ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 100

ทันใดนั้น พวกโจรภูเขาวิ่งเข้าไปโอบล้อมอย่างรวดเร็ว แสงไฟส่องสว่างในยามราตรี สาดส่องเงาคนที่ซ่อนตัวอยู่

หานเฟิงรีบยกดาบพุ่งออกไป ต่อสู้กับโจรภูเขากลุ่มนั้นแบบไม่พูดพร่ำทำเพลง

ว่ากันตามวรยุทธ์ หานเฟิงติดตามอ๋องเฉินมานานหลายปี เข้าสนามรบฆ่าฟันศัตรู รอดชีวิตมาหลายครั้ง โจรภูเขากลุ่มนี้ย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

แต่...

พวกเขาใช้พิษ

พิษร้ายสาดไปทางหานเฟิงทีละกำมือ หานเฟิงจำต้องแบ่งสมาธิเพื่อหลบหลีก จึงได้รับบาดเจ็บจากกระบี่อย่างไม่ทันระวัง

ฉึก…

“อุ๊ก!”

เขาเจ็บปวด โซซัดโซเซถอยหลังไปสามก้าว พวกโจรภูเขาจึงฉวยโอกาส วิ่งไปหาเงาดำที่อยู่ด้านหลังก้อนหินนั้น

“นายท่าน!”

ดาบใหญ่ในมือโจรภูเขายกขึ้นสูง ฟันลงไปอย่างโหดเหี้ยม เมื่อเห็นว่าอ๋องเฉินกำลังมีภัย ก็มีผงสีขาวสาดเข้ามาจากกลางอากาศ

ซ่า!

หมอกสีขาวลอยขึ้น เมื่อเจอกับไฟก็ระเบิดออก

“โอ๊ย!”

เปลวไฟสาดกระเซ็น พวกโจรภูเขาได้รับบาดเจ็บโดยที่ไม่ทันระวังตัว รีบโยนคบเพลิงในมือออกไปด้วยความตกใจ ใช้เท้ากระทืบอย่างรวดเร็ว

เมื่อเปลวไฟดับลง ตอนที่เงยหน้าขึ้นมองอีกที ที่เดิม ยังมีร่องรอยของอ๋องเฉินอยู่อีกที่ไหนกัน?

ผู้ชายที่ท่าทางเป็นหัวหน้าสีหน้าโหดเหี้ยม กำหมัดแน่น

“ตามตัวให้เจอ!”

สถานที่ลึกลับที่ไม่รู้จักชื่อแห่งหนึ่ง หอบหายใจหนัก

หานเฟิงไม่สนใจบาดแผลบนแขน นำชายหนุ่มที่อยู่บนหลังวางลงบนพื้นหญ้าอย่างระมัดระวัง หันหน้ามองไปทางหญิงสาวที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างแปลกประหลาด

“พระชายา...”

เมื่อครู่นี้ ถ้าหากไม่ใช่เพราะพระชายาปรากฏตัวได้ทันเวลา นายท่านอาจจะประสบเคราะห์แล้ว

ฉู่เชียนหลีควบม้าเร่งเดินทางมาตลอดทั้งคืน เสื้อผ้ายุ่งเหยิง ท่าทางเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง แม้แต่ผมเผ้าก็รุงรัง

เมื่อนางเห็นสถานการณ์ที่ผิดปกติของเฟิงเย่เสวียน ประคองไหล่เขา

ริมฝีปากของชายหนุ่มม่วงคล้ำ สั่นเทาไปทั่วทั้งตัว เปลือกตากระตุก หน้าผากเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ราวกับว่ากำลังรับกับความเจ็บปวดทรมานที่รุนแรง