ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 49

ฉู่เชียนหลี “?”

หล่อเท่องอาจเผด็จการ?

เมื่อมองตรงๆ ใบหน้าของเด็กหนุ่มคนนี้หล่อเหลาคมคาย กลิ่นอายที่สูงศักดิ์บนร่างกายก็เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ระหว่างคิ้วที่ยังวัยเยาว์นั้น มีกลิ่นอายน่าเกรงขามที่ยังไม่เบ่งบาน ก็เหมือนกับลูกเสือตัวน้อยที่เพิ่งหัดล่าเหยื่อ ดูเหมือนโอนเอนไม่มั่นคง แต่จริงๆ แล้วแค่ต้องการโอกาสที่เหมาะสม พุ่งทะยานสู่ฟ้า

ฉู่เชียนหลียิ้มแย้ม “ข้าไม่ต้องการอะไรเลย”

ที่จริงนางไม่คิดจะลงมือ เพียงแต่เด็กหนุ่มที่ชื่อหยางเหวินเฉิงใช้กลอุบายลับหลัง มีดทำร้ายคน

ที่ผ่านมานางเกลียดคนเล่นสกปรกประเภทนี้ที่สุด

ไม่พอใจก็สู้

สู้ไม่ได้ก็ไสหัวไป

ลอบโจมตีหมายความว่าอย่างไร?

“ไม่ต้องการอะไรเลย?” หลิงเชียนอี้ได้ยินคำพูดประโยคนี้ คิ้วอันละเอียดอ่อนของเขาก็ขมวดทันที

ทันใดนั้น ไม่พอใจมากกว่าเดิม

“ข้าต้องการลมได้ลม ต้องการฝนได้ฝน สถานะสูงศักดิ์ สูงส่งไม่อาจเอื้อม เจ้ากลับไม่ต้องการอะไรเลย? เจ้าผู้หญิงคนนี้ตาบอดใช่หรือไม่?”

“?”

เอาก็ผิด?

ไม่เอาก็ผิด?

เหตุใดเจ้าเด็กคนนี้จึงประพฤติตนเหมือนเฟิงเย่เสวียน?

หรือว่านี่ก็คือความสัมพันธ์น้าหลาน?

“ท่านโหว ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“เจ้าไม่ได้รับบาดเจ็บกระมัง?”

เวลานี้เอง เด็กหนุ่มสวมชุดผ้าแพรและผมเผ้ายุ่งเหยิงสามคนล้อมเข้ามา ตนเองยังอยู่ในสภาพที่สะบักสะบอม กลับเป็นห่วงหลิงเชียนอี้ไม่หยุด

ทั้งสี่คนเข้าร่วมการต่อสู้ เด็กหนุ่มนั้นดื้อรั้น ชกต่อยจนน่าสังเวช แต่ละคนเลือดตกยางออก ทว่าบนใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความป่าเถื่อนของการตีรันฟันแทง

“ข้าจะเป็นอะไรได้…ซี้ด…”

หลิงเชียนอี้เพิ่งพูดจบ ก็กุมข้อศอกไว้

ดึงแขนเสื้อขึ้น มีรอยฟันเปื้อนเลือดที่ข้อพับกำลังเลือดไหล

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน