ในวันพรุ่งนี้ เราค่อยมาปรุงวิธีการทำสบู่แล้วให้พวกบ่าวสาวพวกนั้นมาช่วยแทน เอหรือว่าเป็นบ่าวชายดี เอาเป็นว่าตรงนี้เป็นงานที่เป็นความลับของเรา ต้องทำเองห้ามสอนและแอบเอาออกไปบอกผู้อื่นนะเจ้าค่ะ ได้ไหม”  เน้นย้ำถึงความสำคัญของส่วนประกอบพวกนี้

#########################

                ระหว่างสองแม่ลูกคุยกัน และจนฮวาเหมยออกมาลานด้านนอก หาได้รู้ไม่ว่ามีคนแอบดูพวกนางอยู่ในมุมหนึ่งทุกถ้อยคำคนในมุมมืดนั้นได้ยินหมดทุกสิ่งทุกอย่าง มีบางครั้งถึงกับยกยิ้มมุมปาก ความสดใสของเด็กตัวน้อยตรงหน้าบ้างคำเจ้าตัว ช่างพูดมาได้น่ารักน่าชังนัก

ที่ว่างอยู่เพราะรอน้ำต้มสุกอุ่นเพื่อนำมาทำเป็นกะทิ ระหว่างรอ ฉือฮัวช่วยพี่หลันฮวาเตรียมโอ่งใบใหญ่พอและมีฝาปิดที่จะใส่น้ำกะทิ ขั้นตอนที่เรากำลังจะทำต่อไป ผ้าขาวบางไว้สำหรับกรองเศษมะพร้าว ฉือฮัวเองคิดว่าจะใช้แต่น้ำแรกเท่านั้นผสมน้ำมะพร้าวที่มีอยู่ด้วยลงไปเพิ่มความหอม(อันนี้เจ้าตัวคิดเอง) 

              ทั้งสองคนช่วยกันคั้นกะทิ นางคอยบีบนวดมะพร้าวกับน้ำอุ่นคั้นเป็นน้ำกะทิส่วนกากที่เหลือตนเก็บไว้ให้เพื่อที่จะทำปุ๋ยต่อไป สองแรงช่วยกันเพราะมะพร้าวมี่บ่าวชายขูดออกมาให้เยอะมาก แต่ทั้งสองไม่สนใจค่อยๆทำ คนหนึ่งคั้น คนหนึ่งกรอง งานจากที่มะพร้าวเยอะมากๆ ค่อยๆลดจำนวนลง และท่านแม่เห็นว่าพวกเรายังไม่เสร็จงานกัน ยังคงมีเสียงเย้าแหย่คุยสนุกสนานหัวเราะ ท่านเดินออกมาดูจากนั้นถามไปถามมาสุดท้ายนั่งช่วยลูกสาวคั้นน้ำกะทิ