นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 347

เธอเอาความโมโหทั้งหมดไปลงที่สือฮว่า!

สือฮว่าดิ้นรน แต่บอดี้การ์ดทั้งสองก็กดไหล่ของเธอไว้อย่างแน่นหนาเพื่อป้องกันไม่ให้เธอเคลื่อนไหวได้

ไม่นานรถก็มาหยุดที่โรงพยาบาล หลิวจิงซูได้สั่งให้หมอสแตนด์บาย เพื่อเลี่ยงความสนใจจากคนอื่น พวกเขาเลยเดินขึ้นบันไดอีกทาง

สือฮว่าถูกฉีดยาและไม่สามารถพูดอะไรได้ ทำได้แค่มองหลิวจิงซูคุยกับหมออย่างหวาดหวั่น

"ท่านผู้หญิง ท่านอยากให้พวกเราทำยังไงดีครับ?"

หมอถูกปิดหน้าตาเกือบทั้งใบหน้า มีเพียงดวงตาที่โผล่มาเท่านั้น

หลิวจิงซูมองที่ท้องของสือฮว่าด้วยใบหน้าเหยียด "ไม่ว่าเธอจะตั้งท้องลูกของใคร เด็กนั่นก็ไม่ควรอยู่บนโลกนี้ เข้าใจที่ฉันพูดไหม?"

หมอพยักหน้าและให้คนย้ายสือฮว่าไปเตียงผ่าตัด "พวกเราทราบแล้วครับ ท่านผู้หญิง"

ประตูห้องผ่าตัดปิดลงอย่างรวดเร็ว หลิวจิงซูก็โล่งใจและพูดกับคนข้างๆ: "ฉวนสือต้องได้ข่าวแน่ หยุดเขาไว้ทุกวิถีทาง อย่าให้เขามาที่โรงพยาบาลได้จนกว่าการผ่าตัดจะเสร็จสิ้น"

บอดี้การ์ดต่างลังเล "ท่านผู้หญิง นั่น..."

แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลิวจิงซูก็แค่นยิ้ม "ฉวนสือไม่ใช่หลานชายของตระกูลฮ่อ แต่ฉันดูแลมาตั้งนาน บุญคุณขนาดนี้เขาจะกล้าทำอะไรฉัน? สือฮว่ามาตั้งท้องตอนนี้ เห็นได้ชัดว่ามีเจตนาไม่ดี และฉันจะไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น"

บอดี้การ์ดไม่ได้พูดอะไรอีก และรีบทำตามคำสั่งของเธอ

ในห้องทางนี้ หนานสือได้มาหาฮ่อฉวนสือ เขามองไปรอบๆไม่เห็นสือฮว่าก็เริ่มสงสัย "ท่านประธานครับ คุณสือยังไม่ถึงเหรอครับ? แปลกนะครับ คุณสือไม่ได้ออกมาก่อนผมเหรอครับ?"

ฮ่อฉวนสือชะงักแล้วแทบจะลุกขึ้นทันที "เธอพาใครมาด้วยหรือเปล่า? ฉันไม่ได้บอกให้นายดูเธอดีๆหรือไง?"

หนานสือก้มศีรษะลงพร้อมทำหน้าไม่สบอารมณ์ "คุณสือบอกว่าจะมาหาท่านด้วยตัวเอง ผมคิดว่าระยะทางแค่นี้..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เมื่อคนนั้นเห็นฮ่อฉวนสือก็รีบพูด "ท่านประธานฮ่อครับ มีคนให้ผมมาแจ้งว่าคุณสือตกอยู่ในอันตราย หวังว่าท่านจะรีบไปโดยเร็วที่สุดครับ"

ฮ่อฉวนสือไม่รอช้าแล้วออกเดินทางทันที!

แต่ทันทีที่รถแล่นไปสักพักก็มีรถหลายคันมาสกัดกั้น!

"หนานสือ ค้นหาโทรศัพท์มือถือของสือฮว่า"

"ท่านประธานครับ ค้นหาแล้วครับ โทรศัพท์อยู่ที่ชานเมืองครับ"

"ตามไป!!"

เสียงของฮ่อฉวนสือเข้มมากและความมึนเมาก็หายไปได้เยอะ

ถ้าสือฮว่าอยู่นี่ก็จะรู้เจตนาของตำรวจเมื่อกี้ได้

พวกเขาไม่ได้จะจับเธอจริงๆ พวกเขาแค่วางกับดัก พวกเขาเอาโทรศัพท์เธอไปแล้วพาเธอกลับเฉียนสุ่ยวานก่อนเอาโทรศัพท์เธอไปที่ชานเมือง ให้ข้อมูลผิดกับฮ่อฉวนสือเพื่อใซื้อเวลาสำหรับการผ่าตัดที่โรงพยาบาล

นี่เป็นแผนที่จะล่อเสือออกจากถ้ำ และสามารถบดขยี้ฮ่อฉวนสือได้!

และคนที่ใช้แผนนี้ก็คือหลิวจิงซู

หลิวจิงซูไปที่เฉียนสุ่ยวานก่อน แล้วเอายามออก แล้วยืนรอสือฮว่าที่ตกใจกลับเข้ามาก่อนจะพาสือฮว่าไปที่โรงพยาบาล

หากฮ่อฉวนสือสังเกตเห็นว่าสือฮว่าหายไป อันดับแรกก็จะให้คนหาตำแหน่งในโทรศัพท์ของสือฮว่า

เธอนั่งรออยู่ที่ทางเดินของโรงพยาบาลอย่างเงียบๆ

แท้จริงแล้วการทำแท้งใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเท่านั้น และหลิวจิงซู่ก็อยากรีบเอาเด็กออก ดังนั้นจึงข้ามการตรวจสอบไปทั้งหมด

เธอกำมือแน่นและมองขึ้นไปที่ลิฟต์ตรงทางเดินเป็นระยะ อยากรู้ว่าฉวนสือจะรีบมาที่นี่หรือเปล่า

เมื่อเห็นว่าผ่านไป 20 นาที ก้อนหินในหัวใจของเธอก็ตกลงพื้น แม้ว่าตอนนี้ฉวนสือจะรู้ว่าถูกหลอกก็มาไม่ทันแล้ว

"ปัง!!"

ประตูลิฟต์ถูกเตะจนเปิด และฮ่อฉวนสือก็ปรากฏตัวที่ประตู

หลิวจิงซูตัวสั่นไปทั้งตัว และคิดว่าการผ่าตัดอาจจะเสร็จสิ้นแล้วก็โล่งใจ "ฉวนสือ ย่าทำไปทั้งหมดก็เพื่อหลานนะ ตอนนี้สือฮว่าตั้งท้อง อยากจะเกาะหลานแล้วก็ไม่อยากออกจากตระกูลฮ่อชัดๆ ตอนนั้นเธอเซ็นสัญญาเอง เพราะงั้นเธอละเมิดสัญญา"

แต่ฮ่อฉวนสือไม่ตอบเธอ แต่มองไปที่ประตูห้องผ่าตัด

ประตูถูกเขาเตะออก เขาเป็นเหมือนปีศาจที่โกรธแค้นและอยากจะฆ่าทุกคนที่นี่

สือฮว่านอนเงียบๆอยู่บนเตียง ใบหน้าขาวซีด และดวงตามองไปที่เพดานอย่างว่างเปล่า

เมื่อเห็นเขามา เธอก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะผลของยาชายังคงอยู่

เธอรู้สึกว่าก้อนในท้องของเธอหายไป ก้อนนั่นยังไม่ทันโตก็ถูกกำจัดไปเสียแล้ว

ขาของฮ่อฉวนสืออ่อนแรงเล็กน้อย เขาเดินไปที่เตียงและอยากจะอุ้มเธอ

แต่เขาไม่มีเรี่ยวแรง มือของเขาเองก็อ่อน

ยิ่งกังวลมากเท่าไร เขาก็ยิ่งอุ้มเธอไม่ไหวมากเท่านั้น

สือฮว่าเหยียดริมฝีปาก น้ำตาก็ไหลไม่หยุด

ฮ่อฉวนสือปาดน้ำตาและจับหมอที่อยู่ข้างๆ "พวกแกทำอะไรกับเธอ?"

หมอที่ถูกเขาจับ ใบหน้าก็ซีด "ท่าน...ท่านประธานฮ่อ นี่คือสิ่งที่ท่านผู้หญิงบอกครับ"

ฮ่อฉวนสือเพิ่มแรงจนอยากบีบคอให้ตาย

"งั้น มดลูกของเธอยังอยู่แล้วเธอก็ท้องจริงๆใช่ไหม?"

ในตอนท้ายของคำถาม เขาก็ไม่ได้ยินเสียงของตัวเองแล้ว

หมอตอบด้วยเสียงที่สั่นเครือ "ใช่ครับ ท่านประธานฮ่อ ท่านผู้หญิงทนเด็กคนนี้ไม่ไหว วันแรกที่พวกท่านมาตรวจสอบก็ให้พวกเราบอกไปแบบนั้นครับ"

ฮ่อฉวนสือยิ้มน้อยๆ ฉลาดจริงๆ

ขั้นแรกให้หมอบอกเขาว่าสือฮว่าถูกเอามดลูกออก แน่นอนว่าเขาไม่สบายใจ เขาทนไม่ได้จนบอกความจริงกับสือฮว่า คืนนั้นเขาก็นอนไม่ได้น หลังจากนั้นหลิวจิงซูก็จัดการทุกอย่าง ให้พวกเขาไม่มีที่จะซ่อน

หลิวจิงซูนั่งอยู่ตำแหน่งนั้นมานาน จะมีความจริงใจได้ยังไง?

ลูกของเขาได้หายไปแล้ว...

ฮ่อฉวนสือรู้สึกในหัวมีเสียงดังกึก้อง และความเศร้าโศกที่บรรยายไม่ได้ก็ผุดขึ้นทันที

หลิวจิงซูก็รู้ว่าสิ่งที่เธอทำนั้นไม่สามารถซ่อนใครไว้ได้ เธอยืนอยู่ตรงประตูห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าที่เฉยเมย "ถ้าไม่มีเด็ก ทุกคนก็จะมีความสุข ฉวนสือ วันหลังหลานจะมีลูกอีกหลายคน หลายยังอายุน้อย"

ฮ่อฉวนสือไม่ได้ยินสิ่งที่เธอกำลังพูดเลย เขารู้สึกแค่ว่าปากของเธอขยับจนน่ารำคาญ

เขาหยิบปืนออกมาแล้วเล็งไปทางหลิวจิงซู

ดวงตาของเขาแดงก่ำ ราวกับสัตว์ร้ายที่สูญเสียความหวัง

มีมือหนึ่งมาวางบนแขนของเขาอย่างแผ่วเบา และเสียงที่แผ่วเบาของสือฮว่าก็ดังมา "ฉันอยากกลับบ้าน..."

ปืนของฮ่อฉวนสือตกลงไปที่พื้นพร้อมกับเสียง "ปัง" และเขากอดเธอแน่นอย่างสั่นเทา "ได้สิ กลับบ้านกันนะ"

ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ เธอกลับมักจะหลุดจากอ้อมแขนเขาไป

ในที่สุดเขาก็เข้าใจความหมายของชีวิตที่ไม่สามารถทนแบกรับได้

เขาคุกเข่าลงข้างเตียง ทันใดนั้นก็เอามือกุมหัว และเสียงครวญครางเล็กๆก็ออกมาจากลำคอของเขา