ตำนานฉือฮั่ว นิยาย บท 23

“ท่านแม่ข้าทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ ท่านอย่างได้กังวลแทนข้า”  เลียงของพี่หญิงใหญ่ดังขึ้น บอกกล่าวเรื่องการจัดการต่างๆใช้สำหรับแต่งงานของนางเองเรียบร้อย รอแค่ถึงวันพิธีเท่านั้น

“ดี ดีมาก แล้วเจ้าเล่าเจ้าห้าตอนนี้เย็บปักเป็นเช่นไรบ้าง มีความคืบหน้าเช่นไรบ้าง ให้แม่ได้ดูผลงานของเจ้าได้ไหม”

“ท่านแม่อ่ะ ท่านก็รู้ฝีมือข้า ข้าอายเจ้าค่ะ”

“เอามาให้แม่ดู”  เสียงเข้มของฮูหยินดังขึ้นอีกครั้ง และคุณหนูห้าก้มหน้าสั่งให้สาวใช้ของตนไปหยิบเอาผ้าที่ตนเองปักไว้มาให้ท่านแม่ดู ระหว่างรอฮูกยินได้ถามฉือฮั่วเรื่องของเมื่อวานที่เกิดขึ้นทั้งที่ตนเองทราบเรื่องแล้ว

“เมื่อวานที่เรือนเจ้าสี่เจ้าอยู่ที่เรือนนั้นด้วย ไหลลองเล่ามาให้แม่ใหญ่ฟังสิ” ฮูหยินใหญ่หันมายิ้มหวานสอบถามเรื่องที่เกิดขึ้นจากเมื่อวาน

“เจ้าค่ะท่าแม่ใหญ่ ข้านั้นตรงกลับเรือนบังเอิญเจอท่านพ่อที่ประตูใหญ่ และข้าเองมีเรื่องที่ขอความคิดเห็นและเห็นชอบจากท่านพ่อ ข้าเลยเอ่ยถึงและจากนั้นทั้งข้าและท่านพ่อที่เดินมาพร้อมกันได้ยินเสียงของตกและเสียงกรีดร้องของพี่สี่ ท่านพ่อถึงได้เดินตรงไปที่เรือนโดยที่ข้าขออนุญาตไปด้วยเผื่อต้องไปเรียกท่านหมอและช่วยอะไรได้บ้าง หลังจากนั้นพี่สี่พยายามหาเรื่องให้ข้าผิดท่านย่าเข้ามาทันได้ตัดสินเรื่องราว และสั่งลงโทษพี่สี่เจ้าค่ะ นั้นคือเรื่องที่เกิดขึ้น”

“อืม เป็นเช่นนี้เอง เอาล่ะแม่เข้าใจเจ้าเรื่องของเจ้าสี่เจ้าเองเป็นน้องอย่าไปมีปัญหากับเรือนนั้นหากเป็นไปได้ไม่ต้องเข้าไป ตัดปัญหานี้ซะ เข้าใจหรือไม่เจ้าหก”

“ข้าทราบแล้วเจ้าค่ะ”

“แล้วตอนนี้เรื่องร้านของเจ้าไปถึงไหนแล้ว (สาวใช้เอาผลงานเย็บปักส่งให้ฮูหยิน) ”

“ข้าขอตอบท่านแม่ใหญ่ ตอนนี้ร้านอยู่ขั้นตอนตกแต่งเจ้าค่ะ ส่วนเรื่องสินค้าตอนนี้ข้าเองกำลังเร่งเตรียมผลิตสินค้า และเรื่องที่ข้าสอบถามท่านพ่อเมื่อว่าคือเรื่องของการจัดตั้งโรงงาน หากข้าใช้บ่าวไพร่ในเรือนถึงแม้บ่าวพวกนั้นตั้งใจมันอาจมีผลกระทบต่องานประจำที่บ่าวเหล่านั้นทำ บ่าวไพร่พวกนั้นสนใจแต่สิ่งที่ข้าสั่งและงานประจำที่ทำอยู่มีปัญหาถึงท่านแม่ได้ ข้าได้นำเรื่องนี้ปรึกษากับท่านพ่อเมื่อวานเจ้าค่ะ”

“เช่นนี้เอง แม่ใหญ่คิดว่าที่เจ้าหกพูดมาถูกต้องแม่ใหญ่เองอยากหารือกับเจ้าเรื่องนี้พอดี ไม่คิดว่าเราแม่ลูกคิดตรงกัน”

“เจ้าห้า ลูกต้องหัดฝึกให้ดีกว่านี้นะ ยังมีจุดตรงนี้ที่เจ้าต้องแก้ไข เอากลับไปแก้ เสร็จเมื่อไหร่มาให้แม่ตรวจดูอีกรอบ พวกเจ้ากลับไปที่เรือนของตนเองได้แล้วส่วนเจ้าหกอยู่ก่อนแล้วกัน”

              เมื่อลูกๆทุกคนออกจากเรือนไปหมดแล้ว เหลือแต่ฉือฮั่วที่ยังคงอยู่ ฮูหยินใหญ่หันมาคุยเรื่องของคนงานบ่าวไพร่และเรื่องสินค้าที่เด็กคนนี้ผลิตอยู่

“แม่ได้ลองใช้สบู่ของเจ้า แม่ชอบมากกลิ่นของดอกเหมยกุ้ย[กุหลาบ]หอมชัดมากอีกอย่างผิวแลดูดีมีน้ำมีนวล ตอนนี้สินค้าตัวนี้เจ้าทำออกมาเยอะหรือไม่ หากแม่ใหญ่เอาไปให้ฮูหยินเพื่อนของแม่ทดลองใช้เจ้าว่าเป็นเช่นไร”  นางคิดเรื่องพวกนี้มาสักพักหลังจากไตร่ตรองว่าสินค้าตัวนี้นางเองสามารถใช้เป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์กับฮูหยินท่านอื่นๆได้ มีทั้งผลดีต่อตัวนางเอง และช่วยเรื่องชื่อเสียงของร้านที่กำลังจะเปิดนี้ได้ นางถึงได้ลองหยั่งเชิงเด็กคนนี้ ให้นางได้คล้อยตาม

“ข้าผู้น้อยคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดีเจ้าค่ะท่านแม่ใหญ่ เป็นการขยายชื่อเสียงและสินค้าของข้าได้ ข้าฉือฮั่วขอบคุณท่านแม่ที่ช่วยเหลือเจ้า”  (ฉือฮั่วคารวะขอบคุณเป็นมารยาทต่อฮูหยินใหญ่) 

“แต่ข้าอยากให้ท่านแม่ใหญ่รอสักหน่อยเจ้าค่ะ ตอนนี้ข้าเองทำสินค้าสบู่เพิ่มกลิ่นต่างๆขึ้นมาหากท่านแม่อยากให้เป็นของขวัญฮูหยินต่างๆ ข้าคิดว่าจะต้องทำเป็นกล่องไว้ใส่สบู่กลิ่นต่างๆพร้อมทั้งคำอธิบายเกี่ยวกับสรรพคุณช่วยเรื่องอะไร มันเป็นผลดีมากเจ้าค่ะ”

“ดี” ฮูหยินพูดว่า “ดี” ถึงสามคำ เหมือนนางถูกใจสิ่งที่ลูกนอกไส้ผู้นี้เอ่ยออกมา

จัดการคัดพวกคนงานออกมาให้เจ้าได้ใช้งานอย่างเต็มที่ ระหว่างรอโรงงานของเจ้า เจ้าคิดเห็นเช่นไร”

“ขอบคุณท่านแม่ใหญ่ที่ช่วยข้าผู้น้อยเจ้าค่ะ”  (ฉือฮั่วคารวะเช่นเดิม)

“ดี แล้วสินค้าของเจ้าตอนนี้มีกี่ตัว  แม่เห็นเพียงสบู่เท่านั้น”  ฮูหยินใหญ่ถาม

“สินค้าของข้านั้นมีสบู่ น้ำยาสระผม และน้ำยาบำรุงผม มีน้ำมันบำรุงศีรษะน้ำมันหอมระเหยบำรุงใบหน้า เครื่องประทินผิวภายนอกเจ้าค่ะ ข้าคิดจะทำชาดในแบบตลับเป็นชาดสีต่างๆ เช่นแดง ชมพู ส้ม และแป้ง ยังมีการตกแต่งใบหน้าให้ลูกค้าอันนี้หาก สินค้าที่ข้าทำเสร็จเรียบร้อยต้องมีคนงานเรียนรู้เรื่องการแต่งหน้าให้เหมาะกับรูปหน้าเจ้าค่ะ”

“สินค้าเจ้ามีมากถึงเพียงนั้น เมื่อครานั้นแม่ใหญ่ผิดเองที่ดูถูกเจ้าไว้ เอาล่ะตอนนี้สายมากแล้วเจ้ากลับเรือนไปทำงานของเจ้าเถอะ แม่ใหญ่ไม่รั้งเจ้าไว้แล้ว”  เอ่ยไล่ลูกนอกไส้ทันทีที่รู้ว่าสินค้าที่เด็กคนนี้ทำไม่ได้มีแค่สบู่เท่านั้น หึ หากวันหนึ่งข้าจะเอาร้านนั้นคืนมาให้ได้ตอนนี้ให้นางผลิตของทั้งหมดออกมาขายก่อน จากนั้นใช้แม่นมไปตามพ่อบ้านทั้งกำชับให้เป็นคนของตนเองทั้งหมด จะได้เรียนรู้วิธีการทั้งหมดได้และออกมาทำขายเองดวงตาที่มีแผนเจ้าเลห์อยู่นั้นส่องประกายจนสาวใช้ข้างกายเอ่ยทัก

“ฮูหยินเจ้าค่ะ วันนี้ท่านช่างดูอารมณ์ดียิ่งนักเจ้าค่ะ”