ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 106

ทันทีที่พูดจบ ก็ถูกชายหนุ่มดึงหูเอาไว้

“เจ้าพูดว่าอะไรนะ?” ชายหนุ่มหรี่ดวงตาดำขลับ น้ำเสียงเบาไหลล้นออกมาจากในลำคอของเขา เจืออันตรายที่เย็นยะเยือก

ฉู่เชียนหลี “เจ็บ...”

ติ่งหูของนาง

แดงหมดแล้ว

ชายหนุ่มเหลือบตามองแวบหนึ่ง ติ่งหูแดงก่ำ สัมผัสลื่นมือ ทันใดนั้นสายตาก็เคร่งขรึมขึ้น ตอนที่เอ่ยปากกล่าวขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงจริงจังขึ้นไม่น้อย

“จะให้ข้าใส่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้”

เขาบีบติ่งหูอันนุ่มนิ่มของนางอีกครั้ง ถึงคลายมือออก

ฉู่เชียนหลีดวงตาเปล่งประกายทันที

ชายหนุ่ม “แต่ว่าไม่ใช่วันนี้”

“...”

—— ‘เชอะ ก็แค่พูดอย่างนั้นแหละ เสแสร้งแกล้งทำ แค่ดูก็รู้ว่าขู่’

เฟิงเย่เสวียนเม้มริมฝีปาก “ตอนนี้เป็นเวลาอาหารเช้า แล้วก็เป็นเวลาที่คนพวกนี้เปลี่ยนเวรกัน จำนวนคนค่อนข้างมาก เคลื่อนไหวให้เหมาะสมจะไม่เป็นที่สังเกต”

“เพื่อประหยัดเวลา เริ่มดำเนินการตอนนี้เลย”

“ได้”

นี่เป็นครั้งแรกที่ทำ ‘ภารกิจ’ ที่ชอบธรรม กระตือรือร้น แสวงหาความเจริญก้าวหน้า และยังแฝงไปด้วยอันตรายและตื่นเต้น นับตั้งแต่ฉู่เชียนหลีทะลุมิติมา ก่อนหน้านี้เพียงแค่เห็นในโทรทัศน์ ตอนนี้มาสัมผัสกับสถานการณ์จริง อดไม่ได้ที่จะเกิดอารมณ์อยากเอาชนะ

นางจะต้องสร้างความดีความชอบ!

ทั้งสองคนสบตากันแวบหนึ่ง ใช้สายตาแลกเปลี่ยนข่าวสารกัน ชายหนุ่มเพียงแค่ยักหน้าขึ้น ฉู่เชียนหลีก็เข้าใจ เดินมุ่งหน้าไปทางสถานที่บางแห่งโดยไม่ได้นัดหมายกัน

บ้านของที่นี่จัดวางไปด้วยเตียงตั่ง โต๊ะเก้าอี้ เสื้อผ้าที่ทิ้งกองไว้ตามอำเภอใจ สกปรกเลอะเทอะ ส่งกลิ่นเหม็นเปรี้ยวเฉพาะ เป็นที่อยู่อาศัยของพวกโจรภูเขา

เมื่อเดินต่อไป เป็นห้องเก็บของ ด้านในกองไปด้วยสิ่งของระเกะระกะมากมาย รวมไปด้วยของใช้ในชีวิตประจำวันกับอาวุธ

เมื่อเดินต่อไปข้างหน้า ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ที่เต็มไปด้วยความน่าเวทนา เป็นเสียงชาวบ้านผู้ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ที่ถูกบังคับขึ้นเขา...

ชาวบ้านที่เชื่อฟังถูกกองทัพของโจรภูเขาพาเข้ามา กลายเป็นลูกน้อง

ส่วนชาวบ้านที่ไม่เชื่อฟัง จะถูกทุบตีสั่งสอน...