ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ นิยาย บท 48

บรรดาเด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้หญิงสวมชุดสีขาวร่างเพรียวบาง และปิดด้วยผ้าคลุมหน้าคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า

หยางเหวินเฉิงขมวดคิ้ว จ้องนางเขม็ง

“เจ้าเป็นใคร? ที่นี่ไม่มีธุระของเจ้า ยังไม่รีบไสหัวไป!”

ฉู่เชียนหลีหัวเราะอย่างเย็นชา แฉความคิดของคนคนนี้โดยตรง

“ที่เจ้าด่าทอท่านโหวน้อย เพราะอิจฉาที่สถานะของท่านโหวน้อยสูงศักดิ์กว่าเจ้าไม่ใช่หรือ? หากเจ้าไม่พอใจ เหตุใดจึงไม่ไปเกิดใหม่เสียล่ะ?”

สีหน้าหยางเหวินเฉิงดูน่าเกลียดทันที

“ข้าจะอิจฉาเขาได้อย่างไร!”

“ข้าแค่ไม่ชอบที่เขาทำตัวอวดดีเช่นนั้นก็เท่านั้น!”

หลิงเชียนอี้บีบคอเขา พลางถ่มน้ำลายอย่างเย็นชา “วันนี้เจ้าเป็นฝ่ายที่ยืนอยู่หน้าปลายหอกของข้า อวดดีนักใช่หรือไม่? ได้ ข้าจะกระทืบเจ้าจนร้องพ่อเรียกแม่แน่นอน!”

“เจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้าหรือ?”

หยางเหวินเฉิงถีบเท้าออกไปอย่างแรง

ด้วยเหตุนี้ เด็กหนุ่มสองคนที่เลือดขึ้นหน้า ก็ชกต่อยกันอย่างดุเดือด เหมือนเด็กวัยรุ่นที่ดื้อรั้น โมโหจนไม่ยอมฟังอะไรทั้งสิ้น

ฉู่เชียนหลีเห็นแล้ว นั่งลงบนม้านั่งหินด้านข้าง ล้วงเมล็ดแตงโมที่เพิ่งซื้อออกมาจากแขนเสื้อ แล้วเริ่มแทะสีดังแกรกๆ

ทั้งสองสู้กันจนไม่สามารถแยกใครเป็นใคร

หยางเหวินเฉิงลุกขึ้น ชกใส่หลิงเชียนอี้สองหมัด

หลิงเชียนอี้พลิกตัว ตบสวนกลับไปสองที

ปัง!

ตูม!

โครม!

ผ่านหนึ่งจิบถ้วยชา[footnoteRef:1] หลิงเชียนอี้เป็นฝ่ายได้เปรียบ เขากดหยางเหวินเฉิงไว้ใต้ร่างกาย และจับข้อพับแขนไว้แน่น [1: ประมาณ 10 นาที]

หยางเหวินเฉิงดิ้นรนอย่างสุดชีวิต ทำอย่างไรก็ขยับตัวไม่ได้

ต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ เขารู้สึกเสียหน้ามาก

มีประกายที่ดุร้ายสายหนึ่งแล่นผ่านแววตา ทันใดนั้น มือข้างที่ไม่ได้ถูกควบคุมสอดเข้าไปในอก ล้วงมีดสั้นที่แหลมคมเล่มหนึ่งออกมา

แย่แล้ว!

สายตาฉู่เชียนหลีเคร่งขรึมลง รีบวิ่งเข้าไป พร้อมกับเตะเท้าออกไป

แคร๊ก…

กระดูกแตกหัก

“อ๊า!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน