ฉู่เชียนหลีจับมือนางอย่างกระตือรือร้น “เหตุใดมือเจ้าจึงเย็นเช่นนี้? เหตุใดอาการไอนี้ยังไม่หายดี? ต้องสวมเสื้อผ้าให้เยอะๆ ดูแลร่างกายให้ดีๆ วันข้างหน้าจึงจะสามารถมีลูกที่แข็งแรงให้ท่านอ๋องนะ”
เซียวจือฮว่าได้ยินเช่นนี้ แก้มแดงทันที
นางก้มศีรษะ กล่าวอย่างเขินอายเล็กน้อย
“พี่หญิงล้อเล่นแล้ว…”
“นี่เป็นเรื่องไม่ช้าก็เร็วอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? จวนอ๋องเฉินต้องอาศัยเจ้าแตกกิ่งก้านสาขาแล้ว” ฉู่เชียนหลียิ้มแย้ม ท่าทางที่สนิทสนมนั่น ก็เหมือนกับปฏิบัติต่อน้องสาวแท้ๆ ก็มิปาน
เซียวจือฮว่าเกิดความสงสัยในใจ จู่ๆ ผู้หญิงอัปลักษณ์คนนี้เอาใจใส่ถึงเพียงนี้ กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่?
บนใบหน้า แสร้งทำเป็นเขินอาย “พี่หญิงก็ควรพยายามถึงจะถูก อย่างไรเสียพี่หญิงจึงจะเป็นพระชายาที่ท่านอ๋องแต่งภรรยาต่อหน้าสาธารณะ ข้าไม่ควรครอบครองท่านอ๋องไว้คนเดียว…”
การพูดเช่นนี้ มันคือการโอ้อวดอย่างไร้รูป :
ท่านอ๋องโปรดปรานข้าเพียงคนเดียว เจ้าเข้าจวนสามเดือนกว่าแล้ว ไม่เคยจับกระทั่งมือท่านอ๋อง เจ้ารีบสละตำแหน่งตั้งแต่เนิ่นๆ เถอะ!
——ฉันพยายามผีบ้าอะไร ฉันไม่มีทางทิ้งป่าทั้งผืนเพื่อต้นไม้เอียงแค่ต้นเดียวหรอก!
ฉู่เชียนหลียิ้มแย้ม “ในเมื่อเจ้าก็เอ่ยปากแล้ว เช่นนั้นข้าออกไปกับท่านอ๋องก่อนสักครู่”
พูดจบ ดึงเฟิงเย่เสวียนไปเลย
เซียวจือฮว่า “?”
“นี่…”
นางแค่พูดไปตามมารยาทเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะยกให้จริงๆ นะ
“มีอะไรหรือ?” ฉู่เชียนหลีหันกลับไปกล่าวถามด้วยความสงสัย “หรือว่าเจ้าเสียดายท่านอ๋อง เมื่อครู่แค่พูดเอาหน้าก็เท่านั้น?”
“...”
นางจะพยักหน้ายอมรับได้หรือ?
นางทำไม่ได้!
ฉู่เชียนหลีสมควรตายคนนี้ ตกลงแกล้งโง่หรือโง่จริงกันแน่ แม้แต่คำพูดตามมารยาทก็ฟังไม่ออก ปีนขึ้นไปตามเสาอย่างหน้าด้านๆ เช่นนี้ ไม่กลัวตกลงมาตายหรือ?
สูดลมเข้าลึกๆ เผยให้เห็นรอยยิ้มอ่อนโยน
“พี่หญิงคิดมากแล้ว ข้าแค่อยากเตือนท่านอ๋อง แกงโสมที่ข้าต้มเอง คืนนี้รอท่านอ๋องมาดื่มพร้อมกันเจ้าค่ะ”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ