“?”
พ่อตา?
เขายอมรับว่าตนเองเป็นลูกเขยของจวนอัครมหาเสนาบดีฉู่ และยอมรับสถานะชายาอ๋องเฉินของนางแล้ว?
สวรรค์!
ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เป็นไข้ใช่ไหม?
ฉู่เชียนหลีเบิกตากว้างอย่างตะลึงงัน มองเฟิงเย่เสวียนด้วยความประหลาดใจ ปากกลายเป็นรูปตัว ‘O’ แทบสามารถกลืนไข่เข้าไปได้ทั้งฟอง
“เก็บสายตาที่เลื่อมใสของเจ้าเสีย”
“...”
นี่เป็นสายตาของคนเจอผีย่ะ ขอบใจ
“แค่มางานเลี้ยงกับเจ้าก็ดีใจจนกลายเป็นเช่นนี้แล้ว?” เขาล้อเลียนเสียงเบา “คล้องแขนข้าไว้”
“?”
ดีใจ?
ฉู่เชียนหลี อึ้ง
เฟิงเย่เสวียนจับมือของนางสอดเข้าไปในหว่างแขนของตนเอง แล้วพานางไปยังห้องโถงหน้า
เมื่อบรรดาแขกเหรื่อที่กำลังสนทนาอย่างยิ้มแย้มเห็นอ๋องเฉินกับพระชายาอ๋องเฉินควงแขนกันเข้ามา ทันใดนั้น คำพูดที่อยู่ปลายลิ้นหยุดชะงัก แต่ละคนเบิกตากว้างอ้าปากค้าง ฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ รู้สึกเหลือเชื่อมาก
นี่…
นี่เป็นเรื่องจริง?
ไหนว่าหลังจากอ๋องเฉินแต่งงานกับฉู่เชียนหลี สามเดือนกว่าไม่เคยสนใจนาง กระทั่งเข้าห้องหอก็ยังไม่สมบูรณ์ไม่ใช่หรือ?
ไหนว่าข้างกายอ๋องเฉินมีพระชายารองเซียวที่รู้จักกันตั้งแต่เด็กและติดตามเขามาสิบกว่าปี และโปรดปรานพระชายารองเซียวเพียงผู้เดียวไม่ใช่หรือ?
ไหนว่าอ๋องเฉิน…
ทุกคนตะลึงงันยืนอยู่ตรงที่เดิม และลืมตอบสนอง
สายตาของอัครมหาเสนาบดีฉู่ลึกล้ำเล็กน้อย พลันก้าวเท้าเดินออกมา ประสานมือคำนับด้วยรอยยิ้ม “ผู้น้อยคำนับอ๋องเฉิน แค่วันเกิดเล็กๆ ให้ท่านต้องมาด้วยตนเอง ผู้น้อยปลื้มปีติยิ่งนัก”
เฟิงเย่เสวียนมองหญิงสาวข้างกายแวบหนึ่ง
“ในเมื่อเป็นพ่อของพระชายา ก็เป็นพ่อของข้า วันเกิดของผู้ใหญ่จะไม่มาได้อย่างไร?”
“!”
ซ่า…
อ๋องเฉินผู้สูงส่งลดตัวลงมาเพื่อฉู่เชียนหลี!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ