ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 103

ฉู่เชียนหลีเอ่ยปากกล่าว “ท่านอ๋องช่างเป็นคนที่ซื่อสัตย์จริงใจเสียจริง ท่านคำนึงถึงประชาชนเช่นนี้ ถึงยอมเสียสละให้ร่างกายตนเองบาดเจ็บ ชาวบ้านได้รู้จะต้องซาบซึ้งใจยิ่งเป็นแน่”

“ข้าเองก็ซาบซึ้งใจมากเช่นกัน ท่านช่างมีน้ำใจยิ่งนัก ผู้ชายที่จิตใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ล้วนมีเสน่ห์ยิ่ง”

นางกะพริบดวงตาสีดำขลับทั้งสองข้าง สีหน้านั้น น้ำเสียงนั้น จริงใจเป็นอย่างยิ่ง

เฟิงเย่เสวียนไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว

ในเวลาเดียวกัน ก็ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจนาง ได้ยินนางด่าเขาเหมือนเช่นก่อนหน้านี้ คิดไม่ถึงว่าจะรู้สึกดีใจ...ที่ไม่ได้มีมานานมากแล้ว

หานเฟิงพูดแทรกกลั้วหัวเราะ “ถูกต้อง ๆ พระชายา นายท่านดีขนาดนี้ ท่านก็อย่าหย่ากับเขาเลย”

พลาดจากนายท่านไป ใต้หล้านี้ จะหาผู้ชายดีขนาดนี้ได้จากที่ไหนอีก?

ฉู่เชียนหลีเหลือบตามองเขาอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง “หานเฟิง เจ้าฉลาดมากจริง ๆ”

——ฉันกำลังด่าเฟิงเย่เสวียนว่าโง่ ฉันชื่นชมเขาเหรอ? เมื่อกี้ฉันกำลังชื่นชมเขาเหรอ?

ทันทีที่หานเฟิงได้ยิน ก็ยิ้มอย่างดีใจยิ่งกว่าเดิม

“ขอบคุณพระชายาที่ชื่นชม ขอบคุณพระชายา!”

“...”

เฟิงเย่เสวียนรู้สึกหงุดหงิด ทันใดนั้นก็ยกเท้าเตะเข้าไปที่ก้นของหานเฟิง จนเขากระเด็น “ยังไม่รีบไปเฝ้าสังเกตร่องรอยของโจรภูเขากลุ่มนั้นอีก”

หานเฟิงจับกระดูกก้นกบที่เจ็บปวดเอาไว้ เดินออกไปด้วยความน้อยใจ

นายท่านช่างดุร้ายเหลือเกิน...

ยังเป็นพระชายาที่อ่อนโยน เมื่อครู่นี้พระชายายังชื่นชมเขาอีกด้วย

ฉู่เชียนหลีเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย “เฝ้าสังเกตร่องรอยอะไร?”

เฟิงเย่เสวียนกล่าว “เนื่องด้วยยอดเขาของภูเขากว่างหนิงตรงดิ่งจนเกินไป บนยอดเขาพืชน้อย แล้วก็ขาดแคลนอย่างหนักเช่นกัน ทุก ๆ สองสามวันโจรภูเขาพวกนี้ก็จะลงมาตักน้ำ ถ้าหากคำนวณไม่ผิด วันนี้คือวันที่พวกมันต้องลงเขามาตักน้ำ”

ทันทีที่ฉู่เชียนหลีได้ยินก็เกิดความคิดขึ้นมาทันที

“ท่านพะว้าพะวังเพราะในมือของโจรภูเขามีตัวประกัน ไม่กล้าเข้าโจมตีง่าย ๆ เหตุใดจึงไม่ขึ้นเขา เพื่อปล่อยตัวประกันเหล่านั้นออกมา แล้วค่อยพาคนบุกขึ้นไปล่ะ?”

เฟิงเย่เสวียนเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ