“ท่านอ๋อง…ท่าน…เอ่อ…อ๊า!”
“อุ๊ก…”
ต่อจากนั้น รองแม่ทัพโหวโดนซัดจนไม่มีแม้แต่โอกาสจะพูด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอบโต้แล้ว ถูกโจมตีถอยอย่างต่อเนื่อง แม้ล้มลงพื้นไปแล้ว ก็ยังไม่หยุด
เหล่าทหารดูจนตกตะลึง นี่ท่านอ๋องกำลังโกรธ!
สุดท้ายรองแม่ทัพโหวล้มลงพื้นอย่างอ่อนระทวย ไม่มีแรงลุกขึ้นอีกแล้ว ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด ลมหายใจรวยริน ดวงตาทั้งคู่ไร้ชีวิต
โดยเฉพาะมือขวาของเขา
มือขวาของเขาถูกเฟิงเย่เสวียนเตะจนหัก กระดูกที่แหลมคมแทงทะลุข้อมือออกมาให้เห็นโดยตรง ดูสยดสยองน่ากลัวเป็นยิ่งนัก…
ฉู่เชียนหลีผ่าตัดเสร็จ เดินออกมาจากในกระโจมก็มองเห็นภาพนี้พอดี :
สีหน้าของเฟิงเย่เสวียนเย็นชา เยือกเย็นราวกับดอกไม้น้ำค้างแข็งในเดือนสิบสอง ชายเสื้ออันสูงศักดิ์มีเลือดหยด ทำให้อุณหภูมิโดยรอบของเขายิ่งเย็น ช่วยสะท้อนบุคลิกโหดของเขาหลายส่วน
รองแม่ทัพโหวหอบหายใจอย่างหนัก แหงนหน้ามองร่างเงาอันสูงศักดิ์สายนั้น ปากแทบไม่สามารถพูดเป็นประโยคที่สมบูรณ์
“เจ้า…จง จงใจ…อ๊า!”
พลันเฟิงเย่เสวียนกระทืบลงไปอย่างเย็นชา เหยียบอยู่บนมือที่หักของเขา ทำให้เขากรีดร้องราวกับเสียงฆ่าหมู
ทุกคนขมวดคิ้ว มองดูภาพนี้ ยิ่งไม่กล้ากระทั่งหายใจเสียงดัง
“เฟิง…อ๊า…เฟิงเย่เสวียน…”
ดวงตาของรองแม่ทัพโหวแดงก่ำราวกับสัตว์ร้าย
เฟิงเย่เสวียนก้มมองเขาจากที่สูง ริมฝีปากบางเผยอเป็นเส้นโค้งที่เย็นชา
“สงครามครั้งนี้ เรื่องที่ร่างกายของข้าถูกพิษสามชนิด รองแม่ทัพโหวน่าจะรู้กระมัง?”
รองแม่ทัพโหวสั่นสะท้านทั้งร่าง มีหลากหลายอารมณ์แล่นผ่านแววตา…
“เจ้าพูดอะไร? เหตุ เหตุใดข้าไม่เข้าใจ…แม่…แม่…ของข้าเป็นสาขาย่อยของตระกูลกง ข้าเป็นคนของตระกูลกง…เจ้าแตะต้องข้าไม่ได้…”
“ตระกูลกง?” เฟิงเย่เสวียนเผยอปาก “เฮอะ”
อัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวา บุคคลผู้ซึ่งมีอำนาจในราชสำนัก แต่สามารถอยู่เหนือองค์ชายหรือ?

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ