ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 107

หลังจากฉู่เชียนหลีรับมา ถึงพบว่าไม่รู้ที่อยู่ของพี่หู่ กำแส้สีดำในมือเอาไว้แล้วกระซิบถามเฟิงเย่เสวียน

“ในฐานะที่เป็นโจรภูเขา หากไม่รู้แม้กระทั่งที่อยู่ของลูกพี่ จะมีพิรุธหรือไม่?”

ชายหนุ่มอื่มเสียงหนัก อารมณ์ชะงักไปเล็กน้อย

ผ่านไปครู่หนึ่ง ชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง

“ไปทางด้านนี้ สามสิบเมตร หลังที่สองของทางทิศตะวันออก”

“ท่านรู้ได้อย่างไร?”

“เมื่อครู่พวกเราเดินวนรอบหนึ่ง การป้องกันรักษาของที่นั่นเข้มงวดที่สุด เวลาไม่คอยท่า ข้าจะไปที่นั่นกับเจ้า”

ฉู่เชียนหลีพยักหน้า สาวเท้าเดินไปทางด้านนั้น ยังไม่ลืมที่จะกล่าวชม “ท่านฉลาดจริง ๆ”

“...”

เห็นได้ชัดว่าเจ้าสะเพร่า

แม้แต่ภาพแผนที่เจ้ายังวาดออกมาได้ เพียงแค่นำห้องครัว ห้อง ห้องเก็บของ ที่อาศัยของพวกลูกกระจ๊อกต่าง ๆ ตัดทิ้งทีละหนึ่ง ก็จะเจอที่อยู่คร่าว ๆ ของพี่หู่ได้ไม่ยาก

มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ชายหนุ่มชี้ ก็เป็นที่อยู่อาศัยของหัวหน้าโจรภูเขาจริง ๆ

ที่นี่ลูกกระจ๊อกค่อนข้างเยอะ แต่ว่าทั้งสองคนมี ‘ป้ายคำสั่งพิเศษ’ จึงราบรื่นมาตลอดทาง

เพียงแต่ ทันทีที่เข้าใกล้บ้านไม้หลังหนึ่ง ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องที่น่าเวทนาทันที

“ขอร้องเจ้าปล่อยข้าไป...อ๊า...ไม่...”

เสียงร้องของหญิงสาวแทบจะตะโกนสุดเสียง พยายามสุดแรงเกิด ทำให้ฝีเท้าของฉู่เชียนหลีสั่นเทาอย่างรุนแรง เหลือบตามองไป เห็นด้านในห้อง

หญิงสาววัยรุ่นหน้าตาสะสวยคนหนึ่งที่เท้าข้างหนึ่งถูกมัดไว้กับเสาเตียง เสื้อผ้ายุ่งเหยิง ภายใต้ความพยายามดิ้นรน จนขาข้างนั้นที่ถูกมัดไว้มีเลือดไหลซึม

ชายวัยกลางคนสวมชุดที่ทำจากหนังสัตว์ รูปร่างสูงใหญ่นั่งอยู่บนเตียงไม้ด้วยท่าทางน่าเกรงขาม หนวดเครายาวรกรุงรัง ดวงตาที่ดุร้ายราวกับกับสัตว์ป่าคู่นั้น ฝ่ามือใหญ่ที่หยาบกระด้างจับข้อเท้าของหญิงสาวเอาไว้ ลากตัวนางกลับไป

“อย่านะ!”

“เจ้าอยากได้เงินเท่าไหร่ ที่บ้านข้ามี ข้าจะให้ท่านพ่อของข้ามาไถ่ตัวข้า...ขอร้องท่าน...อ๊า!”

ฝ่ามือใหญ่กระชาก เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ย

เสียงกรีดร้องอันน่าเวทนาของหญิงสาว กลับแลกมาด้วยการตบหน้าอย่างรุนแรงฉาดหนึ่ง

มุมปากแตก