ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 108

“อึก!”

ดวงตาทั้งสองข้างของผู้ชายเบิกกว้าง ฝ่ามือใหญ่อันหยาบกร้านจับหัวไหล่ของฉู่เชียนหลีเอาไว้ พยายามดึงข้ามหัวไหล่แล้วทุ่มลงไป

ฉู่เชียนหลีใช้ปลายรองเท้าเกี่ยวข้อเท้าของผู้ชายเอาไว้ อาศัยแรงค้ำยันร่างกายของตนเองเอาไว้ แล้วใช้มือข้างที่ว่าง คลำกระดูกสันหลังท่อนที่บริเวณแผ่นหลังของเขาอย่างรวดเร็ว

จับเอาไว้ แล้วกดลงไป แล้วยกขึ้นอย่างแรง

กร๊อบ!

“โอ๊ย!”

ร่างกายอันกำยำของผู้ชายสั่นเทาอย่างรุนแรง ทันในนั้นก็ล้มลงไปบนพื้นราวกับกระดูกทั้งร่างกายถูกดึงออกไปหมด แล้วหมดสติไป

กระดูกชิ้นนี้ของร่างกายมนุษย์เป็นบริเวณที่เชื่อมต่อกับเส้นประสาทมากที่สุด และไวต่อความรู้สึกที่สุด กดบริเวณจุดนี้ กดเบาก็แค่เป็นลม กดแรงก็เป็นอัมพาต

ฉู่เชียนหลีโยนแส้ยาวทิ้ง วิ่งเข้าไปข้างกายของหญิงสาวคนนั้นอย่างรวดเร็ว

“เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”

เมื่อประคองนางขึ้นมา ถึงพบว่าบนแขน แผ่นหลัง หัวไหล่และขาของนาง ราวกับว่าทุกตำแหน่งที่สามารถมองเห็นได้ ทั้งหมดเต็มไปด้วยรอยแผลสีม่วงเขียว คราบเลือดเต็มไปทั่วทุกที่

โดยเฉพาะคางของนาง คิดไม่ถึงว่าจะถูกบีบแตกทั้งเป็น

ดวงตาแดงก่ำทั้งสองข้างของหญิงสาวมีน้ำตาไหลออกมา ไม่กล้าเชื่อว่าตนเองจะได้รับการช่วยเหลือ มือทั้งสองข้างจับฉู่เชียนหลีเอาไว้แน่น ราวกับได้เห็นแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิด

ซาบซึ้งใจ

หวาดกลัว

น้ำลายกับเลือดในปากไหลออกมาพร้อมกัน กล่าวขอบคุณพึมพำอย่างไม่ชัดถ้อยชัดคำ

ฉู่เชียนหลีจ้องมองหญิงสาวที่บริสุทธิ์ผุดผ่องถูกกระทำย่ำยีจนมีสภาพเช่นนี้ ความรู้สึกต่าง ๆ ประดังประเดเข้ามาในใจ รีบแกะเชือกที่ขาของนาง พยุงไปที่บนเตียง แล้วหยิบผ้าห่มสะอาดผืนหนึ่ง มาคลุมตัวนางเอาไว้

กล่าวเสียงเบา

“ไม่ต้องกลัว ข้ามาเพื่อช่วยเจ้า แต่ตอนนี้ด้านนอกมีโจรภูเขาอยู่มาก เจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน พยายามอย่าให้โจรภูเขาสังเกตเห็น พยายามยื้อเวลาเอาไว้ เมื่อพวกข้าแก้ปัญหาเรียบร้อยแล้ว ค่อยมาช่วยเจ้า เข้าใจหรือไม่?”

หญิงสาวจับผ้าห่มแน่น น้ำตาไหลพรากพยายามพยักหน้า

“ข้าจะช่วยเจ้าออกไปให้ได้” หลังจากที่ฉู่เชียนหลีพูดปลอบขวัญสองสามประโยค เพื่อไม่ให้เกิดความสงสัย จำต้องออกไปก่อน

เมื่อออกไป

รวมตัวกับเฟิงเย่เสวียน

ฉู่เชียนหลีเม้มปาก ท่าทางอึก ๆ อัก ๆ ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วก็พูดเรื่องที่นางลงมือออกมา